Στροφή στην ανοσία της αγέλης

Οι ελευθερίες ή προνόμια για τους εμβολιασμένους και, αντιστοίχως, οι περιορισμοί για τους ανεμβολίαστους, που περιμένουμε να ανακοινώσει σήμερα η κυβέρνηση, είναι καλοδεχούμενες.

Κατ’ αρχάς, επειδή είναι η ρεαλιστική πολιτική – εφόσον βέβαια είναι ακριβείς οι υπολογισμοί του Ακη Σκέρτσου, που ανεβάζουν το ποσοστό του πληθυσμού με ανοσία στο 70%. Η επιστροφή σε κάποιας μορφής «κανονικότητα» συνεπάγεται, εκ των πραγμάτων, ανοσία της αγέλης· και ανοσία της αγέλης σημαίνει ότι οι ανεμβολίαστοι θα νοσήσουν και ίσως πεθάνουν – συγγνώμη, ήθελα να πω «φύγουν». Τι μπορούμε να κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους, ιδίως τους εκ πεποιθήσεως ανεμβολίαστους, όταν τους έχουν δοθεί τόσες ευκαιρίες και τις έχουν αρνηθεί; Να περιμένουμε όλοι μαζί πότε θα τους φέξει; Επομένως, αφού δεν γίνεται τίποτα αν επιμένεις να βροντάς το κεφάλι σου στον τοίχο της βλακείας, οφείλεις να τον παρακάμψεις. Στο κάτω κάτω, ποια χώρα μπορεί να πάει μπροστά όταν την καθοδηγούν οι καθυστερημένοι;

Ο Κυριάκος έγινε πρωθυπουργός, επειδή κατάφερε να πείσει τους περισσότερους ψηφοφόρους ότι η κυβέρνησή του θα εκπροσωπεί το μέτωπο της λογικής και του Κέντρου. Δεν είναι δυνατόν, επομένως, όλο αυτό να υποχωρεί μπροστά στην αντίσταση κάποιων θυλάκων του Μεσαίωνα. Πολύ καλό ότι ο Κυριάκος δεν χάνει ποτέ τη γενική εικόνα της κατάστασης, επίσης ότι υπολογίζει τα πάντα σχολαστικά, αλλά αν ξεχώρισε για κάτι και απέκτησε στα μάτια του κόσμου αυτό που τελικά τον έκανε πρωθυπουργό ήταν για την τόλμη του. Για την άρνησή του να ψηφίσει τον Παυλόπουλο. Αυτή την τόλμη περιμένει από εκείνον ο κόσμος που τον πίστεψε.

ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ

Ο αγώνας της προέδρου Φώφης ξεκίνησε με γκολ το οποίο δέχθηκε από τα αποδυτήρια. Να εξηγήσω πώς το εννοώ. Ο πάντα βλοσυρός (καθότι μονίμως απορροφημένος με τα μεγάλα θέματα της ανθρωπότητας) Χάρης «διά τούτο λέγω» Καστανίδης δεν μπορεί ο καημένος να μαζέψει τις 5.000 υπογραφές που χρειάζονται για την υποψηφιότητά του. Ζητεί, λοιπόν, οι υποψηφιότητες να εγκριθούν με πολιτική (δηλαδή, χαριστική) απόφαση και έτσι να προσπεραστεί η προϋπόθεση του καταστατικού για τις υπογραφές. Loveρδος και Ανδρουλάκης συμφωνούν με την πρόταση του Χάρη, ο οποίος έχει ένα σοβαρό επιχείρημα υπέρ του: ο κατάλογος των μελών είναι όπως τον άφησαν την προηγούμενη φορά που εξέλεξαν αρχηγό, δεν αντανακλά τη σημερινή πραγματικότητα του κόμματος. Η Φώφη, ωστόσο, διαφωνεί και επιμένει στην τήρηση του καταστατικού. Τυπολατρία; Οχι, ευθυνοφοβία είναι, διότι αν κάποιος έχει την ευθύνη για τη σωστή τήρηση του καταλόγου των μελών αυτή είναι η νυν πρόεδρος. Επομένως, αποδεχόμενη το αίτημα του Καστανίδη, αναγνωρίζει και την ευθύνη της…

Η ΨΗΦΟΣ ΤΗΣ ΚΟΤΑΣ

Ακούω, από πρόσωπα που περνούν μεγάλο μέρος της ημέρας τους στη Βουλή, ότι για την ψηφοφορία επί της Ελληνογαλλικής Συμφωνίας, ο ΣΥΡΙΖΑ προσανατολίζεται προς το «παρών» – το οποίο ως στάση δεν νοιώθετε, για να παραφράσω τον ποιητή, αλλά τέλος πάντων είναι επιλογή, η οποία δεν θέτει υπό ασφυκτική πίεση τους βουλευτές εκείνους, που είτε οι ίδιοι είτε οι ψηφοφόροι τους διαφωνούν με την καταψήφιση της αμυντικής συμφωνίας με τους Γάλλους. Το «παρών» είναι βέβαια η στάση των δειλών, είναι η ψήφος της κότας. Για την περίσταση όμως βολεύει. Προτιμότερος ο εξευτελισμός της ατολμίας, παρά να απουσιάζουν εκτάκτως μερικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ιδίως σε περίπτωση ονομαστικής ψηφοφορίας. Αλλωστε, είναι η εποχή που σέρνονται γρίπη και ιώσεις, οπότε οι δικαιολογίες είναι εύκαιρες. Και ούτε νομίζω να ζητούν χαρτί γιατρού από τους βουλευτές για τις απουσίες…

ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΙ ΚΑΙ ΖΑΠΛΟΥΤΟΙ

Το επίθετο «ζάπλουτος» είναι αρχαία ελληνική λέξη – τόσο αρχαία που τη βρίσκουμε ακριβώς έτσι στα κείμενα του Ευριπίδη. Δεν είναι σωστό να συγχέεται με το «πάμπλουτος» ως προς την ετυμολογία του. Το «ζα» είναι επιτατικό μόριο, δεν έχει νυ στο τέλος, όπως το «παν» στο «πάμπλουτος», ώστε να δικαιολογείται η μορφή «ζάμπλουτος». Θα μου πείτε, πόσο χρήσιμα μπορεί να είναι αυτά. Είναι, γιατί βλέπω στην πρώτη σελίδα γηραιάς εφημερίδας (για την οποία η Λέσβος και η Μυτιλήνη είναι νησιά του Β. Αιγαίου) τον τίτλο «Η ζάμπλουτη πολιτική τάξη και ο νέος μετα-κόσμος». Επομένως χρειάζονται ή, τουλάχιστον, δεν βλάπτουν…