Ιταλία – Ένας 82χρονος «Ροβινσώνας Κρούσος» σε ένα νέο ταξίδι ζωής
Έζησε πάνω από τρεις δεκαετίες ως ερημίτης, σε ένα μικρό νησί ανοιχτά της Σαρδηνίας. Διανύοντας πια την ένατη δεκαετία της ζωής του, ο Μάουρο Μοράντι κάνει μία νέα αρχή, επιστρέφοντας στον πολιτισμό
Εν μέσω καραντίνας, η απομόνωση γι’ αυτόν δεν ήταν πρόβλημα, αλλά καθεστηκυία.
Τα τελευταία 33 χρόνια τα πέρασε άλλωστε μόνος. Ερημίτης σε έναν επίγειο παράδεισο. Μοναδικός κάτοικος σε ένα απόμερο νησάκι της Μεσογείου, ονόματι Μποuντέλι, στο αρχιπέλαγος Λα Μανταλένα, μεταξύ Σαρδηνίας και Κορσικής.
Γνωστός ως ο «Ιταλός Ροβινσώνος Κρούσος», ο σήμερα 82χρονος Μάουρο Μοράντι βρέθηκε εκεί από τύχη μέσα στην ατυχία του, το 1989, ως ναυαγός, όταν το καταμαράν του -με το οποίο είχε αποπλεύσει τότε από τις ιταλικές ακτές για τον Νότιο Ειρηνικό- έπαθε μηχανική βλάβη εν πλω.
Κάπως έτσι η μοίρα έφερε τον Μάουρο από τη Μόντενα της βόρειας Ιταλίας στο Μπουντέλι, όπου και τελικά αποφάσισε να μείνει.
Πολλώ δε μάλλον όταν διαπίστωσε ότι ο επιστάτης του μικρού, ιδιόκτητου τότε νησιού επρόκειτο να βγει στη σύνταξη. Χωρίς δεύτερη σκέψη, εγκατέλειψε τα σχέδια για το μακρύ ταξίδι του, πούλησε το σκάφος του και ανέλαβε τη θέση.
Η ζωή στην απομόνωση
Έκτοτε, ο Μοράντι έζησε για σχεδόν 33 χρόνια σαν ένα με τη φύση.
Θαύμαζε την αυγή και το δειλινό από τη φημισμένη Ροζ Παραλία του νησιού, φτιαγμένη από σκόνη κοραλλιών και κοχυλιών.
Περιποιούνταν το μοναδικό φυσικό τοπίο -ένα σπάνιο οικοσύστημα.
Διάβαζε και διαλογιζόταν. Έφτιαχνε γλυπτά από ξύλο και κοχύλια.
Τα καλοκαίρια, υποδεχόταν τους τουρίστες που κατέφθαναν για ημερήσια εκδρομές με βάρκες -αν και από το 1990 τους είχε απαγορευτεί η πρόσβαση στη Ροζ Παραλία.
Κύριο μέλημά του, λέει, ήταν -συνταξιούχος δάσκαλος ων- να τους διδάξει να εκτιμήσουν το μεγαλείο της φύσης, ως αντίδοτο στην εκμετάλλευσή της.
«Πρέπει να προσπαθούμε να μην κοιτάμε την ομορφιά, αλλά να τη νιώθουμε με κλειστά μάτια», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του στο National Geographic.
Στην πέτρινη καλύβα του, κοιμόταν σε μία κούνια.
Κατά διαστήματα, παραλάμβανε τρόφιμα με πλοίο που ερχόταν από το διπλανό νησάκι Λα Μανταλένα.
Ένα αυτοσχέδιο σύστημα με ηλιακά πάνελ τροφοδοτούσε την κατοικία του με ρεύμα, εξασφαλίζοντάς του φως, τη λειτουργία ενός ψυγείου και αργότερα σύνδεση με το διαδίκτυο, μέσω του οποίου απέκτησε πολλούς φίλους.
Έφτιαξε λογαριασμούς στο Facebook και στο Instagram και μοιραζόταν με τους όλο και περισσότερους ακολούθους του σκέψεις, φωτογραφίες μοναδικής ομορφιάς από το ερημονήσι του και στιγμές από την μοναχική καθημερινότητά του.
Πηγή: facebook.com/mauro.dabudelli
Όμως, η ζωή του ως ερημίτης άρχισε να κλονίζεται, σχεδόν το ίδιο αναπάντεχα όπως είχε αρχίσει.
Έξωση
Περί το 2013, η ιδιωτική εταιρεία που κατείχε το νησί χρεοκόπησε και το Μπουντέλι επιχείρησε να αγοράσει ένας Νεοζηλανδός επιχειρηματίας.
Ο νέος αγοραστής είχε ήδη δεσμευτεί να κρατήσει τον Μοράντι ως επιστάτη.
Στην αγοραπωλησία, ωστόσο, επενέβη η ιταλική κυβέρνηση, διεκδικώντας την επιστροφή του νησιού στην κυριότητα του Δημοσίου.
Όπερ και εγένετο έπειτα από τριετή δικαστικό αγώνα.
Πηγή: facebook.com/mauro.dabudelli
Δικαστής της Σαρδηνίας έκρινε ότι το Μπουντέλι πρέπει να περιέλθει στον έλεγχο του Εθνικού Πάρκου Λα Μανταλένα, που θα μετέπρεπε το νησάκι σε περιβαλλοντικό παρατηρητήριο.
Σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε και η περιπέτεια του Ιταλού Ροβινσώνα Κρούσου.
Με τις πρώτες νύξεις για έξωση από το αγαπημένο του νησί, πάνω από 18.000 υποστηρικτές του έσπευσαν να υπογράψουν αίτημα ο Μάουρο να παραμείνει στο Μπουντέλι.
Η πρωτοβουλία έβαλε πράγματι «πάγο» στα σχέδια για την εκδίωξή του, όχι όμως και στις πιέσεις προς τον ίδιο να εγκαταλείψει το νησί.
Τον περασμένο Απρίλιο, ο 82χρονος Ιταλός ενημέρωσε μέσω Facebook τους ακολούθους του ότι η κατάσταση είχε γίνει πια ανυπόφορη και δεν άντεχε άλλο.
Πλέον, ο Μάουρο έχει μετακομίσει στο κατοικημένο νησί Λα Μανταλένα, όχι μακριά από το Μπουντέλι.
Με τα λεφτά που είχε μαζέψει από τη σύνταξή του, αγόρασε ένα διαμέρισμα, σε μία απόμερη γειτονιά, με θέα τη θάλασσα.
Αν και κάθε άλλο παρά πολυτελές, του προσφέρει όλες τις ανέσεις που είχε οικειοθελώς στερηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Πρώτο και κύριο, ένα κρεβάτι.
Ο ίδιος λέει ότι η επιστροφή του στον πολιτισμό και το νέο ξεκίνημα στη ζωή, ακόμη και στα 82 του, δεν είναι τόσο δύσκολο, όσο φανταζόταν.
Πλήρως εμβολιασμένος πια, συναναστρέφεται συχνά με τους συγχωριανούς του. Ταξιδεύει. Γράφει τα απομνημονεύματά του.
Δεν έχει ακόμη συνηθίσει, λέει, τον θόρυβο των αυτοκινήτων. Πολλές φορές του λείπει η σιωπή του Μπουντέλι.
Όμως «είμαι η ζωντανή απόδειξη ότι μια δεύτερη, νέα ζωή είναι δυνατή», λέει στο δίκτυο CNN.
«Μπορείτε πάντα να ξεκινήσετε από την αρχή, ακόμη και αν είστε άνω των 80 ετών, καθώς υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορείτε να βιώσετε, έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο».
Όσο για τον προηγούμενο, στον οποίο έζησε για τρεις δεκαετίες; Ακόμη κι όταν δεν μπορεί να το επισκεφθεί πια ως τουρίστας, είναι παντού μπροστά του. Αρκεί, όπως ο ίδιος έλεγε, να κλείσει για λίγο τα μάτια.
Νοσταλγεί το νησί, ομολογεί, όμως πια δεν το αποζητεί…
- Ευλογιά προβάτων: Παράταση έως 22/11 των περιοριστικών μέτρων – Τι ισχύσει για σφαγές
- Στέφανος Κασσελάκης: Με προσφυγή στη δικαιοσύνη απειλεί για το πόθεν έσχες
- Σρι Λάνκα: Απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο για την παράταξη του προέδρου στις βουλευτικές εκλογές
- Κακοκαιρία Alexandros: Άνοιξαν οι ουρανοί στην Αττική – Νέα επιδείνωση τις επόμενες ώρες
- Τα νέα σενάρια για τη συμμετοχή της Ελλάδας στα προκριματικά του Μουντιάλ 2026 και η προσομοίωση της κλήρωσης
- Στίβεν Κινγκ, The Guardian και St. Pauli, αποχωρούν από το X- «Η ατμόσφαιρα έχει γίνει πολύ τοξική»
