Η ακρίβεια αντιμετωπίζεται με πολιτικές αποφάσεις

Η παγκόσμια οικονομία ετοιμάζεται για κύμα αυξήσεων.

Αυτό αντανακλά την επιστροφή σε ρυθμούς ανάπτυξης, την αύξηση της ζήτησης, ιδιαίτερα προβλήματα με τα αποθέματα και τις πρώτες ύλες, ζητήματα που αφορούν τις εφοδιαστικές αλυσίδες σε μια οικονομία που παίρνει ξανά μπροστά.

Μάλιστα, από μια άποψη η ύπαρξη ενός ορισμένου πληθωρισμού θεωρείται από τους οικονομολόγους και κάπως θετική εξέλιξη, καθώς θεωρείται σημάδι ενός νέου οικονομικού δυναμισμού.

Όμως, μπορεί ο πληθωρισμός να φαντάζει απλώς μια οικονομική παράμετρος, αλλά στην κοινωνία αυτό που καταγράφεται είναι η ακρίβεια.

Και η ακρίβεια είναι εξ ορισμού κοινωνικά άδικη.

Γιατί αυτό που στο μέσο όρο καταλήγει να είναι 2% ή 3%, στην τσέπη αυτού που προσπαθεί να τα φέρει βόλτα μετράει πολύ περισσότερο.

Γιατί υπάρχουν νοικοκυριά που με δυσκολία τα έβγαζαν πέρα με τα βασικά έξοδα: τα τρόφιμα, τη θέρμανση, τα καύσιμα για το αυτοκίνητο, τα μαθήματα των παιδιών.

Εάν υπάρχουν αυξήσεις στη θέρμανση ή τα καύσιμα ή το ηλεκτρικό ή κάποια τρόφιμα, τότε κινδυνεύουν να μην τα βγάζουν πέρα και να κάνουν θυσίες στα στοιχειώδη.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χώρα μας είναι κοινωνικά τραυματισμένη.

Πέρασε τα μνημόνια, έζησε μια τεράστια ύφεση, πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν άνεργοι για καιρό και η πανδημία ήρθε ακριβώς μόλις είχαν αρχίσει να πηγαίνουν κάπως καλύτερα.

Σε μια τέτοια κατάσταση μεγάλες αυξήσεις σε βασικά είδη θα σημαίνουν πολύ μεγάλες δυσκολίες.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί γιατί πολύ απλά θα υπονομεύσει την κοινωνική συνοχή.

Να το πω απλά: δεν μπορούμε και δεν πρέπει να θεωρήσουμε φυσιολογικό αυτόν τον χειμώνα να υπάρξουν νοικοκυριά που δεν θα βάλουν κεντρική θέρμανση ή που θα κινδυνεύσουν να δουν το ρεύμα να κόβεται γιατί δεν βγαίνουν.

Ούτε θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι οι άνθρωποι απλώς θα αγοράζουν λιγότερα τρόφιμα.

Όλα αυτά είναι καταστάσεις που επί της ουσίας καμιά σχέση με ανάπτυξη δεν έχουν, ακόμη και εάν οι οικονομικοί δείκτες «πηγαίνουν καλά».

Το κύμα ακρίβειας δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε ως ένα «οικονομικό φαινόμενο», αλλά ως πολιτική πρόκληση.

Η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να κάνει πλήθος παρεμβάσεων ώστε να περιορίσει την αύξηση του κόστους ζωής, να βοηθήσει τα νοικοκυριά και να εξασφαλίσει ότι οι επιχειρήσεις δεν προχωρούν σε αυξήσεις.

Ας το κάνει έγκαιρα.