Και να μας γράφεις!

«Τέλος καλό, όλα καλά», όσον αφορά την υπόθεση Μπογδάνου. Ο Μπέρτραμ, επιτέλους, ερωτεύεται την Ελενα και όλοι μένουν ικανοποιημένοι, όπως στην ομώνυμη σαιξπηρική κωμωδία. Με τη διαγραφή του Μπογδάνου, η μεν ΝΔ απαλλάσσεται (με αρκετή καθυστέρηση, είναι αλήθεια) από έναν ακροδεξιό κλώνο του Βαρουφάκη, που μόνο προβλήματα δημιουργούσε με την αχαλίνωτη εγωπάθειά του. Είναι η περίπτωση του προσώπου που θέλει να είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος: το μωρό σε κάθε βάπτιση, η νύφη σε κάθε γάμο και ο νεκρός σε κάθε κηδεία. Λίγο αν τον παρακολουθήσεις, καταλαβαίνεις ότι το κύριο χαρακτηριστικό  της προσωπικότητας του είναι το ψώνιο με τον εαυτό του. Βρίσκεται στην πολιτική, επειδή του εξασφαλίζει ακροατήριο και επιροή. Θα μπορούσε όμως εξίσου καλά να σταθεί σε ένα σόου με ταλέντα.  Πολύ σωστά λοιπόν το έθεσε ο Γεραπετρίτης, ότι η διαγραφή Μπογδάνου δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Παρέλειψε μόνο να πει ότι η διαγραφή λύνει ένα πρόβλημα.

Οσο για τον διαγραφέντα, αυτός απελευθερώνεται να φτιάξει το δικό του κόμμα. Παράγοντες του κυβερνώντος κόμματος υποστηρίζουν ότι, στην πραγματικότητα, χάρη έκαναν στον Μπογδάνο διαγράφοντάς τον, διότι η καθυστέρηση του επέτρεψε να χτίσει το προφίλ που ήθελε. Επεδίωκε ο ίδιος τη διαγραφή του και το δείχνουν οι πράξεις του. Κατ’ αρχάς, το ότι επικαλέστηκε τον Γρίβα*, ένα αστείο πρόσωπο, με μεγάλες ιστορικές ευθύνες για την κυπριακή τραγωδία. Γιατί όχι και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο; Η απόσταση που τους χωρίζει είναι δυο βήματα. Δεν υπερασπίζεσαι κανένα φιλελεύθερο ιδεώδες όταν επικαλείσαι τον Γρίβα· αντιθέτως, το εξευτελίζεις κατάφωρα. Και ο Βενιζέλος ήταν αντικομμουνιστής, όπως κάθε φιλελεύθερος, αλλά ο Μπογδάνος προτίμησε τον Γρίβα. Η υπεράσπιση της ελευθερίας ήταν το βολικό πρόσχημα. Ο σκοπός του ήταν να κολακεύσει ένα ακροατήριο αμόρφωτων ακροδεξιών, για τους οποίους το όνομα του Γρίβα έχει κάποια αίγλη. Δεν ήταν λοιπόν γκάφα, δεν του ξέφυγε χωρίς να το καταλάβει. Το επιβεβαιώνει και η δήλωση μετά τη διαγραφή του, στην οποία αυτοπροβάλλεται ως ο γενναίος μάρτυρας της αλήθειας που αυτοθυσιάζεται.

Το φιλοθέαμον κοινό όμως ας μη στενοχωριέται. Το νούμερο δεν τελειώνει με τη διαγραφή του, αλλά συνεχίζεται σε νέα και, ενδεχομένως, πλουσιότερη παραγωγή. Το κοινό υπάρχει: τα ορφανά της Χρυσής Αυγής, αυτόχθονες Ελληνες ιθαγενείς, ψεκασμένοι αντιεμβολιαστές, ψυχοπαθείς, θρησκόληπτοι σκοταδιστές κ.ά. – δεν έλειψαν ποτέ τα φρούτα από την αγορά. Ενας Φύρερ μόνο χρειάζεται για να τους εκφράσει και ο Μπογδάνος έχει όλα τα προσόντα. Πάσχει το σύνδρομο του Ναπολέοντα και έχει τόσο μεγάλη έπαρση και υπεροψία, ώστε να νομίζει ότι με την προσωπικότητά του μπορεί να προσδώσει αξιοπρέπεια στο συνονθύλευμα πυροβολημένων και ακροδεξιών. Θα πέσει πολύ γέλιο, ιδίως αν ο Μπογδάνος καλλιεργήσει κάποια ομοιότητα με τον Μουσολίνι, όχι μόνο στο ξυρισμένο κρανίο, αλλά και στους θεατρινισμούς.

Κατά κάποιο τρόπο, ο Μπογδάνος ακολούθησε (σκοπίμως, πιστεύω) την αντίστροφη πορεία από εκείνη του Γεωργιάδη. Ο νυν αντιπρόεδρος της ΝΔ ξεκίνησε από τον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, αλλά δεν έκρυβε τη φιλοδοξία του να καταλήξει στη ΝΔ. «Δηλαδή τι; Να φιλούσα κατουρημένες ποδιές για να γίνω βουλευτής στα 60 μου;». Ετσι εξηγούσε τη στάση του, σε ιδιωτικές συζητήσεις με άλλους βουλευτές. Εκοψε δρόμο, λοιπόν, προς τη ΝΔ μέσω του ΛΑΟΣ. Ο Μπογδάνος, αντιστρόφως, κόβει δρόμο προς την Ακροδεξιά μέσω της ΝΔ.

Υστερόγραφο. Σε μια άκρη της εικόνας, διακρίνεται και ο Κώστας Κυρανάκης της ΝΔ, ο οποίος αναμένει «εξηγήσεις» στην ΚΟ για τη διαγραφή του Μπογδάνου. Νομίζω όμως ότι, παρά την ιδεολογική συγγένεια των δύο βουλευτών, η στάση του Κυρανάκη κακώς εκλαμβάνεται ως έμμεση στήριξη του διαγραφέντος. Απλώς, το παιδί πράγματι δεν κατάλαβε τι συνέβη και έχει το θάρρος να ζητήσει να του εξηγήσουν αυτό που δεν έπιασε. Σίγουρα η αδυναμία που παραδέχεται δεν είναι κολακευτική για την αντίληψή του (είναι ο μόνος που δεν κατάλαβε…), αλλά τον τιμά ότι δεν την κρύβει.

*: Αναφέρομαι, ασφαλώς, στον Γεώργιο Γρίβα «Διγενή», τον ιδρυτή της ΕΟΚΑ και της ΕΟΚΑ Β΄. Ελπίζω ότι ο Μπογδάνος δεν εννοούσε τον Ιωάννη Γρίβα, ανώτατο δικαστικό και υπηρεσιακό πρωθυπουργό για είκοσι ημέρες το 1989…