Αιγύπτιοι αλιεργάτες – Με το δίκιο μας και την αλληλεγγύη βάλαμε τη Χρυσή Αυγή στη φυλακή και οι γειτονιές ανάσαναν

Το 2012 ήταν η χρονιά που η Χρυσή Αυγή κατάφερε να εξασφαλίσει την είσοδό της στη Βουλή. Ήδη με την εκλογή του Μιχαλολιάκου το 2010 στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, η ναζιστική εγκληματική οργάνωση είχε κλιμακώσει τις επιθέσεις κυρίως σε μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας και σε γειτονιές του Πειραιά.

Πηγαίνοντας προς τις βουλευτικές εκλογές τα τάγματα εφόδου ήταν σε πλήρη ανάπτυξη με τον μανδύα των αγανακτισμένων πολιτών και με την ανοχή – κρυφή ή φανερή – της αστυνομίας, όπως αποδείχτηκε με την εμπλοκή συγκεκριμένων αστυνομικών τμημάτων.

Στις 12 Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς οι χρυσαυγίτες με την αυτοπεποίθηση της ασυλίας που απολάμβαναν, εισέβαλαν ξημερώματα στο σπίτι των Αιγύπτιων αλιεργατών, την ώρα που αυτοί κοιμόνταν και επιχείρησαν να τους δολοφονήσουν.

Γύρω στα είκοσι άτομα, έφτασαν στο σπίτι των αλιεργατών στο Πέραμα με μηχανάκια στις 03.10 πμ, ανέβηκαν στην ταράτσα και άρχισαν να χτυπάνε τον Αμπουζίντ που κοιμόταν, με παλούκια και σιδερένιους λοστούς στο κεφάλι και στο σώμα.

Έφυγαν μόνο όταν πίστευαν ότι τον είχαν αποτελειώσει, καθώς ο Αμπουζίντ δεν μπορούσε πια να κουνηθεί. Στη συνέχεια επιχείρησαν, χωρίς να τα καταφέρουν, να εισβάλουν στο εσωτερικό του σπιτιού, σπάζοντας τα παράθυρα και ψεκάζοντας το εσωτερικό με έναν πυροσβεστήρα.

Μέσα ήταν οι Αμπού Χαμέντ Σαάντ και τα αδέρφια του Αμπού Χαμέντ Μοχάμεντ και Αμπού Χαμέντ Αχμέντ, αλλά και μικρά παιδιά που είχαν κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι. Φεύγοντας έσπασαν επίσης τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα των αλιεργατών.

Ο Αμπουζίντ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με πολύ σοβαρά τραύματα. Υπέστη βαρύτατο διπλό κάταγμα στην κάτω γνάθο και στα ρινικά οστά, καθώς και θλάση πνεύμονα, βαθιά θλαστικά τραύματα προσώπου και κεφαλής και μεγάλο οίδημα προσωπικού και σπλαχνικού κρανίου

Μέχρι σήμερα δεν έχει επανέλθει πλήρως. Ταλαιπωρείται από ημικρανίες, δεν αντέχει να μείνει για ώρες όρθιος, ούτε να μασήσει κανονικά την τροφή του. Η κατάσταση της υγείας του δεν του επιτρέπει να εργαστεί κανονικά.

Η δολοφονική επίθεση που είχε προαναγγελθεί από τον Λαγό και οργανώθηκε από τον πυρηνάρχη του Περάματος, Πανταζή, ήταν μία από τις υποθέσεις που συνεκδικάστηκε στη μεγάλη δίκη της Χρυσής Αυγής, μαζί με αυτήν της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ.

Η προαναγγελία της επίθεσης από τον Λαγό

Οι Αιγύπτιοι αλιεργάτες βρήκαν το θάρρος «να τα βάλουν» με την Χρυσή Αυγή.

Στάθηκαν μπροστά στο δικαστήριο με σύμμαχους το δίκιο τους και τη συμπαράσταση που βρήκαν σε αυτήν τη διαδρομή, και είπαν την αλήθεια: «Η Χρυσή Αυγή μας επιτέθηκε γιατί είμαστε ξένοι και μας μισούν».

Στις 7 Οκτώβρη του 2020, την ώρα που χιλιάδες κόσμου ήταν συγκεντρωμένος έξω από το Εφετείο ο Αμπού Χαμέντ Σαάντ απηύθυνε χαιρετισμό από την εξέδρα της συγκέντρωσης λέγοντας: «Ήρθαμε στην Ελλάδα να εργαστούμε. Οι Έλληνες είναι καλοί άνθρωποι, είναι εργάτες, όπως είμαστε κι εμείς. Είμαστε όλοι αδέρφια και φίλοι. Πιστεύω ότι η Χρυσή Αυγή θα καταδικαστεί, και όλα θα πάνε καλά αν είμαστε όλοι μαζί».

Ένα χρόνο μετά από την ιστορική καταδίκη της Χρυσής Αυγής συναντήσαμε τον Αμπουζίντ και τον Σαάντ στο Κερατσίνι και μιλήσαμε για τις μαύρες μέρες του 2012, για την ανακούφιση του 2020 και για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα.

Πώς νιώσατε όταν ακούσατε ότι η Χρυσή Αυγή θα μπει φυλακή;

Χ.Σ. Χαρήκαμε φυσικά, γιατί αυτό ήταν το σωστό. Εάν κάποιος κάνει κακό σε άλλους πρέπει να τιμωρείται, γιατί αλλιώς θα το ξανακάνει και τότε η ζωή μας θα είναι πολύ δύσκολη. Θυμάμαι και την οικογένεια του Παύλου Φύσσα, πόσο χάρηκαν όταν άκουσαν την απόφαση.

Α.Ε. Χάρηκα κι εγώ, αν και οι ποινές τους είναι μικρές. Είναι λίγα τα χρόνια για το κακό που μου έκαναν. Και στην Αίγυπτο ζουν Έλληνες. Αν αρχίσουμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας δεν βγάζει πουθενά. Είμαστε απλοί άνθρωποι και πρέπει να ζούμε μαζί.

Πώς ήταν η κατάσταση με την Χρυσή Αυγή στη γειτονιά το 2012;

Χ.Σ. Αυτοί γυρνούσαν με μηχανές στον δρόμο, και όποιον έβλεπαν που ήταν σκουρόχρωμος τον χτύπαγαν. Η αστυνομία δεν τους έκανε τίποτα. Ήταν σαν να είναι πιο δυνατοί από την αστυνομία. Είχε κρίση και ανεργία και η Χρυσή Αυγή έλεγε ότι φταίνε οι ξένοι που παίρνουν τις δουλειές.

Έλεγαν στον κόσμο ότι εμείς θα τους διώξουμε και εσύ πρέπει να μας ψηφίσεις. Φοβόμασταν να κυκλοφορήσουμε. Μετά, όταν δολοφόνησαν τον Φύσσα έγινε μεγάλος ξεσηκωμός και έτσι σταματήσανε. Αν τους είχαν πιάσει όταν χτύπησαν εμάς, ο Φύσσας θα ζούσε.

• Διαβάστε επίσης: Παρέμβαση οικογένειας Παύλου Φύσσα – Να ορθώσουμε και πάλι το ανάστημά μας στο φασισμό, αν χρειαστεί

Τι θυμάστε από την ημέρα της επίθεσης;

Α.Ε. Κοιμόμουν στην ταράτσα. Ξύπνησα στο πρώτο χτύπημα στο γόνατο. Είδα γύρω μου 10 – 15 άτομα ντυμένους στα μαύρα. Με χτύπαγαν όλοι παντού και έβριζαν. Δεν θυμάμαι πολλά. Μόνο όταν δεν μπορούσα να κουνηθώ σταμάτησαν και άκουσα έναν να λέει «πάμε». Ήμουν για μέρες σε σοκ, είναι πολύ άγριο να σε χτυπούν στον ύπνο σου. Είχα έρθει στην Ελλάδα ένα χρόνο πριν και νόμιζα ότι θα είμαι ασφαλής, αλλά…

Χ.Σ.. Έσπασαν το παράθυρό μας και φώναζαν «Τώρα θα μάθετε τι θα πει Χρυσή Αυγή». Ψέκασαν μέσα με πυροσβεστήρα. Προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα, αλλά με τα αδέρφια μου την κρατήσαμε και δεν μπήκαν. Τα ανίψια μου είχαν κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι.

Όταν φύγανε ακούσαμε τον Αμπουζίντ να φωνάζει βοήθεια. Και τον βρήκαμε μέσα στα αίματα. Το σαγόνι του είχε στραβώσει. Τον πήραμε στα χέρια μας λιποθυμούσε συνέχεια. Φοβηθήκαμε ότι δεν θα τα καταφέρει.

Πόσο καιρό έμεινες στο νοσοκομείο;

Α.Ε.: 14 μέρες στο νοσοκομείο και μετά μπαινόβγαινα συνέχεια για εγχειρήσεις. Για 33 μέρες έπαιρνα την τροφή με καλαμάκι. Το σαγόνι μου ήταν σπασμένο.

Μετά την επίθεση, το καταγγείλατε και αποφασίσατε να κινηθείτε δικαστικά. Δεν φοβηθήκατε;

Α.Ε.: Δεν μπορούσαμε να το αφήσουμε έτσι. Φόβος μπορεί να υπάρχει αλλά υπάρχει και το δίκιο. Δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε αν το αφήναμε έτσι. Τι άνθρωποι θα ήμασταν αν δεν κάναμε τίποτα όταν κάποιοι έρχονται ξαφνικά να μας σκοτώσουν.

Μήπως θα έπρεπε να λέω «ευχαριστώ» που τελικά δεν πέθανα; Ούτε τα ζώα δεν επιτρέπεται να τα σκοτώνεις. Όταν έρχονται να σκοτώσουν άνθρωπο μέσα στο σπίτι του, θα το αφήναμε έτσι;

Χ.Σ.: Θέλαμε το δίκιο μας και αυτό ήταν πιο σημαντικό από τον φόβο. Αλλά είχαμε και βοήθεια. Πολλοί μας συμπαραστάθηκαν. Η ΚΕΕΡΦΑ ήρθε από την επόμενη μέρα στο σπίτι. Έγινε μεγάλη διαδήλωση την επόμενη εβδομάδα στο Πέραμα που ήμασταν Έλληνες και μετανάστες μαζί. Και φυσικά και οι δικηγόροι μας. Ο Δημήτρης Ζώτος που ήταν από την αρχή μαζί μας και οι υπόλοιποι που ήταν τόσα χρόνια στη δίκη. Όλα αυτά τα χρόνια δεν ήμασταν μόνοι μας.

Οι συνάδελφοί σας, ο κόσμος στη γειτονιά πώς αντέδρασε; Σας στήριξε;

Χ.Σ.: Το 90% ήταν ενάντια στη Χρυσή Αυγή. Κάποιοι μπορεί να φοβόταν και να μην μιλούσαν αλλά ήταν ενάντια. Θυμάμαι ένα παλικάρι Έλληνα που δούλευε στην ιχθυόσκαλα. Και είχαν πάει εκεί οι χρυσαυγίτες για να τους μοιράσουν φυλλάδια.

Πήγανε να τον χαιρετήσουν αλλά αυτός τους είπε: Δεν σας δίνω το χέρι, γιατί το χέρια σας είναι μέσα στο αίμα. Δεν φοβήθηκε. Ήταν παλικάρι.

Καταθέσατε και οι δύο στη δίκη. Τι θυμάστε από εκείνην την ημέρα;

Χ.Σ.: Οι δικηγόροι της Χρυσής Αυγής ήταν πάρα πολλοί και προσπαθούσαν να με μπερδέψουν. Αλλά εγώ έλεγα την αλήθεια, πώς μπορούσαν να με μπερδέψουν; Ξεκίνησα το πρωί στις 9 και τελείωσα στις 3 και είπα όσα έγιναν. Μου έκανε εντύπωση και η δικαστής.

Όταν σε κοίταζε ήταν σαν να καταλαβαίνει εάν λες αλήθεια ή ψέματα. Εμείς ήρθαμε στην Ελλάδα για να δουλέψουμε, για την οικογένειά μας. Δεν πειράξαμε κανέναν. Αυτοί ήρθαν να μας σκοτώσουν. Και αυτό δεν μπορεί να επιτρέπεται σε καμία χώρα.

Α.Ε.: Οι δικηγόροι με κατηγορούσαν ότι έλεγα ψέματα. Μάλιστα είπαν ότι δεν ξέρω πόσα παιδιά έχω!. Γιατί όταν με χτύπησαν οι φασίστες είχα 3 παιδιά, όταν κατέθεσα στο δικαστήριο τέσσερα χρόνια μετά είχα 5. Ειρωνευόταν κιόλας.

Είπανε ότι αφού δεν έχω χρήματα γιατί δυσκολεύομαι να δουλέψω γιατί έκανα και άλλα παιδιά.

Πώς είναι η ζωή σας εδώ στην Ελλάδα ένα χρόνο μετά; Έχετε πάρει κάποια αποζημίωση;

Α.Ε.: Όχι δεν έχουμε πάρει κάποια αποζημίωση. Εγώ προσπαθώ να δουλέψω αν και δεν μπορώ να κάνω βαριές δουλειές, λόγω της υγείας μου. Δεν φοβόμαστε πια τους φασίστες. Κυκλοφορούμε ελεύθερα.

Η ζωή βέβαια είναι δύσκολη. Θα ήθελα να μπορώ να βγάλω μια άδεια μικροπωλητή για να πουλάω ψάρια στη, αλλά είναι δύσκολο. Ζω τώρα 10 χρόνια στην Ελλάδα.

Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου είναι στην Αίγυπτο. Θέλει μεγάλη γραφειοκρατία για να έρθουν εδώ. Είναι μεγάλο πρόβλημα η γραφειοκρατία για τους μετανάστες.

Χ.Σ.: Εγώ ζω 25 χρόνια στην Ελλάδα. Έχουμε το ψαράδικο στο Πέραμα. Οι χρυσαυγίτες είναι φυλακή και δεν κυνηγάνε πια τους ξένους και αυτό είναι πολύ καλό. Ανασάναμε.

Κατά τα άλλα η κατάσταση είναι δύσκολη οικονομικά για όλους. Και με τον κοροναϊό έγιναν χειρότερα τα πράγματα. Παλεύουμε να ζήσουμε και να στέλνουμε χρήματα στα παιδιά μας. Εγώ έχω τέσσερα παιδιά στην Αίγυπτο.

Το επόμενο διάστημα θα γίνει το Εφετείο. Τι περιμένετε από εκεί;

Α.Ε..: Οι ποινές που πήραν ήταν μικρές. Ελπίζω ότι δεν θα τις μειώσουν κι άλλο, γιατί έτσι θα βγουν έξω αμέσως. Και τότε θα αρχίσουν πάλι τα προβλήματα.

Χ.Σ.: Η κυβέρνηση θα έπρεπε να φτιάξει έναν νόμο που να μην τους επιτρέπει να έχουν δράση. Και να υπάρχει αυστηρή τιμωρία. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ζήσουμε ήσυχα. Γιατί εμείς αυτό θέλουμε. Να κάνουμε τη δουλειά μας και να ζούμε ειρηνικά.