Η Μαρίνα Γαλανού και μια ζωή αφιερωμένη στον αγώνα για τα δικαιώματα

Κάθε άνθρωπος κρίνεται από το αποτύπωμά του στον ιστορικό χρόνο.

Το μικρότερο ή μεγαλύτερο ίχνος που αφήνει στους ανθρώπους και την κοινωνία. Το έργο που προσφέρει και εάν συνέβαλε στην ιστορική πρόοδο ή την οπισθοδρόμηση.

Στο να υπάρχουν λιγότερες ή περισσότερες ελευθερίες, λιγότερα ή περισσότερα δικαιώματα, το να γίνεται λιγότερο ή περισσότερο καλή η ζωή των ανθρώπων.

Και το αποτύπωμα της Μαρίνας Γαλανού μόνο ως εξαιρετικά σημαντικό μπορεί να θεωρηθεί.

Γιατί είχε καθοριστική συνεισφορά στο πώς βλέπουμε σε αυτή τη χώρα την ταυτότητα φύλου.

Γιατί ιδρύοντας το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών έδωσε μια άλλη ώθηση στον αγώνα την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου και με την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε κατάφερε να πείσει πολιτικούς, δικαστές, νομικούς και να έχουμε αυτή την αναγκαία θεσμική τομή που τελικά πήρε και τη μορφή νόμου το 2017.

Γιατί έδειξε ότι η επίμονη δράση, η συστηματική ανάδειξη ενός ζητήματος, η προσπάθεια ταυτόχρονα να αλλάξουν οι όροι της δημόσιας συζήτησης αλλά και το θεσμικό πλαίσιο μπορούν να έχουν αποτελέσματα, όταν υπάρχουν άνθρωποι αποφασισμένοι να στρατευτούν σε αυτή την υπόθεση.

Και η Μαρίνα Γαλανού, που επέλεξε να μείνει μακριά από κάθε εκδοχή κομματικής πολιτικής, υπήρξε ένα υπόδειγμα στράτευσης και δράσης μέχρι τέλους, ακόμη και όταν χρειάστηκε να αναμετρηθεί και με την αρρώστια, αρνούμενη να σταματήσει τον αγώνα της.

Γι’ αυτό και ήταν ορθή η επιλογή από τον πρωθυπουργό να είναι η Μαρίνα Γαλανού μέλος της Επιτροπής Σύνταξης Εθνικής Στρατηγικής ΛΟΑΤΚΙ+ Ισότητας.

Άλλοι αρμοδιότεροι θα γράψουν πολύ πιο αναλυτικά για την τεράστια συνεισφορά που είχε όλα αυτά τα χρόνια και για θεσμικές αλλαγές και για έμπρακτη αλληλεγγύη.

Εγώ θέλω να σταθώ σε δύο πράγματα.

Το ένα είναι ότι παρά τα βήματα που έγιναν σε θεσμικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων και των βημάτων που εξετάζονται, εξακολουθούμε να έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε για να σπάσουμε τα δεσμά συσσωρευμένων προκαταλήψεων, παραλλαγών σεξισμού, νεοσυντηρητισμού και να καταφέρουμε να φτιάξουμε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν θα χρειάζονται ούτε να καταπιέσουν την ταυτότητα φύλου τους, ούτε να νιώθουν ένοχες και ένοχοι για αυτή, ούτε να συναντούν διακρίσεις, τυπικές και άτυπες.

Το δεύτερο ότι σε πείσμα της λογικής «τίποτα δεν γίνεται», το παράδειγμα ανθρώπων όπως η Μαρίνα Γαλανού με τον εκπληκτικής επιμονής και συστηματικότητας ακτιβισμό της, δείχνει όταν υπάρχει θέληση, συλλογικότητα και επιμονή πολλά μπορούν να γίνουν και ο κόσμος να γίνει τελικά καλύτερος.

Χρωστάμε στη Μαρίνα Γαλανού να συνεχίσουμε τον αγώνα της.