Οπως σε κάθε αρχή, όλα πήγαιναν καλά – τι υπέροχο συναίσθημα να μη χρειάζεται να σκρολάρεις στο Facebook ή στο Instagram φοβούμενος πως κάτι θα χάσεις, να μην περιμένεις την ειδοποίηση ενός προσωπικού μηνύματος που με μαθηματική ακρίβεια θα σου αποσπάσει την προσοχή. Ακόμα κι αν ήθελες να μπεις στους λογαριασμούς σου, ακόμα κι αν ανοιγόκλεισες το Wi-Fi βρίζοντας τον πάροχο δικτύου που τσάμπα προσπαθούσε να εξηγήσει στο τηλέφωνο πως το πρόβλημα δεν βρισκόταν στις ελληνικές συνδέσεις αλλά στα κεντρικά της Καλιφόρνιας. Πάει, αυτό ήταν. Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα, μέχρι κάποιος να σηκώσει το σύστημα στις ΗΠΑ. Μα καλά, κανείς δεν σκέφτηκε να βαρέσει λίγο τον σέρβερ από πάνω να πάρει μπρος;

Η διαδικτυακή παύση, η ησυχία μέσα στη βαβούρα, ήταν συγκλονιστική. Η χαρά έπρεπε να μοιραστεί με φίλους, για να βροντοφωνάξουν όλοι μαζί πόσο μισούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τους φρικτούς αλγορίθμους. Τότε μόνο ήρθε η συνειδητοποίηση: δεν υπήρχαν πια ομαδικά μηνύματα στο γκρουπ του WhatsApp, κανείς δεν μπορούσε να πάρει βιντεοκλήση στο Messenger φορώντας φίλτρο σκυλάκι. Ούτε ένα στόρι «για τους στενούς» δεν θα ανέβαινε έτσι για τη φάση. Δύο σχεδόν χρόνια υπό πανδημία, η κοινωνική ζωή φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Μαρκ Ζάκερμπεργκ – του ίδιου τύπου που δεν νοιάστηκε αν η εφαρμογή που δημιούργησε βοήθησε με τον τρόπο της στην εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ή στην επικράτηση του Brexit, δεν νοιάστηκε για την ψυχική υγεία των εφήβων που περνούν την ώρα τους μπροστά στις εφαρμογές του και δεν μείωσε την παραπληροφόρηση, παρά ενεργοποιούσε μόνο προσωρινά τα συστήματα ασφαλείας που τον ανάγκασαν να φτιάξει. Εκείνη την πρώτη ώρα έπεσαν και οι πρώτες υποσχέσεις: από εδώ και πέρα τα πράγματα θα είναι αλλιώς. Και οι προσπάθειες, φρέσκες μέσα στον ενθουσιασμό της νέας κατάστασης, ήταν όντως φιλότιμες. Οσο το ρολόι έτρεχε όμως, το χέρι ακολουθούσε τις ίδιες κινήσεις -Facebook, WhatsApp, Instagram και πάλι από την αρχή. Οσοι έμειναν όρθιοι έκαναν πάρτι: το Twitter από θερμοκήπιο τρολ έγινε το τελευταίο γαλατικό χωριό που αντιστέκεται ακόμη, ενώ το Viber είδε 75% αύξηση στα μηνύματα που στέλνονταν μέσω της εφαρμογής. Μόνο τα πιτσιρίκια δεν χαμπάριασαν, γιατί κορόιδευαν τους υπόλοιπους στο TikTok.

Κι αν δεν επέστρεφαν ποτέ οι εφαρμογές της Facebook; Το Internet θα φάνταζε σχεδόν άγνωστο τοπίο μετά από κατακλυσμό – κατεστραμμένο από τη μία, έτοιμο για κάτι καινούργιο από την άλλη. Πόσα είναι τα βήματα της διαδικτυακής απεξάρτησης; Τι θα συνέβαινε με εκείνον τον καβγά που έμεινε στη μέση, με το φλερτ που δεν πρόλαβε να γίνει ακόμη γνωριμία, με το σχόλιο που δεν δημοσιοποιήθηκε; Μια ζωή χωρίς τον Μαρκ (ή έστω, με τον Μαρκ περιορισμένο στα απολύτως απαραίτητα) χρειάζεται επαναπρογραμματισμό, ο οποίος σίγουρα παίρνει παραπάνω από έξι ώρες. Εντάξει, εδώ που τα λέμε, δεν φταίει κι αυτός – το θέμα είναι να είναι κανείς σωστός χρήστης, να μη χάνει τον έλεγχο. Παρεξηγημένο παιδί, πέραν πάσης αμφιβολίας. Μήπως τον χακάρανε και αργεί;

Στον πρώτο ήχο ειδοποίησης, η καρδιά πήγε στη θέση της και το χέρι επανέλαβε την κίνηση χωρίς αυτή τη φορά να συναντά εμπόδια. Ολα έμοιαζαν και πάλι έτσι όπως ήταν πριν πέσουν «τα χιόνια»: κωδικοί, φωτογραφίες, στάτους, όλα όπως πρέπει. Η διαδικτυακή επανάσταση μάλλον αναβάλλεται για αργότερα. Μαρκ, μας κοψοχόλιασες, ρε φιλαράκι.

Headlines