Πανδημία – Το… ελιτίστικο «πείραμα» του Μοντσεράτ

Κάθε μεσημέρι, ένας μελωδικός ήχος ακουγόταν παντού στο Μονσεράτ.

Στους σχεδόν δύο μήνες που είχε ήδη ζήσει ως «ψηφιακός νομάς» στο ηφαιστειογενές και σχεδόν ανέπαφο από τον κοροναϊό νησί της Καραϊβικής, η Κρίσταλ Μπάικορ -συγγραφέας παιδικών βιβλίων από τη Βόρεια Καρολίνα- υπέθετε ότι ήταν κάποιο ρολόι που σήμαινε την ώρα.

«Θεωρούσα ότι ήταν μία αξιαγάπητη συνήθεια», λέει στους New York Times. Μέχρι που τον Ιούνιο ο σύζυγός της, σύμβουλος διοίκησης επιχειρήσεων, της έλυσε την απορία.

Δεν ήταν ρολόι, αλλά οι καθημερινές δοκιμές του συστήματος προειδοποίησης σε περίπτωση νέας έκρηξης του τοπικού ηφαιστείου.

Οι μνήμες των ντόπιων παραμένουν εξάλλου ζωντανές από τον Ιούλιο του 1995, όταν μία τρομερή έκρηξη του ηφαιστείου Σουφριέρ Χιλς κατέστρεψε την πρωτεύουσα Πλίμουθ και έτρεψε τότε σε φυγή περίπου 8.000 κατοίκους της βρετανικής αυτής υπερπόντιας κτήσης.

Ησυχαστήριο για λίγους

Το ηφαίστειο παραμένει μέχρι και σήμερα ενεργό.

Όμως η δυνητική απειλή του ουδόλως φάνηκε να πτοεί την Κρίσταλ και τον σύζυγό της: δύο από τους συνολικά 21 προνομιούχους ταξιδιώτες -ανάμεσά τους μέλη συνολικά επτά οικογενειών- που πέρασαν φέτος το μεγαλύτερο μέρος της πανδημίας στο ειδυλλιακό Μοντσεράτ.

Δεν ήταν τυχαία λίγοι και… εκλεκτοί.

Εξαργυρώνοντας το γεγονός ότι το νησί τους -ερμητικά κλειστό στον έξω κόσμο από την αρχή της πανδημίας- είχε περάσει σχεδόν αλόβητο τον υγειονομικό εφιάλτη, οι τοπικές αρχές επέτρεψαν από τον περασμένο Απρίλιο επιλεκτικά την είσοδο σε «ψηφιακούς νομάδες».

Βασικό κριτήριο, πέραν φυσικά του να μην είναι φορείς της Covid-19; Το εισόδημά τους έπρεπε να είναι το λιγότερο 70.000 δολάρια το χρόνο.

Έτερη προϋπόθεση ήταν η διαμονή στο νησί για τουλάχιστον δύο μήνες.

Μόνο η υποβολή ατομικής αίτησης για την είσοδο στο Μοντσεράτ στοίχιζε 500 δολάρια η μία. Το ποσό, μάλιστα, δεν επιστρεφόταν καν σε περίπτωση απόρριψής της.

Με την άφιξή τους, οι επιλεγμένοι επισκέπτες έπρεπε να μπουν αναγκαστικά δύο εβδομάδες σε καραντίνα.

Μετέπειτα, ωστόσο, οι πύλες του επίγειου «παραδείσου» ήταν ανοιχτές -ενίοτε με διαγνωστικά τεστ, για εμβολιασμένους και μη.

Και κάπως έτσι, όλοι βγήκαν όλο αυτό το διάστημα λίγο-πολύ κερδισμένοι.

Ένα «πείραμα» με ρίσκο

Οι λιγοστοί, πλούσιοι τουρίστες πέρασαν μεγάλο μέρος της πανδημίας μακριά από το καταθλιπτικό σκηνικό των πόλεων.

Η τοπική οικονομία εξασφάλισε μια μικρή, αλλά… σεβαστή πηγή εσόδων.

Και η περιοχή παρέμεινε υγειονομικά ασφαλής. Τόσο, ώστε έως και σήμερα να έχουν καταγραφεί στο Μοντσεράτ μόνο 40 κρούσματα και μόλις ένας θάνατος από κοροναϊό.

Πηγή: worldometers.info

Αυτό, παρά το ότι η χρήση μάσκας δεν είναι καν υποχρεωτική και το γεγονός ότι, από τους συνολικούς 5.000 μόνιμους κατοίκους του νησιού, μόλις το 27,8% έχει εμβολιαστεί πλήρως.

Θεωρητικά, λοιπόν, μία έξαρση της πανδημίας θα μπορούσε να αποδειχθεί καταστροφική.

Παρ’ όλα, οι αρχές έκριναν ότι ήρθε η ώρα να ανοίξουν τα σύνορα. Όπερ και εγένετο από την 1η Οκτωβρίου.

Ευπρόσδεκτοι είναι μόνο οι εμβολιασμένοι τουρίστες.

Πηγή: UK Overseas Territories Association (UKOTA)

Δεδομένου ότι η πανδημία βρίσκεται υπό έλεγχο στο νησί της Καραϊβικής, οι περισσότερες χώρες δεν θέτουν περιορισμούς από και προς τα εκεί ταξίδια.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και η Βρετανία, που έχει θέσει μάλιστα το Μοντσεράτ στην «πράσινη λίστα» των ταξιδιωτικών προορισμών, άνευ καραντίνας.

Διατηρεί ωστόσο τη σύσταση για φυσικές καταστροφές, εξαιτίας του ηφαιστείου, αλλά και ότι αυτή η εποχή είναι στην περιοχή περίοδος τυφώνων.

Στο μεσοδιάστημα, στις 5 Οκτωβρίου μήνα, στο νησί καταγράφηκαν έξι κρούσματα κοροναϊού -τα περισσότερα σε ημερήσια βάση από την αρχής της πανδημίας- τα οποία έχουν τεθεί σε καραντίνα.

Οι υποψίες στρέφονται στην επανέναρξη της ακτοπλοϊκής σύνδεσης με τα γειτονικά νησιά και την επανασύνδεση κατοίκων του Μοντσεράτ με συγγενείς τους.