Γαλλία – Η επανάσταση του XXL
Μια νέα γενιά σχεδιαστών προσπαθεί να αλλάξει τα στερεότυπα στη γαλλική αγορά μόδας, εστιάζοντας στα μεγάλα μεγέθη. Ορισμένοι αντλούν έμπνευση από τις προσωπικές τους ιστορίες
«Γιατί απορρίπτουμε τους χοντρούς;», έγραφε ο πρωτοσέλιδος τίτλος στο γαλλικό περιοδικό Télérama, στο τεύχος του Φεβρουαρίου του 2002, που απέσπασε ποικίλα σχόλια και μπόλικους διθυράμβους.
Το κοσμούσε μία ολοσέλιδη φωτογραφία της διάσημης DJ και ακτιβίστριας Λελσί Μπαρμπαρά Μπουτς, που δεν φορούσε τίποτε πέρα από το κόκκινο κραγιόν της.
Suite à la fermeture de son compte Instagram, la DJ, modèle et activiste Leslie Barbara Butch invite ses abonnés (et les autres) à partager la une de Télérama.https://t.co/kVE0wLFHOF pic.twitter.com/BIvibdY2jG
— Télérama (@Telerama) February 6, 2020
Στόχος της, λέει στην εφημερίδα Les Echos, δεν ήταν απλά να κάνει ντόρο.
«Πόζαρα γυμνή, γιατί κανείς δεν θέλει να με ντύσει. Για τη γαλλική μόδα, οι χοντροί άνθρωποι δεν υπάρχουν. Δεν μας θέλουν. Είμαστε αόρατοι».
Όπως και άλλες Γαλλίδες του XXL, η 40χρονη Παριζιάνα δυσκολεύεται να βρει ρούχα στα καταστήματα, στο μέγεθος της (54/56).
Η κατάσταση αυτή «με καταθλίβει», ομολογεί. «Δεν μπορώ να πάω με φίλες μου για ψώνια. Πρέπει να κάνω παραγγελίες μέσω διαδικτύου, πολλές φορές το ίδιο κομμάτι σε διάφορα μεγέθη για να βρω αυτό που μου ταιριάζει, στη συνέχεια να τα δοκιμάσω σπίτι και, αφού βρω το κατάλληλο, να στείλω τα υπόλοιπα επιστροφή».
Ακόμη κι έτσι, οι επιλογές δεν είναι πολλές.
Προ διετίας, για παράδειγμα, έπρεπε να πάει στο Φεστιβάλ των Καννών. Όμως «δεν βρήκα ούτε ένα έτοιμο φόρεμα» της προκοπής, θυμάται.
Αυτό το καλοκαίρι, έψαξε για φορέματα για τις διακοπές της. «Βρήκα μαύρα και αδιάφορα ρούχα, σχεδιασμένα να με κρύβουν. Όμως αυτό που πραγματικά ήθελα ήταν φορέματα με λουράκια και με χρώμα. Θα ήθελα λίγη ποίηση!» στη μόδα των XXL…
Μόδα για όλους
Υπολογίζεται ότι περίπου το ένα τέταρτο των Γαλλίδων φοράνε μεγάλα μεγέθη (στοιχεία 2016).
Παρ’ όλα αυτά, η φημισμένη γαλλική βιομηχανία της μόδας δείχνει να αγνοεί αυτό το σημαντικό τμήμα της αγοράς.
Στα περισσότερα καταστήματα, τα μεγέθη σταματούν στο 44/46, έως το Large.
«Ένας σημαντικός αριθμός σχεδιαστών μόδας εκπαιδεύτηκε κατά τη δεκαετία του 1990, σε μια εποχή που λάτρευε τις λεπτές σιλουέτες», επιχειρεί να εξηγήσει το φαινόμενο ο Σερζ Καριερά, λέκτορας στη φημισμένη σχολή Sciences Po του Παρισιού και ειδικός σε θέματα μόδας και της αγοράς ειδών πολυτελείας.
Δεν είναι όμως αποκλειστικά θέμα νοοτροπίας και στερεότυπων, παρατηρεί η Μαρίν Μονλούμπου, ιδιοκτήτρια ατελιέ μόδας στο Παρίσι, οι συλλογές της οποίας φτάνουν μέχρι το μέγεθος XXL.
«Έως και τα μεσαία μεγέθη», επισημαίνει, «τα γυναικεία σώματα αναπτύσσονται κανονικά. Απλώς πρέπει να προσθέσεις μερικά εκατοστά κάθε φορά. Στα μεγάλα μεγέθη, τα πράγματα αλλάζουν εντελώς».
«Η μέση μπορεί να παραμένει λεπτή, αλλά οι γοφοί να ειναι μεγάλοι. Το στήθος μπορεί να είναι μεγάλο ή όχι. Οι ώμοι μπορεί να μην είναι φαρδείς, αλλά να είναι οι μηροί. Είναι πολύ πιο δύσκολο να προσαρμόσεις το ρούχο».
Πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, χρειάζεται επίσης περισσότερο ύφασμα, συμπληρώνει η Εμανουέλ Ζέρερ, ιδιοκτήτρια εταιρείας γυναικείων ρούχων, που καλύπτει μια μεγάλη γκάμα σε μεγέθη.
«Για ένα φόρεμα, χρειάζονται 1,70 μέτρα ύφασμα για το νούμερο 36/38 και έως 3 μέτρα ύφασμα για μεγαλύτερα μεγέθη», παρατηρεί.
Ορισμένες φορές, προσθέτει, χρειάζονται ενισχυτικά στο ρούχο, σε σημεία όπου υπάρχει τριβή, ενώ συχνά αποφεύγονται πολύ ευαίσθητα υφάσματα και υλικά.
Σε κάθε περίπτωση, εκτιμά, αυτό που προέχει για τον κλάδο είναι για γίνει έρευνα, ανάπτυξη και δημιουργία μοτίβων.
Κόντρα στα στερεότυπα
Από το 2018 και κάθε χρόνο, το plus-size μοντέλο Τζόρτζια Στάιν οργανώνει στην πλατεία Τροκαντερό του Παρισιού μια «πασαρέλα για όλα τα μεγέθη»: μία υπαίθρια πασαρέλα, χωρίς αποκλεισμούς, για όλους.
Τον περασμένο Ιούνιο, συγκέντρωσε 250 μοντέλα από όλη τη Γαλλία.
Αυτο το μήνυμα υπέρ της διαφορετικότητας έρχονται πλέον να στηρίξουν ολοένα και περισσότερες -μικρές κυρίως- νέες εταιρείες ρούχων.
Αρκετές δημιουργήθηκαν από γυναίκες, που εμπνεύστηκαν από τις προσωπικές τους ιστορίες.
«Πήρα 25 κιλά μετά τη δεύτερη εγκυμοσύνη μου», λέει η Εμανουέλ Ζέρερ, «και δεν έβρισκα τίποτε να μου αρέσει. Μια μέρα, βρήκα μια μεταξωτή μπλούζα στο μέγεθός μου στη σοφίτα της γιαγιάς μου. Ξαφνικά, ένιωσα και πάλι όμορφη».
Τραπεζικό στέλεχος τότε στην BNP, η Εμανουέλ αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή της. Μετακόμισε οικογενειακώς στην Αβινιόν και έφτιαξε τη δική της εταιρεία ρούχων, για όλα τα μεγέθη.
Στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας, παρατηρεί, οι πωλήσεις είναι σταθερά ανοδικές. Και οι προοπτικές ακόμη καλύτερες για το μέλλον.
Αυτό που είναι ασαφές, επισημαίνει η Les Echos, είναι πώς θα εξελιχθεί ο τομέας πολυτελείας στον χώρο της μόδας.
Τα πρώτα plus-size μοντέλα εμφανίστηκαν στις πασαρέλες για μερικές σεζόν.
Όμως τα μεγαλύτερα μεγέθη συνεχίζουν να απουσιάζουν παντελώς από τα τμήματα έτοιμων ενδυμάτων των μεγάλων οίκων μόδας και το κόστος είναι ακόμη πιο υψηλό για ρούχα κατά παραγγελία.
Ο Σερζ Καριερά της Sciences Po είναι πάντως αισιόδοξος. Μπορεί να γίνονται ακόμη μικρά βήματα, παρατηρεί.
Εάν η αντίσταση είναι πραγματική, ο Serge Carreira πιστεύει ότι δεν θα διαρκέσει πολύ περισσότερο. «Είμαστε όμως στο τέλος ενός κύκλου».
- Κλέφτης αρπάζει κινητό και διακόπτει… πρόταση γάμου
- Οι ADVENGERS αναδείχθηκαν «TikTok Grand Winner» για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά
- Καρκίνος κεφαλής και τραχήλου: Προστατευτική επίδραση του καφέ και του τσαγιού σύμφωνα με νέα έρευνα
- Καλύτερα η 29χρονη που χτυπήθηκε στα Εξάρχεια – Γλίτωσε το μάτι της
- Συρία: Στη Δαμασκό ο ΥΠΕΞ της Ιορδανίας – Θα συναντηθεί με τον τζιχαντιστή ηγέτη Τζουλάνι
- Φύτευση 9 ελαιόδεντρων για την ενίσχυση του αστικού πρασίνου
