Ορος επιβίωσης η καταπολέμηση της βλακείας

Παρά την απόφαση του δικαστηρίου, που κρίνει την απεργία τους παράνομη, οι εκπαιδευτικοί απεργούν, επειδή δεν θέλουν την αξιολόγηση των σχολείων τους. Ανάμεσα στα άλλα που επικαλούνται, είναι και ο ισχυρισμός ότι η αξιολόγηση των σχολείων θα επιτρέπει στα καλύτερα σχολεία να ξεχωρίζουν και, επομένως, να προτιμώνται από γονείς και μαθητές, με αποτέλεσμα να πληγούν τα λιγότερο καλά ή τα χειρότερα σχολεία. Θέλουν να μείνουν τα πράγματα όπως έχουν: η αδιαφάνεια εξασφαλίζει την επιθυμητή ομοιομορφία. Μη θίγετε, λοιπόν, τα κακώς κείμενα! Μια χαρά είμαστε όπως είμαστε! Οι εκπαιδευτικοί δεν χρειάζονται αξιολόγηση, «αξιολογούνται κάθε μέρα από τον ελληνικό λαό, από συστάσεως του έθνους και του κράτους», όπως είπε ο σοφολογιότατος πρόεδρος της ΟΛΜΕ κ. Τσούχος, σε παλαιότερη συνέντευξή του.

Αυτό που αρνείται και πολεμά το «εκπαιδευτικό κίνημα» είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από τα επιχειρήματά τους. Πολεμούν την προσπάθεια του κράτους να εκσυγχρονισθεί και να καθιερώσει διαδικασίες ελέγχου της απόδοσης των επενδύσεών του. Αυτό σημαίνει αξιολόγηση σχολικών μονάδων: μετράμε κάθε χρόνο τι πετύχαμε και πού αποτύχαμε. Και το κάνουμε προκειμένου να βελτιώσουμε τις επιδόσεις του συστήματος εκεί όπου υστερεί – δεν το κάνουμε απλώς για να προσθέσουμε συγκινήσεις στη ζωή μας. Αυτό δεν θέλει το «εκπαιδευτικό κίνημα».

Ωστόσο, το προϊόν που παράγει με τους αγώνες του το «εκπαιδευτικό κίνημα» αξιολογείται ανά τριετία, κάθε φορά δηλαδή που διεξάγεται η έρευνα του Προγράμματος για τη Διεθνή Αξιολόγηση των Μαθητών (γνωστότερο ως PISA) του ΟΟΣΑ. Εκεί, η ωραιότερη χώρα του κόσμου, που κατοικείται από τον εξυπνότερο λαό του κόσμου, πατώνει στην κατανόηση κειμένου! Πατώνει στο βασικότερο εφόδιο που οφείλει να παρέχει η εκπαίδευση. Αυτή την κατάντια υπερασπίζεται το «εκπαιδευτικό κίνημα», όταν αρνείται την αξιολόγηση των σχολείων. Ο στρουθοκαμηλισμός αναγορεύεται σε αγώνα.

Οσο οι μαθητές του ελληνικού δημόσιου σχολείου θα είναι οι τελευταίοι στην Ευρώπη στην κατανόηση κειμένου θα υπάρχει πάντα ένας κόσμος έτοιμος να πιστέψει ότι τον ψεκάζουν, πρόθυμος να εμπιστευθεί την ενημέρωσή του στα social media και τόσο επιπόλαιος ώστε το 62% να ψηφίζει «όχι» στην Ευρώπη. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να φαντάζει ηγέτης, ο δε κ. Τσούχλος, ο οποίος κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του δυσφημεί την έννοια της παιδείας, μπορεί να είναι ο «πρόεδρας» της ΟΛΜΕ. Οι μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία είναι απαραίτητες.

Η καταπολέμηση της βλακείας – και μάλιστα της αναπαραγόμενης μέσω των κρατικών δομών – είναι όρος επιβίωσης του Ελληνισμού στο μέλλον.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ;

Νομίζω ότι έχει γίνει μια παρεξήγηση εδώ. Ο ναύαρχος Αποστολάκης εξέφρασε θετική γνώμη για τις φρεγάτες που προμηθεύεται η κυβέρνηση – αυτό είναι γεγονός, δεν το αμφισβητώ. Είμαστε βέβαιοι, όμως, ότι με τη γνώμη του ο Αποστολάκης βάλει εμμέσως κατά του Τσίπρα, επειδή επαινεί την επιλογή της κυβέρνησης, όπως το ερμήνευσε μερίδα του Τύπου; Ας μου επιτραπεί να διατηρώ τις αμφιβολίες μου, διότι ναι μεν είναι ναύαρχος ο άνθρωπος και ξέρει, αλλά δεν παύει να είναι ο Αποστολάκης, ο οποίος χρειάστηκε δέκα μέρες για να αποφασίσει αν θα πάει υπουργός του Κυριάκου ή θα μείνει σύμβουλος του Αλέξη. Προτιμώ, λοιπόν, να είμαι επιφυλακτικός με τον ναύαρχο.

Μπορεί έτσι να νομίζει ότι κάνει αντιπολίτευση – ποιος ξέρει; Αν και αυτό είναι μάλλον απίθανο, διότι θα προϋπέθετε ο ίδιος να είχε επίγνωση της αναξιοπιστίας του…

ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Παρά τα δεινά, τουλάχιστον δεν τους λείπει η δημιουργικότητα. Στον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν να συνδέσουν την παραίτηση του αυστριακού καγκελαρίου Σεμπάστιαν Κουρτς (κατηγορείται για χρηματισμό των ΜΜΕ, προκειμένου να προβάλλουν πλαστές ευνοϊκές δημοσκοπήσεις), με τις εδώ αρνητικές δημοσκοπήσεις για το κόμμα τους και ζητούν… Να σας πω την αλήθεια, δεν έχω καταλάβει τι ζητούν ακριβώς. Ούτε να παραιτηθεί ο Μητσοτάκης ζητούν, ούτε να παρέμβει η Δικαιοσύνη. Πετάνε λάσπη, με την ελπίδα ότι θα ξεραθεί και θα μείνει. (Παρεμπιπτόντως, ιδού ξανά η σημασία της κατανόησης κειμένου. Τέτοιες επιπόλαιες κατηγορίες, βασισμένες σε αυθαίρετες υπόνοιες που τις υπαγορεύει το μίσος, ένας σώφρων άνθρωπος, που ξέρει να διαβάζει και να κρίνει, δεν τις παίρνει στα σοβαρά…) Αυτό που ξέρω εγώ και ο καθένας μας είναι ότι η μεγαλύτερη προσπάθεια χειραγώγησης και ελέγχου των ΜΜΕ, τα τελευταία χρόνια, είναι αυτή για την οποία τρέχει στα δικαστήρια το καμάρι του κυρ Χρήστου Καλογρίτσα…