Μίκης Θεοδωράκης – «Το βραβείο που δεν δόθηκε στον μουσικοσυνθέτη»

Το περασμένο Σάββατο τελέστηκε στον ιερό ναό Αγ. Νικολάου στον Γαλατά Χανίων το μνημόσυνο για τη συμπλήρωση σαράντα ημερών από τον θάνατο του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, παρουσία της κόρης του Μαργαρίτας και του γιου του Γιώργου, οι οποίοι βρέθηκαν στην Κρήτη με τις οικογένειές τους. Σύμφωνα με το creta24.gr, τη διοργάνωση της τελετής είχε αναλάβει ο Δήμος Χανίων. Στο μνημόσυνο παραβρέθηκαν, εκτός άλλων, η πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, ο πρόεδρος Παγκρήτιου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη Γιώργος Αγοραστάκης, ο πρώην υπουργός και βουλευτής Χανίων Βασίλης Διγαλάκης, ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων Νίκος Καλογερής, ο δήμαρχος Χανίων Παναγιώτης Σημανδηράκης, ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ελευθερίου Βενιζέλου Νίκος Παπαδάκης.

Οι εκδηλώσεις που αφορούν τη μνήμη και το έργο του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη αναμένεται να συνεχιστούν το επόμενο διάστημα. Μάλιστα για χθες είχε οριστεί η απονομή του «Χρυσού Αριστοτέλη», της ύψιστης διάκρισης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με απόφαση της Συγκλήτου του Ιδρύματος και ύστερα από μια πρώτη αναβολή λόγω πανδημίας.

Ο Παναγιώτης Δόικος, αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας στο ΑΠΘ, γνωστοποιεί με κείμενό του στα «ΝΕΑ» το ιστορικό που οδήγησε σε νέα ματαίωση της τιμητικής εκδήλωσης.

«Σήμερα, Δευτέρα, 11 Οκτωβρίου 2021, θα γινόταν η απονομή του «Χρυσού Αριστοτέλη», της ύψιστης διάκρισης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στον Μίκη Θεοδωράκη. Την απόφαση για την απονομή έλαβε ομόφωνα η Σύγκλητος του Ιδρύματος στη συνεδρίασή της 3016 της 18ης Φεβρουαρίου 2020. Η εφαρμογή της απόφασης καθυστερούσε αναγκαστικά, λόγω της πανδημίας, ώσπου ορίστηκε για την 11/10/2021. Την τελική ημερομηνία μού είχε γνωστοποιήσει ο κύριος  Γρηγόρης Ζαρωτιάδης, κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών.

Και όμως! Ο πρύτανης του Αριστοτελείου ματαίωσε την απονομή, επειδή στο μεταξύ ο μέγας Ελληνας έφυγε δυστυχώς από τη ζωή! Το πληροφορήθηκα πριν από λίγες μέρες από την υπεύθυνη του γραφείου των Δημοσίων Σχέσεων του ΑΠΘ, σε τηλεφώνημα που έκανα σχετικά με το ζήτημα. Εμεινα εμβρόντητος. Μέσα μου η βαθιά απογοήτευση συνοδεύτηκε από αναπόφευκτα θλιβερές σκέψεις. Και μαζί τους το ερώτημα: Μπορεί – και πώς; – να ξεπεραστεί μια τέτοια τεράστια αστοχία;

Ενώ ο Πρωθυπουργός κηρύσσει τριήμερο εθνικό πένθος για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη, ο πρύτανης του μεγαλύτερου πανεπιστημίου της χώρας ματαιώνει την απόδοση τιμής στον μουσουργό, αγωνιστή και στοχαστή που λάμπρυνε όλη την υφήλιο με το οικουμενικό όραμα της Ελλάδας και που έκανε ζωντανή πράξη μέσα μας την Παιδεία της Εθνικής Ενότητας.

Ανάμεσα στα άλλα, σκέπτομαι τα ακόλουθα: Πρώτο: Ο πρύτανης ματαιώνει την απονομή, αλλά η απόφασή της από τη Σύγκλητο συνεχίζει φυσικά να ισχύει. Δεύτερο: Ο πρύτανης πρέπει να λογοδοτήσει για το ότι ματαίωσε τη βράβευση αγνοώντας το όργανο που την αποφάσισε, τη Σύγκλητο του ΑΠΘ. Τρίτο: Ειδικά τώρα, η τέλεση της απονομής του βραβείου (αποφασισμένης από τη Σύγκλητο ενόσω ο Μίκης ζούσε) στους κληρονόμους του οικουμενικού Ελληνα, σε μια βραδιά μνήμης και ανάτασης, μέσα στην αύρα της συγκίνησης από τη μέγιστη απώλεια, είναι το ακριβό αυτονόητο που θα μας ενώσει. Καλώ τον πρύτανη, ο οποίος αρχικά είχε αποδεχτεί ενθέρμως την πρόταση της βράβευσης, να εισηγηθεί νέα ημερομηνία πραγματοποίησης της απονομής στην επόμενη συνεδρίαση της Συγκλήτου.

Από το 2016 διδάσκω στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τη φιλοσοφική θεωρία του Μίκη Θεοδωράκη για τη Συμπαντική Αρμονία. Σε αυτά τα πέντε χρόνια ένιωσα για πάντα ευλογημένος από τη φιλία του και από τη βαθύτατη πνευματική και επιστημονική μας επικοινωνία. Του ανακοίνωσα πρώτος και εγγράφως την απόφαση της βράβευσής του με τον «Χρυσούν Αριστοτέλη» (μου τη γνωστοποίησε ο Γρηγόρης Ζαρωτιάδης, με τον οποίο τη συνεισηγηθήκαμε).

Ο Μίκης μού απάντησε ως εξής [2.3.2020]:

«Αγαπητέ μου Παναγιώτη,

Σε ευχαριστώ για το χαρμόσυνο νέο σου. Ελπίζω να μπορέσω να ζήσω ως του Δεκεμβρίου την όμορφη βραδιά. Οσο γερνώ, τόσο οι μέρες φεύγουν γρήγορα!».

Σήμερα, αν του μιλούσα, να τι δεν θα ήθελα να του πω:

«Μίκη μου, το βραβείο ίσως να μη σου απονεμηθεί, γιατί πέθανες»».