Στο δυναμικό του MEGA εντάσσεται ο –βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες– σκηνοθέτης Βασίλης Κεκάτος. Ο 30χρονος, ήδη καταξιωμένος με σπουδαία διεθνή φεστιβαλική πορεία κινηματογραφιστής, προετοιμάζει τη νέα μίνι σειρά μυθοπλασίας με τίτλο «Milky Way» σε παραγωγή της Foss Productions.

O Βασίλης Κεκάτος, ο σπουδαίος σκηνοθέτης, βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες εντάσσεται στο δυναμικό του MEGA.

O σκηνοθέτης, μόλις 30 ετών, έχει ήδη καταξιωθεί στα διεθνή φεστιβάλ και έχει εντυπωσιάσει με τον ταλέντο του τους σινεφίλ όλου του πλανήτη.

Ο Βασίλης Κεκάτος ετοιμάζει μια νέα μίνι σειρά μυθοπλασίας με τίτλο Milky Way σε παραγωγή Foss Production.

Ένας καινούργιος γαλαξίας μέσα στον δικό μας

Με φόντο τις σκληρές συνθήκες σε μια ανώνυμη ορεινή πόλη, οι ήρωες ενήλικες που ζουν προσκολλημένοι στο παρελθόν και οι έφηβοι που προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους για το μέλλον, πλάθουν το ψηφιδωτό μιας κοινωνίας που έχει μάθει να κρύβεται πίσω από τα μυστικά της για να επιβιώσει. Με πυρήνα του ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο κοινωνικά θέμα, το «Milky Way» μας προσκαλεί σε έναν καινούριο γαλαξία, που ενυπάρχει μέσα στον δικό μας. Στη σειρά θα συναντηθούν το τραγικό με το κωμικό στοιχείο, το ρομαντικό με το σκληρό και το ονειρικό με το άκρως ρεαλιστικό. Τολμηρό, ανθρώπινο αλλά και με χιούμορ που θα κρύβεται στα πιο απρόσμενα σημεία, το «Milky Way» θα κάνει το θεατή να συγκινηθεί βαθιά, να κλάψει αλλά και να γελάσει.

Σύμφωνα με τον Βασίλη Κεκάτο, «σε μια εποχή που η ποιότητα των τηλεοπτικών σειρών παγκοσμίως έχει εκτοξευθεί και είναι εφάμιλλη της ποιότητας σπουδαίων κινηματογραφικών ταινιών, αισθάνομαι πως πρέπει να γίνει κάτι για τους νέους ανθρώπους από κάποιον που ανήκει στην ίδια γενιά με αυτούς». Για τον Βασίλη Κεκάτο, το «Milky Way», ενεργοποιώντας το ένστικτο των ηρώων του για προσωπική ελευθερία, αποτελεί μια τρυφερή όσο και διασκεδαστική ωδή σε αυτούς που δραπετεύουν.

Διακρίσεις σε όλο τον πλανήτη

Ο Βασίλης Κεκάτος είναι σκηνοθέτης, σεναριογράφος, φωτογράφος, αριστούχος απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Brunel του Λονδίνου και υπότροφος του ινστιτούτου Sundance, ιδρυτής του οποίου είναι ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ.

Είναι ο δεύτερος Έλληνας σκηνοθέτης μετά τον Θόδωρο Αγγελόπουλο που βραβεύεται με Χρυσό Φοίνικα στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, και συγκεκριμένα για τη μικρού μήκους ταινία του «Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς», η οποία τιμήθηκε στο ίδιο φεστιβάλ και με τον Queer Palm.

Η πρώτη του ταινία ονομάζεται «Ανάδρομος» (2015) και συμμετείχε στα Φεστιβάλ Δράμας και Νυχτών Πρεμιέρας.

Το 2018 σκηνοθέτησε την ταινία «Η σιγή των ψαριών όταν πεθαίνουν» η οποία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Δράμας και βραβεύτηκε για το σενάριό της, τιμήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας με το δεύτερο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και με το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ της Βιλερμπάν.

Το 2019, βραβεύθηκε με Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών για την ελληνογαλλική ταινία μικρού μήκους «Η απόσταση ανάμεσα σε εμάς και τον ουρανό», την οποία σκηνοθέτησε και συνέγραψε.

Το 2020 σκηνοθέτησε και έγραψε το σενάριο για την ταινία μικρού μήκους «Όταν κοιμάσαι ο Κόσμος Αδειάζει».

Ο Βασίλης Κεκάτος μέσα από τα δικά του λόγια

«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου υπήρχε το δίπολο της μητέρας και του πατέρα. Από τη μια η μητέρα μου, λόγω της παιδείας που είχε, αγαπούσε το σινεμά του Μιχάλκοφ, ανέλυε τον Αγγελόπουλο, μου μίλαγε για τον Κουλέσοφ, και από την άλλη ο πατέρας μου ήταν ο τύπος που του άρεσαν ο Ζαν-Κλοντ Βαν Νταμ και ο Ράμπο. Εκεί που θα εκτιμούσα μια ταινία του Κουστουτρίτσα, αντίστοιχα λάτρευα και τον Τζέιμς Μποντ και θεωρούσα ότι και τα δύο είναι τέχνη. Μου έκανε καλό αυτό, γιατί με βοήθησε να μην είμαι σνομπ σε σχέση με αυτό που ονομάζεται εμπορική τέχνη. Με εκνεύριζε πάντα το γεγονός ότι συνήθως οι άνθρωποι της τέχνης είναι λίγο ξιπασμένοι και μειωτικοί απέναντι σε πράγματα που καταλαβαίνουν οι πολλοί. Υπάρχει ένας ελιτισμός τον οποίο απεχθάνομαι και δεν ήθελα ποτέ να γίνω έτσι. Κι αυτό το οφείλω στον πατέρα μου».

«Δεν ήξερα ότι θα γίνω σκηνοθέτης. Ακόμα και όταν τελείωσα τη σχολή, δεν το πίστευα. Δεν είχα πίστη στον εαυτό μου. Είχα μάθει να μην τα καταφέρνω. Όποιο στόχο και να έβαζα, δεν τον κατακτούσα. Στις πανελλήνιες εξετάσεις απέτυχα παταγωδώς. Για την ακρίβεια, δεν προσπάθησα καθόλου. Βρίσκω φριχτό αυτόν τον θεσμό. Όταν με ρωτούσαν «τι θέλεις να γίνεις;», εγώ απαντούσα πάντα «τίποτα». Εφόσον δεν πέρασα πουθενά, πήγα στο Λονδίνο για να σπουδάσω νομική. Δεν υπήρχε κάποιος λόγος γι’ αυτό, ήταν η κλασική επιλογή των γονιών: «αρχιτέκτονας, γιατρός ή δικηγόρος». Για τα δύο πρώτα ούτε λόγος, οπότε η δικηγορική φαινόταν μια καλή λύση. Όμως συνειδητοποίησα πολύ σύντομα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω δικηγόρος, τα παράτησα και προσανατολίστηκα στις σπουδές κινηματογράφου, γιατί είχα την εντύπωση πως δεν θα χρειαζόταν να κοπιάσω πολύ. Οτιδήποτε είχε να κάνει με υποχρεώσεις δεν το ήθελα. Και είναι αστείο, γιατί σήμερα αγαπώ πολύ την ευθύνη».

«Η ιδέα στην οποία βασίστηκε η ταινία Η Απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και εμάς μού ήρθε εντελώς απροσδόκητα. Το σενάριο γράφτηκε επίσης άμεσα, γιατί στην ουσία πρόκειται για μια συζήτηση. Επικεντρώνεται στην τυχαία συνάντηση δύο νεαρών ανδρών σε κάποιο ξεχασμένο βενζινάδικο της εθνικής οδού, μέσα στη νύχτα. Πρόκειται για μια σύντομη ερωτική ιστορία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών».

«Στις Κάννες είχα ένα πολύ ωραίο ενσταντανέ με τον Κριστιάν Ζεν, διευθυντή του φεστιβάλ, ο οποίος με σύστησε στη Ζανγκ Ζιγί, την οποία λάτρευα ως πιτσιρικάς λόγω του Καρ-βάι και του Ανγκ Λι, λέγοντάς της: «Ο Βασίλης είναι ένας νέος σκηνοθέτης ο οποίος έκανε μια γκέι ταινία, ενώ ο ίδιος είναι στρέιτ. Κι αυτό είναι το πιο φανταστικό πράγμα στον κόσμο!». Ένιωσα τρομερή περηφάνια εκείνη τη στιγμή, γιατί δεν σου κρύβω ότι φοβόμουνα λόγω της πολιτικής ορθότητας μήπως βγουν να μου πουν «εσύ τι δουλειά έχεις να κάνεις γκέι ταινία;».

Headlines