Squid Game: Πώς οι Κινέζοι εργολάβοι παίζουν αυτό το παιχνίδι στην πραγματική ζωή

Το δυστοπικό δράμα της Νότιας Κορέας που σπάει όλα τα ρεκόρ στο Netflix ονόματι, Squid Game, ίσως τελικά να έχει ένα πολύ βασικό σημείο αναφοράς που λίγοι θα σκέφτονταν.

Στη σειρά οι άποροι και οι απελπισμένοι συμμετέχουν σε έναν αιματηρό διαγωνισμό όπου παίζουν μια σειρά από παραδοσιακά παιδικά παιχνίδια με δύο μόνο αποτελέσματα: τον θάνατο ή το χρηματικό έπαθλο 40 εκατομμυρίων δολαρίων.

Με πολλούς να το συγκρίνουν με τη σειρά «The Hunger Games» ή την ταινία «Parasite», η παράσταση έχει συγκλονίσει παγκοσμίως, καθώς πολλοί το βλέπουν ως μία άσκηση ταξικού πολέμου, ή ένα γκροτέσκο έργο με επιρροές από την επιχειρηματική κοινότητα της Κίνας.

Σύμφωνα με το Bloomberg, η σειρά είναι μία μεταφορά για το τι συμβαίνει με τους Κινέζους  εργολάβους.

Mία μετάφορα του δράματος των Κινέζων εργολάβων

Σκεφτείτε μόνο πως και η Κίνα έβαλε σε εφαρμογή πέρσι το καλοκαίρι τις λεγόμενες «τρεις κόκκινες γραμμές» με σκοπό να περιορίσει τα χρέη των υπεύθυνων ανάπτυξης ακινήτων, βάζοντας ουσιαστικά όρια που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεπεράσουν.

Επρόκειτο για μία ριζική αλλαγή σε μία βιομηχανία που αντιπροσωπεύει περίπου το 15% της διεθνούς οικονομίας.

Όπως αναφέρει το αμερικάνικο πρακτορείο, οι διαταγές από ψηλά ήταν τόσο απόλυτες που οι εργολάβοι δεν μπορούν πλέον να επωφεληθούν από την κατασκευή κατοικιών.

Συγκεκριμένα, ορισμένες πόλεις έβαλαν όριο στις τιμές των διαμερισμάτων. Οι πωλήσεις νέων κατοικιών μειώθηκαν, ενώ τα κανάλια χρηματοδότησης στα οποία βασίζονταν οι εργολάβοι  είχαν σχεδόν εξαντληθεί.

Ο όμιλος China Evergrande, η δεύτερη μεγαλύτερα εταιρία ανάπτυξης ακινήτων της χώρας με χρέος άνω των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι έτοιμη να ξεπεράσει αυτές τις τρεις κόκκινες γραμμές.

Η Country Garden Holdings Co., ο μεγαλύτερος κατασκευαστής σπιτιών στη χώρα, είναι ήδη κατά 22 δισεκατομμύρια δολάρια εκτός προϋπολογισμού σε σχέση με πέρσι.

Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος Shuli Ren, «οι επιχειρήσεις είναι σαν τους ανθρώπους. Έχουν ένστικτα επιβίωσης».

«Στόχος μίας εταιρίας είναι να μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς της και να έχει κέρδη. Σε αυτήν την εποχή των τριών κόκκινων γραμμών, το μόνο «πράσινο φως» που παίρνουν οι εργολάβοι είναι στη διαχείριση ακινήτων.

Ωστόσο αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι οικοδόμοι να θέλουν να γίνουν υπεύθυνοι ανάπτυξης ακινήτων και οι κορυφαίοι παίκτες να νιώθουν εγκλωβισμένοι.

Άλλωστε, οι τιμές που ζητούσαν οι εργολάβοι προκειμένου να πλουτίσουν είναι απαγορευμένες από την μεσαία τάξη – και αυτός είναι από τους κύριος λόγους που επιτείνεται η ανισότητα πλούτου στην Κίνα.

Ωστόσο η διαχείριση ακινήτων εξακολουθεί να είναι πολιτικά αποδεκτή, ενώ κανείς στην Κίνα δεν έχει διαμαρτυρηθεί ακόμη για την αύξηση των τελών υπηρεσιών.

Red Light, Green Light

Πάντως σύμφωνα με το δημοσιογραφικό πρακτορείο, το «Red Light, Green Light» είναι το πρώτο από τα έξι παιχνίδια στο κορεατικό δράμα.

«Θα υπάρξουν πιο σκληρές διελκυστίνδες, συναρπαστικές συμμαχίες και μελοδραματικές προδοσίες και καθώς το δράμα εντείνεται, η παράσταση θέτει μια απλή ερώτηση: «Ποιος είσαι;»

Τα συγκροτήματα που αλλάζουν στρατηγική εν μέσω της τρέχουσας επιχειρηματικής κρίσης της Κίνας πιθανότατα να αναρωτιούνται το ίδιο πράγμα.

Άραγε οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής επανέλθουν στον αγωνιστικό χώρο για ένα κερδοφόρο και σταθερό μέλλον;

Ή απλώς θα παρακολουθήσουν – με μακιαβελική σκληρότητα – ποιος επιβιώνει και ποιος όχι;