Ο Αντετοκούνμπο και οι διεκδικητές του θρόνου του

Το NBA επιστρέφει και μαζί του τα ξενύχτια και το θέαμα. Σίγουρα η κανονική σεζόν έχει χάσει την αίγλη της την τελευταία δεκαετία, σε σχέση με παλιότερα, το διακύβευμα παραμένει μεγάλο, καθώς όλες οι ομάδες κυνηγούν τις τέσσερις προνομιούχες θέσεις, που εξασφαλίζουν πλεονέκτημα έδρας στα playoffs.

Εξ ορισμού όμως δεν έχουν όλες οι ομάδες την ίδια δυναμική και ποιότητα. Αν και η δράση δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, υπάρχουν κάποιες που μπορούν να θεωρηθούν διεκδικήτριες. Προφανώς βέβαια όλο αυτό είναι «στα χαρτιά» και μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, αλλά αυτή δεν είναι και η μαγεία των προβλέψεων;

Το Μιλγουόκι και το κίνητρο της υπεράσπισης

Πέρυσι οι Μπακς ξανανέβηκαν στο θρόνο, μετά από ακριβώς πέντε δεκαετίες. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, Ο Κρις Μίντλετον, που υποτιμάται αρκετά από πολλούς, Ο Τζρου Χόλιντεϊ και οι υπόλοιποι, τα κατάφεραν υπό την καθοδήγηση του Μάικ Μπούντενχολτζερ.

Σίγουρα οι τραυματισμοί αντιπάλων έπαιξαν κάποιο ρόλο, όμως και οι εν τέλει πρωταθλητές πορεύτηκαν χωρίς τον Αντετοκούνμπο στη σειρά με τους Χοκς, όπως και τον Ντόντε Ντιβιντσέντζο, που είναι ακόμα τραυματίας, άρα αυτό που κατάφεραν και η προσπάθεια που κατέβαλαν, δε μειώνεται ούτε κατ’ ελάχιστο.

Το ρόστερ

Οι τρεις αστέρες, με πρώτο τον «Greek Freak» είναι οι βασικοί άξονες, ενώ και ο αγαπημένος της εξέδρας, Μπόμπι Πόρτις έμεινε για δύο χρόνια ακόμα, ενώ στο Γουισκόνσιν έμειναν, τόσο το πιο… ελαφρύ δυαράκι του πρωταθλήματος, ο Μπρουκ Λόπεζ, που έχει αλλάξει τη θέση του σέντερ, όσο και ο πάντα ενεργητικός Πατ Κόνατον.

Όσον αφορά της νέες αφίξεις, ξεχωρίζουν αυτές των Οτζελέγιε και Άλεν, με τον Ονουόρα να παίρνει λογικά παραπάνω χρόνο από πέρυσι και τον Γιώργο Καλαϊτζάκη να κάνει τα πρώτα του βήματα.

Σίγουρα η φυγή του Τάκερ για τους Χιτ είναι απώλεια, όμως η ομάδα αποκτά συνολικά περισσότερο βάθος, αμυντική σκληράδα και σουτ συγκριτικά με πέρυσι και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι για τον στόχο της υπεράσπισης του τίτλου. Κανείς δεν πρέπει και δεν μπορεί να τους ξεγράψει.

Η Πόλη των Αγγέλων χωρίζεται στα δύο

Οι Λέικερς θέλουν να δείξουν στους… φτωχούς συγγενείς πώς γίνεται

Το 2020, στη χρονιά της «φούσκας» οι Λέικερς έφτασαν τα 18 πρωταθλήματα, ισοφαρίζοντας τους Σέλτικς. Πέρυσι δεν κατάφεραν να κάνουν το repeat, καθώς οι εκπληκτικοί Σανς τους «έφραξαν τον δρόμο» στον πρώτο γύρο των playoffs.

Προκειμένου να αξιοποιήσουν τους Τζέιμς και Ντέιβις όσο καλύτερα γίνεται, αλλά και να δείξουν κυρίως στους Κλίπερς πώς είναι το αφεντικό της πόλης, προχώρησαν σε ευρεία αναδόμηση του ρόστερ τους.

Το ρόστερ

Γκασόλ, Ντράμοντ, Ντάντλεϊ (εντάξει αυτός δεν έπαιζε και πολύ, ηρεμούσε όμως τα ποδυτήρια), Κάλντογουελ-Πόουπ, Καρούσο, Χάρελ, Κούζμα, Σρέντερ και ΜάκΛεμορ ήταν τα κύρια στελέχη που αποχώρησαν.

Όπως συμβαίνει συνήθως τις μεγάλες αποχωρήσεις διαδέχονται εξίσου μεγάλες αφίξεις, όπως και συνέβη, με κάποιες από αυτές μάλιστα να είναι και επιστροφές.

Ραζόν Ρόντο και Ντουάιτ Χάουαρντ δεν άντεξαν παρά μόνο μια χρονιά μακριά από τα «purple and gold» και ξανασμίγουν. Ο δεύτερος θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και κομμάτι ενός άλλου μεγάλου φετινού πρότζεκτ του οργανισμού που… γυρνά τον χρόνο πίσω.

Καρμέλο Άντονι, Ράσελ Γουέστμπρουκ και ΝτιΆντρε Τζόρνταν ήρθαν επίσης σε κάτι που μοιάζει με «Back to the Future» και συγκεκριμένα πίσω στο 2013.

Ο Μέλο βρίσκεται για πρώτη φορά συμπαίκτης με τον κολλητό του, ΛεΜπρόν Τζέιμς και έχει μπροστά του μια μοναδική ευκαιρία για κατάκτηση δαχτυλιδιού, ενώ το ίδιο ισχύει και για τον τρελό- Ρας.

Βλέποντας το ρόστερ συνειδητοποιεί κανείς, ότι δίνεται περισσότερη έμφαση στην εμπειρία παρά στα νιάτα, με 10 πάικτες να είναι από 32 χρονών και πάνω. Εάν δεν «σκάσουν» ή τραυματιστούν κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, λογικά τα πράγματα θα είναι πιο διαχειρίσιμα στα playoffs, που ναι μεν ανεβαίνει η ένταση, πέφτει όμως ο ρυθμός και λιγοστεύουν οι κατοχές ανά αγώνα.

Πλέον ο ΛεΜπρόν βλεπει το ρόστερ να στελεχώνεται με λογική παρόμοια αυτής του «έπους» του 2016, με πολλούς καλούς σουτέρ, που «ανοίγουν το γήπεδο» και μπορούν να μετατρέπουν τις πάσες του σε ασίστ, ενώ υπάρχουν και ικανοί χειριστές πέραν του ιδίου, πράγμα που αφαιρεί μια επιπρόσθετη ευθύνη από πάνω του και τον βοηθά να είναι στην κατάσταση που πρέπει εκεί που χρειάζεται περισσότερο, στα τέλη της σεζόν δηλαδή.

Οι Κλίπερς δε θα μείνουν άπραγοι

Η έτερη ομάδα της πόλης, που έχει σκοπό να εκμεταλλευτεί το «Forum» την παλιά έδρα των Λέικερς, έρχεται από μια χρονιά στην οποία πήγε πιο μακριά από ποτέ στην post season, φτάνοντας για πρώτη φορά στην στορία της ως τους τελικούς της περιφέρειας.

Το ρόστερ

Φέτος θέλει να «ξανατρυπήσει» το ταβάνι της με μια παρουσία στους τελικούς. Μπέβερλι και Γουίλιαμς πλέον μπορεί να μην υπάρχουν στο ρόστερ, όμως όλοι οι υπόλοιποι είναι εκεί.

Οι Κλίπερς είναι η ομάδα του Λέοναρντ και τόσο ο Πολ Τζορτζ, όσο και τα άλλα μέλη το ξέρουν. Ο «Klaw» δεν είναι vocal leader, δε φωνάζει όπως έκανε για παράδειγμα ο Κέβιν Γκαρνέτ στους Τίμπεργουλφς και τους Σέλτικς.

Προτιμά να μιλά με το παιχνίδι του και την παρουσία του στο γήπεδο. Παραμένει ο καλύτερος two-way παίκτης, αν αναλογιστεί κανείς την παρουσία του σε άμυνα κι επίθεση. Δεν έχει χρόνο για… χαμόγελα, κάνει αυτό που πρέπει χωρίς περισπασμούς, ακριβώς όπως ένα ρομπότ και θέλει οπωσδήποτε πρωτάθλημα με τρίτη διαφορετική ομάδα.

Δεν είναι μόνος του φυσικά σε αυτόν τον στόχο, έχοντας ως κύριο συμπαραστάτη του τον Τζορτζ. Ο Καλιφορνέζος φόργουορντ πρέπει να δείξει διάρκεια και να μην «εξαφανιστεί» στα playoffs όπως συνήθως συμβαίνει.

Μεγάλο ρόλο θα παίξει βέβαια και ο Μπατούμ με τον Ρέτζι Τζάκσον. Ο Γάλλος πέρυσι ήταν καταπληκτικός με αμυντικά κυρίως καθήκοντα και επιθετικά προσέφερε χωρίς να είναι σπάταλος με τις προσπάθειές του.

Με φόρα από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο και την ασύλληπτη νικητήρια τάπα πάνω στον Πρέπελιτς αναμένεται να βιώσει «δεύτερη νιότη».

Ο Τζάκσον ήταν μια από τις τελευταίες προσθήκες του 2021, όμως έδειξε ότι δεν αποτελεί πρόβλημα λόγω χαρακτήρα, αλλά αντίθετα τρομερό asset.

Του άρεσε κι επεδίωκε να παίρνει την μπάλα τόσο σε στιγμές που η ομάδα είχε «κολλήσει» επιθετικά, όσο και όταν το παιχνίδι βρισκόταν στα τελευταία κρίσιμα λεπτά, με ουκ ολίγα δύσκολα και κρίσιμα σουτ, πολλά εκ των οποίων μάλιστα τρίποντα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ευχαριστήθηκε την περσινή του παρουσία και μόλις τελείωσε τη σεζόν είπε ένα τεράστιο «ευχαριστώ» στον οργανισμό, καθώς αισθάνθηκε ότι οι Κλίπερς του έσωσαν τη ζωή.

Οι Νετς κι ο αστερίσκος ονόματι Ίρβινγκ

Οι Μπρούκλιν Νετς πέρυσι έφτασαν ένα βήμα πριν τους τελικούς, με τον Κέβιν Ντουράντ παραλίγο να «σκοτώνει» μόνος του τους Μπακς, ελλείψει και των Χάρντεν, Ίρβινγκ λόγω τραυματισμών.

Το ρόστερ

Φέτος ο Όλντριντζ επέστρεψε στη δράση, ο «μπαρουτοκαπνισμένος Μίλσαπ θα δώσει κι εκείνος της υπηρεσίες του, όμως θα αναγκαστούν να πορευτούν χωρίς τον Ίρβινγκ και πάλι.

Το νούμερο 1 του ντραφτ του 2011 δεν θέλει να εμβολιαστεί κατά του κορωνοϊού και η ομάδα αποφάσισε να τον θέσει εκτός, προκειμένου να μην διαταραχθεί η χημεία του ρόστερ.

Ο ίδιος δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται στο επίκεντρο κριτικής για μια επιλογή του, όμως δεν ενοχλείται. Ακόμα και με την απουσία του βέβαια κανείς δε μπορεί να τους αποκλείσει, αφού η περσινή πορεία έδειξε ότι ο «Durantula» μπορεί να ηγηθεί, ακόμα και χωρίς τους άλλους δύο σταρ.

Αν ο «Κύριε ελέησον» δεν ήταν απών, οι Νετς θα ήταν το πρώτο φαβορί για τον τίτλο, όμως και πάλι σίγουρα βρίσκονται ανάμεσα στους διεκδικητές του.