Η αφορμή ήταν της πλάκας, αλλά η κίνηση ήταν έξυπνη. Οι συριζαίοι αρπάχτηκαν από την πτώση του Κουρτς στην Αυστρία, για να στήσουν μια εξεταστική επιτροπή, η οποία θα ήταν μόνιμη πηγή υποψιών, σεναρίων και σπερμολογίας εις βάρος της κυβέρνησης. Ανεξαρτήτως της σοβαρότητας της όποιας κατάληξης, η λειτουργία της επιτροπής, για όσο χρόνο διαρκούσε, θα ήταν ένα μαύρο σύννεφο μονίμως σταθμευμένο πάνω από την κυβέρνηση.

Προκειμένου, λοιπόν, η κυβέρνηση να αποτρέψει τη δημιουργία μιας τέτοιας εστίας προβλημάτων, πρότεινε την επέκταση της εξεταστικής του ΣΥΡΙΖΑ και για την περίοδο από το 2015 και ύστερα. Ηταν μια κάποια λύση για το πρόβλημα, διότι εξουδετερώνει την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, αν καταλήξουμε με δύο εξεταστικές, η μεν να ερευνά τα πεπραγμένα της κυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η δε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Ωστόσο, έτσι δημιουργείται ένα σοβαρότερο πρόβλημα για την κυβέρνηση: πλήττεται η θεσμική της ακεραιότητα, διότι η κοινοβουλευτική διαδικασία εργαλιοποιείται και ευτελίζεται. Το θέλουν στην κυβέρνηση; Διάφορα μπορεί να της προσάψει ο καθένας, αν όμως σε κάτι είναι ομολογουμένως άψογη, αυτό είναι ο σεβασμός της στους θεσμούς. Γιατί πάει τώρα να προσθέσει έναν λεκέ στην εικόνα;

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το συνταγματικό δικαίωμα να συστήσει εξεταστική επιτροπή, εφόσον συγκεντρώσει τις 120 ψήφους. Η σημερινή κυβέρνηση πρόσθεσε τη σχετική διάταξη και την υπερασπίστηκε ως ενίσχυση της δημοκρατίας. Προκαλεί απορίες, λοιπόν, όταν έρχεται να καπελώσει την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά για να την εξουδετερώσει. Σιγά το μέγα ζήτημα! Βεβαίως, η αντιπολίτευση αποφασίζει τη σύσταση της επιτροπής, αλλά η πλειοψηφία αποφασίζει τη σύνθεσή της. Ποιος ο λόγος, επομένως, να αντιδράσει με τρόπο που επιτρέπει στους αντιπάλους της να υποστηρίζουν ότι φοβάται; Αν η κυβέρνηση φοβόταν την επικοινωνιακή ζημία από τη λειτουργία της επιτροπής, τότε φοβάμαι κι εγώ ότι μάλλον την προκάλεσε η ίδια στον εαυτό της…

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ;

Περιμένουμε να γυρίσει ο ΓΑΠ από την Κωνσταντινούπολη, για να πει και επισήμως το «πάμε… ξανά!». Μέχρι τότε, ας μου επιτραπεί να προτρέξω λιγάκι και να θέσω προς συζήτηση το σενάριο της φρίκης: Τι θα γίνει, αν ο Γιώργος δεν κερδίσει τις εκλογές; Οπως είδαμε, η απόπειρα να πείσει (με το φυσικό κύρος και το βάρος της προσωπικότητάς του…) τους άλλους υποψηφίους, ώστε να αποσυρθούν και να πάρει τις εκλογές μόνος του, απέτυχαν ακόμη και στον Π. τον Χρηστίδη. Ο μόνος που δέχθηκε, ο Β. ο Κεγκέρογλου (ο μπάρμπα Γιώργος της Φώφης), επιφυλάσσεται μέχρι να ακούσει με τα αφτιά του τον ΓΑΠ – τέτοια εμπιστοσύνη εμπνέει ακόμη σε όσους τον έχουν γνωρίσει καλά!

Εφόσον, βέβαια, ο ΓΑΠ μπει στη μάχη και ξεκινήσει καλά, αρκετοί από τους σημερινούς υποψηφίους θα αποσυρθούν, μεταφέροντας τη στήριξή τους στον έναν ή τον άλλον υποψήφιο. Και πάλι, όμως, δεν είναι καθόλου βέβαια η επικράτηση του ΓΑΠ, διότι δεν έχει εικόνα της πραγματικής αποδοχής του από τον κόσμο. Τι θα κάνει στην περίπτωση αυτή; Δεν μπορώ να το ξέρω. Φοβάμαι όμως ότι το εγχείρημα που ξεκίνησε ο ΓΑΠ υπέρ της ενότητας κινδυνεύει να καταλήξει στη σοβαρότερη απειλή διάσπασης του ΠΑΣΟΚ, μετά την προηγούμενη, που πάλι ο ίδιος την προκάλεσε…

Ο ΑΔΑΗΣ

Εντύπωση προκάλεσε (και για τα υπέροχα ελληνικά…) η επίδειξη ανωτερότητας του Αλέξη Τσίπρα, προχθές στη Βουλή. Ζήτησε συγγνώμη από το προεδρείο «αν παρεκτράπην» και ζήτησε να διαγραφούν από τα πρακτικά οι λεκτικές παρεκτροπές του που είχαν προηγηθεί. Συγκεκριμένα, είχε χαρακτηρίσει τον Μητσοτάκη αδαή και αλαζόνα. Για πολλούς, επρόκειτο για υποκρισία εκ μέρους του Τσίπρα. Ηθελε να δείξει ότι είναι ο σοβαρός ηγέτης που μπορεί να αναλάβει τα βάρη της διακυβέρνησης, όχι ένα μειράκιο του δεκαπενταμελούς. Η δική μου προσέγγιση, όμως, διαφέρει. Δεν αποκλείω η συγγνώμη να ήταν ειλικρινής. Μπορεί να μην ξέρει ακριβώς τι σημαίνει το «αδαής» και να νομίζει ότι πρόκειται για κάτι πολύ βαρύ, όπως π.χ. να πεις τον άλλο «ανώμαλο» ή «διεστραμμένο». Για τον Τσίπρα μιλούμε στο κάτω κάτω, για τον κατ’ εξοχήν αδαή, τόσο που μπορεί να μη γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη…

Headlines