Πριν από μερικές μέρες το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών (ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο) χορήγησε ανασταλτικό αποτέλεσμα (με βάση το άρθρο 497 παρ. 7 του ΚΠΔ) στην έφεση του πρωτοδίκως καταδικασθέντος σε 10 χρόνια κάθειρξη πυρηνάρχη της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια  Γιώργο Πατέλη.

Ποια ήταν τα εγκλήματα εκείνα για τα οποία είχε καταδικασθεί πρωτοδίκως; Για ένταξη στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και για απλή συνέργεια στη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Με απλά λόγια αυτό σημαίνει, ότι ο ανωτέρω καταδικασθείς θα κυκλοφορεί ελεύθερος μέχρι να εκδοθεί η επί της ουσίας απόφαση του Εφετείου!

Έπραξε ορθά το δικαστήριο;

Σε νομικό επίπεδο θα ήθελα να σημειώσω, ότι το άρθρο 497 παρ. 8 ΚΠΔ  οριοθετεί ότι ο κανόνας είναι η χορήγηση του ανασταλτικού αποτελέσματος (επειδή ακριβώς η διάπλαση του θεσμού τούτου έχει υπαγορευθεί από τη θεμελιώδη αρχή του τεκμηρίου της αθωότητας).

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για τη χορήγησή του ανασταλτικού αποτελέσματος;

Καταρχήν, εάν ο πρωτοδίκως καταδικασθείς (ή η οικογένεια του) θα υποστούν «υπέρμετρη» και «ανεπανόρθωτη» (υπαρξιακή )  βλάβη από την άμεση έκτιση της πρωτόδικης ποινής.

Το μέγεθος τούτο επικαλέστηκαν οι συνήγοροι του καταδικασθέντος Πατέλη και έγινε δεκτό από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών.

Βεβαίως, είναι απαραίτητο να σημειώσω ότι στη δικαστική πράξη συνήθως για πολλούς άλλους καταδικασμένους πολίτες η προβολή της ανωτέρω προϋπόθεσης (περί ανεπανόρθωτης βλάβης) απορρίπτεται σχηματοποιημένα (και χωρίς ιδιαίτερη αποδεικτική διερεύνηση) από τα δευτεροβάθμια δικαστήρια!

Και δεν χορηγείται ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση!

Ωστόσο , κατά την επιστημονική μου γνώμη, η ανωτέρω παρεμπίπτουσα απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών  θα έπρεπε να διενεργήσει μια πιο «συνθετική αξιολόγηση» και να λάβει υπόψη της (λόγω της ιδιαιτερότητας της συγκεκριμένης υπόθεσης ) και το ακόλουθο κριτήριο:

Δηλαδή, το κριτήριο των «συγκεκριμένων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών»  (άρθρο 497 παρ. 8 ΚΠΔ) επί τη βάσει των οποίων είχε εκτυλιχθεί επί μακρό χρόνο η εγκληματική δραστηριότητα και του συγκεκριμένου πυρηνάρχη , αλλά και ολόκληρης της  οργάνωσης της Χρυσής Αυγής!

Και ερωτώ:

Με βάση ποια (συγκεκριμένα) πραγματικά περιστατικά ή αποδεικτικά μέσα προκύπτει αιτιολογημένα κατά το άρθρο 139 ΚΠΔ, ότι «εξαλείφθηκε» η επικινδυνότητα του συγκεκριμένου κατηγορουμένου;

Μέσα σε ένα χρόνο από την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης του Τριμελούς Εφετείου που επέβαλε την 10ετή ποινή της κάθειρξης και δεν χορήγησε αναστολή εκτέλεσης  στον πυρηνάρχη της Νίκαιας;

Και επίσης:

Με βάση ποια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά ή αποδεικτικά μέσα συνάγεται ή συμπεραίνεται από το δικαστήριο, ότι αν αφεθεί ελεύθερος δεν θα διαπράξει νέα εγκλήματα , ενδεχομένως σε συνεργασία με πυρήνες της Χρυσής Αυγής οι οποίοι ακόμη δεν έχουν εκμηδενιστεί (όπως έδειξαν και τα τελευταία γεγονότα σε σχολεία της Θεσσαλονίκης);

Εάν δεν υπάρχει τέτοια ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση , τότε η απόφαση τούτη είναι απαραίτητο να προσβληθεί με αναίρεση κατά το άρθρο 505 παρ.2 ΚΠΔ από τον Εισαγγελέα του ΑΠ (: ως επόπτη της δικονομικής νομιμότητας)!

Γρηγόρης Καλφέλης  – Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ (kalfelis@law.auth.gr)

Headlines