Ντιν Καρνάζης – «Τρέχοντας, μετέτρεψα τον θυμό σε αποδοχή»

Εχει τρέξει στις επτά ηπείρους από δύο φορές, από τους -40°C της Αρκτικής έως τους 50 βαθμούς Κελσίου στην Κοιλάδα του Θανάτου.

– Μου αφηγηθήκατε τον έντονο ρυθμό των τελευταίων ημερών αυτές τις ημέρες που βρίσκεστε στην Ελλάδα, καθώς πήρατε μέρος για μία ακόμη χρονιά στο Navarino Challenge και είχατε και την προώθηση του νέου σας βιβλίου. Παρ’ όλ’ αυτά, θέλετε να μείνετε όρθιος καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης και πίνετε και ούζο.

Πίνω ελάχιστα, αλλά, ναι, μου αρέσει. Μα και το γραφείο μου είναι έτσι φτιαγμένο για να εργάζομαι όρθιος. Εχω επίσης διάφορα όργανα για να γυμνάζομαι.

– Είστε πάντα με τόση ενέργεια, τόσο πολύ ευδιάθετος;

Στην πραγματικότητα είμαι πολύ εσωστρεφής. Περνάω πάρα πολύ χρόνο μόνος μου. Αν βρισκόμουν συνέχεια με άλλους, αυτό θα ήταν εξουθενωτικό για μένα. Γι’ αυτό επιλέγω να βλέπω ανθρώπους σε σύντομο χρονικό διάστημα γιατί έτσι «γεμίζω» και μπορώ να δίνω περισσότερη ενέργεια όταν είμαι μαζί τους.

– Μπορείτε να μου περιγράψετε μια τυπική ημέρα σας;

Ξυπνάω πολύ νωρίς το πρωί, γύρω στις 3 ή 4, πέντε ημέρες την εβδομάδα, και τρέχω έναν μαραθώνιο – 42 χιλιόμετρα. Τρέχω περίπου 3 ώρες και 45 λεπτά στα βουνά. Μένω στο Σαν Φρανσίσκο και πρόγραμμά μου συνήθως είναι να βγαίνω από την πόρτα του σπιτιού το πρωί και κατά τη διάρκεια της διαδρομής να γράφω, κρατώντας στο χέρι μου το κινητό, τα κείμενα για τα βιβλία μου. Τρώω μία φορά την ημέρα στις 7 το απόγευμα – κάνω διαλειμματική νηστεία – και καταναλώνω 4.000 θερμίδες.

– Πόσα χρόνια έχετε υιοθετήσει αυτόν τον τρόπο ζωής;

Περίπου 15 χρόνια. Ημουν επιχειρηματίας. Είχα μια εταιρεία που ασχολούνταν με την υγιεινή διατροφή. Ο ίδιος ακολουθούσα έναν υγιεινό τρόπο ζωής, αλλά μέχρι εκεί.

– Πώς ξεκινήσατε να κάνετε υπερμαραθωνίους;

Οταν έκλεινα τα 30, έκανα ένα πάρτι για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου. Πήγαμε σε ένα μπαρ και έπινα τεκίλα. Τα μεσάνυχτα είπα στους φίλους μου ότι φεύγω. Αποφάσισα εκείνη τη στιγμή, αντί να συνεχίσω να πίνω, να βγω έξω να τρέξω. Δεν είχα καμία ειδική ενδυμασία και άρχισα να τρέχω με τα εσώρουχά μου. Εκανα περίπου 30 χιλιόμετρα και αυτή ήταν η αρχή. Αρχισα να τρέχω.

– Τι σας κυνηγούσε;

Ηταν η στιγμή που συνειδητοποίησα ότι έχω περισσότερα πράγματα στη ζωή μου να κάνω από το να δουλεύω, να βγάζω χρήματα και να περνάω καλά.

– Πώς φτάσατε σε αυτήν τη σκέψη όμως;

Μέχρι εκείνη τη στιγμή έκανα όλα όσα χρειαζόταν για να είμαι επιτυχημένος. Αυτό κυνηγούσα. Είχα πολλά χρήματα, εταιρεία δική μου και πίστευα ότι αυτά είναι αρκετά για να με κάνουν ευτυχισμένο. Αλλά μέσα μου ένιωθα άδειος, ότι η ζωή μου δεν είχε νόημα.

– Θα ήθελα να μου αφηγηθείτε το περιστατικό που σας έφερε περισσότερο κοντά σε αυτήν τη σκέψη.

Η αδελφή μου σκοτώθηκε σε τροχαίο. Αυτό μου άλλαξε τα δεδομένα της ζωής μου. Την ημέρα, για παράδειγμα, που γιόρταζα τα γενέθλιά μου, όπως είπα, μια γυναίκα άρχισε να με φλερτάρει. Ημουν ήδη παντρεμένος και σκέφτηκα «θέλω σε είκοσι χρόνια να είμαι στην τρίτη μου σύζυγο». Η γυναίκα αυτή γνώριζε και εμένα και τη γυναίκα μου και παρ’ όλ’ αυτά με φλέρταρε. Δελεάστηκα γιατί ήταν όμορφη. Αυτομάτως είδα την εικόνα της ζωής μου: σε κάποια χρόνια, να είμαι χοντρός, να οδηγώ ένα σπορ αυτοκίνητο και να έχω δίπλα μου την τρίτη μου σύζυγο. Αυτό με τρόμαξε. Τότε είπα ότι δεν θέλω να είμαι αυτός ο άντρας.

– Ποιος άντρας θέλατε να είστε;

Σίγουρα όχι αυτός που σου περιέγραψα. Οταν έτρεξα εκείνο το βράδυ με τα εσώρουχα, βρέθηκα σε έναν επαρχιακό δρόμο μόνος μου και δεν ένιωσα καθόλου φόβο. Κοίταξα τ’ αστέρια στον ουρανό και βίωσα μια επιφοίτηση. Ενιωσα ένα κάλεσμα, ότι βρήκα τον σκοπό μου. Γιατί βρίσκομαι πάνω στη Γη. Τότε κατάλαβα τον σκοπό μου: να είμαι δρομέας. Η απώλεια της αδελφής μου της Παναγιώτας δημιούργησε ένα τραύμα. Από εκείνη γνώρισα τη γυναίκα μου γιατί ήταν φίλες. Στη γυναίκα μου δεν αρέσει να πηγαίνει στα κλαμπ και όταν συνέβη το περιστατικό με τη γυναίκα στο κλαμπ που με φλέρταρε και αντέδρασα, ήταν γιατί ένιωσα την αδελφή μου να μου λέει «Ντιν, μην το κάνεις αυτό».

– Η ζωή μετά τον θάνατο της αδελφής σας είχε αλλεπάλληλες αλλαγές.

Κατ’ αρχάς, βίωσα όλα τα στάδια του πένθους. Στην αρχή είχα άρνηση. Δεν δεχόμουν ότι είχε σκοτωθεί. Πίστευα ότι έφυγε για ταξίδι και θα επιστρέψει. Οτι θα εμφανιστεί κάποια στιγμή από την πόρτα. Αυτό φυσικά δεν έγινε. Μετά ήρθε ο θυμός. Ηθελα να ρίχνω μπουνιές παντού. Αρχισα να πίνω πολύ. Πάρα πολύ. Δεν ήθελα να νιώσω τα συναισθήματα και κατανάλωνα τεκίλα. Ηταν το μόνο πράγμα που με μούδιαζε, μου έδιωχνε τον πόνο.

– Το επόμενο συναίσθημα είναι η αποδοχή του πένθους.

Και συνέβη όταν ήμουν ήδη δρομέας. Το τρέξιμο λειτούργησε σωτήρια για μένα κυριολεκτικά. Με βοήθησε να μετατρέψω τον θυμό μου σε αποδοχή, μου έδωσε κίνητρο να ζω τη ζωή μου στο μέγιστο. Μία από τις σκέψεις που έκανα και επέδρασε λυτρωτικά ήταν ότι με το να είμαι δρομέας, με έναν τρόπο, ζούσα και για τους δύο. Και για μένα, και για την αδελφή μου, μέσα από αυτό που έκανα.

– Ποια άλλη χαρά πήρατε μέσα από το τρέξιμο;

Πήρα την απόλυτη ελευθερία. Με απάλλαξε από το βάρος της ύπαρξης. Είναι η βασική δραστηριότητα της ζωής μου.

– Δεν αισθάνεστε ότι αφήνετε όμως τη ζωή σας εξαιτίας του τρεξίματος; Δεδομένου του ότι είναι πολύ απαιτητικό το πρόγραμμά σας.

Βιώνω τη ζωή μέσα από το τρέξιμο. Εξαιτίας των διαδρομών που διήνυσα και των αγώνων όπου συμμετείχα, γνώρισα τόπους, χώρες, πόλεις όπου δύσκολα θα πήγαινα αν δεν έκανα το συγκεκριμένο άθλημα. Από το Τόκιο, στο Μπουένος Αϊρες και τόσα άλλα μέρη.

– Δεν φοβάστε μήπως ξυπνήσετε μια μέρα και νιώσετε ότι έχετε χάσει πράγματα διότι αφοσιωθήκατε με τόσο πάθος στους υπερμαραθωνίους;

Αν γνωρίζατε την πραγματικότητα, δεν θα κάνατε αυτή την ερώτηση. Εχω χιλιάδες μέιλ και γράμματα που μου λένε «Κώστα, σ’ ευχαριστούμε, μας έχεις αλλάξει τη ζωή».

– Το περιοδικό «Time» σάς συμπεριέλαβε στους πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον κόσμο. Σας ικανοποιεί να αλλάζετε τις ζωές των άλλων, όμως μήπως είναι μια υπεκφυγή για να μη δείτε τι συμβαίνει στη δική σας;

Νομίζω ότι δεν έχω συμβιβαστεί. Εχω πάει και στις επτά ηπείρους από δύο φορές. Πόσοι έχουν δει τον κόσμο δύο φορές; Εχεις πάει στο Ζαγόρι, στην Αρχαία Ολυμπία.

– Ναι, αλλά όχι για να τρέξω. Είστε συνεχώς σε κίνηση. Σας φοβίζει να μείνετε μία ημέρα χωρίς να κάνετε τίποτα;

Η κίνηση είναι ζωή και δημιουργεί συναίσθημα. Υπάρχει μια αφρικανική παροιμία που λέει «όταν προσεύχεσαι, να κινείς τα πόδια σου». Η κίνηση ξυπνάει την ψυχή και λέει ότι η ζωή προϋποθέτει δράση.

– Ποια είναι η δική σας προσευχή;

Διαλογίζομαι όταν βρίσκομαι στη φύση.

– «Η χαρά του δρομέα», όπως είναι ο τίτλος του νέου σας βιβλίου, είναι αυτό που έχετε πάρει ή αυτό που περιμένετε;

Το τρέξιμο σε βοηθάει να μάθεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι, πώς θα μάθεις ποιος είσαι αν έχεις μια εύκολη ζωή; Η χαρά είναι μια διαδικασία που απαιτεί την προσπάθειά σου. Δεν είναι κάτι στατικό και μόνιμο.

– Από αυτήν τη διαδικασία αυτογνωσίας που απολαμβάνετε μέσω του τρεξίματος τι ανακαλύψατε για σας που σας τρόμαξε και τι σας χαροποίησε ή σας ικανοποίησε;

Αυτό που με φοβίζει είναι να μην είμαι ο άντρας που θέλω: αληθινός με τον εαυτό μου. Είμαι ένας δρομέας και ό,τι δίνω το δίνω μέσα από το τρέξιμο. Αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα σ’ ένα εκατομμύριο δολάρια και σ’ ένα μέιλ που θα μου λέει «σ’ ευχαριστώ που μου άλλαξες τη ζωή», χωρίς δεύτερη σκέψη θα επέλεγα το δεύτερο. Και αυτό είναι κάτι που κατέκτησα μέσω του τρεξίματος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να μπορείς να βοηθήσεις έναν άλλο άνθρωπο.

– Είστε ευτυχισμένος;

Ναι, πολύ. Και ως νέος δεν περίμενα ποτέ να το πω αυτό που λέω τώρα.

– Ας κλείσουμε αυτήν τη συνομιλία με μια διαδρομή που θα θέλατε να κάνετε.

Στην Κρήτη και από τη Σπάρτη έως τις Θερμοπύλες.