Μικρασία – Ο καθένας με τη σειρά του, με το βόλι του
Όσο πιο κοντά πηγαίνει κανείς προς το θάνατο τόσο πιο πολύ τον συνηθίζει
- Η Ουγγαρία δίνει άσυλο σε πρώην υφυπουργό της Πολωνίας - Σε βάρος του ισχύει ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης
- Ο Σεργκέι Λαβρόφ υπαινίχθηκε έναν από τους όρους λήξης του πολέμου με την Ουκρανία
- Η «οδυνηρή» χριστουγεννιάτικη φωτογραφία του πρίγκιπα Γουίλιαμ και της Κέιτ Μίντλετον
- Πώς η υπόθεση Πελικό έδωσε άλλες διαστάσεις στη σεξουαλική βία
Ο θάλαμος των ετοιμοθάνατων
Στις επιχειρήσεις της Κοβαλίτσας.
Στο μύλο που βρίσκεται στην ανατολική έξοδο των στενών του Καράκιοϊ. Λίγα μέτρα πιο εδώ, οι σκηνές του πρόχειρου χειρουργείου της Μεραρχίας.
Έρχονται νυχτόμερα τ’ αυτοκίνητα, τα μουλάρια, τα κάρρα με τραυματίας. Επιδένονται τα τραύματά τους. Άλλα αυτοκίνητα είνε έτοιμα και τους μεταφέρουν στα Νοσοκομεία του ΙΙαζαρτζίκ και της Προύσας. Πιο εκεί οι φαντάροι σκάβουν λάκκους για τους σκοτωμένους. Βογγητά και στεναγμοί γεμίζουν την τραγικήν αυτή γωνιά. Ένας φιλοσοφισμός όμως πάνω απ’ όλα αυτά. Όσο πιο κοντά πηγαίνει κανείς προς το θάνατο τόσο πιο πολύ τον συνηθίζει. Γίνεσαι πια και μοιρολάτρης. Ο καθένας με τη σειρά του, με το βόλι του. Δύο τρία βήματα πέρα από τους λάκκους που ανοίγουν οι φαντάροι, άλλοι φαντάροι ψήνουν την όρνιθά τους. Θα την φάνε με όρεξι. Κι’ αν πλησιάσετε να τους ακούσετε να μιλούν, θα πεισθήτε πως ο κίνδυνος κι’ ο θάνατος δεν κλονίζει την ατσαλένια πάστα που είνε κατασκευασμένος ο Έλλην στρατιώτης.
Μέσα στο μύλο, σε μια καμαρούλα μισοσκότεινη, αραχνιασμένη, απάτητη, νυχτόμερα παλεύει ο Χάρος με τη Ζωή. Εδώ φέρνουν τους βαρειά πληγωμένους, όσους η επιστήμη δεν μπορεί πια να τους κάμη τίποτε. Εδώ μέσα το παλληκάρι το δυνατό παλεύει με το χάρο.
Απόψε παρακολούθησα το άγριο αυτό πάλεμα κοντά στο φορείο που έγερνεν ο φίλος μου ανθυπολοχαγός Γεώργιος Παρασκευόπουλος του 4ου συν)τος της Μεραρχίας Αρχιπελάγους, ένα παλληκάρι ωραιόψυχο και ωραιόκορμο από την Ανδρίτσαινα. Κανένα παράπονο, το καϋμένο το παιδί, κανένα αχ! Κάπου κάπου μ’ έβλεπε με τα σβυστά του μάτια και ψιθύριζε:
— Γιατρό!…
Τι να του κάμη ο γιατρός! Κι’ απαλοξεψύχησε το παλληκάρι στη νύχτα τη βαθειά και την αξημέρωτη. Τον τόπο του τον πήρε άλλος, ύστερα άλλος. Και πάντα από τη χαμηλή αυτή πόρτα της αραχνιασμένης καμαρούλας του μύλου έβγαινε η ζωή νικημένη από το χάρο. Μονάχα απ’ εδώ όσοι περνούσαν, παύαν τις ομιλίες. Ήξεραν πως εκεί μέσα πάντα κάποιο παλληκάρι χαροπαλεύει…
*Το ανωτέρω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του πολεμικού ανταποκριτή Κώστα Μισαηλίδη «Πολεμικά φύλλα από την Μικρασιατικήν Εκστρατεία», τυπ. Απ. Ι. Μουστόπουλου, Αθήναι, Μάιος 1923.
Πηγή: www.elia.org.gr
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις