ΗΠΑ – Κύμα κινητοποιήσεων με άρωμα… 1945 – Μαζικές παραιτήσεις και διαδηλώσεις εργαζομένων

Καθώς οι συμβολικές διαμαρτυρίες αυξάνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι διαδηλωτές θα μπορούσαν να είχαν κάνει χειρότερα από το να χρησιμοποιήσουν επιδόρπια με σαρκαστικό τρόπο…

Δημοσίευμα του Bloomberg αναφέρεται σε διαδήλωση που έγινε το καλοκαίρι στα γενέθλια του Επιτρόπου Εργασίας της Georgia, όταν δεκάδες άνθρωποι που διαδήλωναν για την ανεργία έφτασαν έξω από το κτίριο του γραφείου του στο κέντρο της Atlanta μεταφέροντας μεταξύ άλλων, ένα κέικ που έμοιαζε με το αξέχαστο κέικ από ακαθαρσίες από την ταινία The Help.

«Δουλέψαμε σκληρά, κάναμε ό,τι μας είπαν να κάνουμε» είπε η άνεργη πωλήτρια Lauren Crace, που διαδήλωνε. «Και μετά μάθαμε»…

Περισσότεροι από 9 εκατ. Αμερικανοί έχασαν τις δουλειές τους λόγω του κοροναϊού και δεν πήραν βοήθεια από την Ουάσινγκτον, σύμφωνα με το Bloomberg Businessweek.

Οι Αμερικανοί εργαζόμενοι, που άθελά τους βρέθηκαν εκτός αγοράς εργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας κι εκείνοι που εργάστηκαν με μεγάλο κίνδυνο ώστε να ψυχαγωγούνται ή να μένουν ζωντανοί οι υπόλοιποι, κάνουν ό,τι μπορούν τώρα για να μην τους αγνοήσουν.

Τα μέλη των συνδικάτων του ιδιωτικού τομέα προχωρούν σε απεργίες με ρυθμό που σπάνια παρατηρείται στη σύγχρονη Αμερική, με περισσότερους από 100.000 εργαζομένους πρόσφατα να απειλούν ή να προχωρούν σε στάσεις εργασίας στον τομέα της υγείας, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών, των ορυχείων, της μεταποίησης, της μουσικής, του πετρελαίου, του ουίσκι, της ξυλουργικής. Στο διαδίκτυο κυριαρχεί το hasgtag #Striketober.

Οσοι εργαζόμενοι δεν είναι σε συνδικάτα ψηφίζουν με τη στάση τους, συμμετέχοντας σε αυτό που έχει γίνει γνωστό ως «Η Μεγάλη Παραίτηση». Στις 12 Οκτωβρίου, η αρμόδια στατιστική αρχή των ΗΠΑ ανέφερε ότι ένα άνευ προηγουμένου 2,9% του συνολικού εργατικού δυναμικού, περίπου 4,3 εκατ. άνθρωποι εγκατέλειψαν τις δουλειές τους τον Αύγουστο, παρόλο που η κυβέρνηση επιβεβαίωνε ότι θα κόψει τα έξτρα επιδόματα ανεργίας.

Είναι μία στιγμή με άρωμα 1945, η αρχή μίας περιόδου μαζικών απεργιών από αυτούς που χαρακτηρίζονται «ζωτικής σημασίας εργαζόμενοι». Με μία σειρά απεργιών που περιελάμβαναν 1 στους 10 Αμερικανούς εργάτες, εγκαινίασαν μία σπάνια περίοδο όπου η μέση αμοιβή των εργαζομένων αυξήθηκε μαζί με την παραγωγικότητά τους. Για να ανακτήσει αυτό το είδος μόχλευσης, το εργατικό δυναμικό των ΗΠΑ θα χρειαστεί ένα κίνημα που θα κινητοποιεί αρκετούς ανθρώπους για να επιβάλουν τις μεταρρυθμίσεις.

Το καλοκαίρι, οι διαδηλωτές δεν κατάφεραν να πείσουν τους βουλευτές ότι η παράταση των έκτακτων παροχών θα βοηθούσε την ανάκαμψη. Ωστόσο, ένα περίεργο πράγμα συνέβη τους τελευταίους δύο μήνες: Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κερδίσει πολλά ακόμη, και τα εκατομμύρια που βρίσκονται σε οικονομική κρίση δεν μπορούν απλώς να διαμαρτύρονται για πάντα, αλλά η πανδημία έχει χρησιμεύσει ως μεγεθυντικός φακός για κάθε είδους παθογένεια των ΗΠΑ.