Γιγάντιο κεφάλι γυναίκας στέκεται πάνω στο νερό και ζητάει… σιωπή

Εδώ και λίγες μέρες, μια νέα site-specific εγκατάσταση με επωνυμία «Water’s Soul», μια ύψους 24 μέτρων κεφαλή από λευκή ρητίνη, ορθώνεται πάνω από το Newport Pier Park στην Jersey City απέναντι από το κάτω Μανχάταν στον ποταμό Χάντσον· το πρόσωπο μιας νεαρής γυναίκας που έχει φέρει το δάχτυλο στα χείλη, ούσα σε σιωπηρό αναστοχασμό.

Ο δημιουργός του γλυπτού, ο διεθνώς αναγνωρισμένος καλλιτέχνης Jaume Plensa, έδωσε συνέντευξη στο Designboom, μιλώντας για την «Ψυχή του Νερού» και για εκθέσεις έργων του στο Frederik Meijer Gardens & Sculpture Park του Grand Rapids στην Πολιτεία του Μίσιγκαν (το UTOPIA εγκαινιάζεται αυτόν τον μήνα) και στην Galerie Lelong & Co της Νέα Υόρκης (η έκθεση των έργων της σειράς NEST ολοκληρώνεται στις 23 Δεκεμβρίου).

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Gray (@richardgraygallery)

«Το “Water’s Soul” αποτίει φόρο τιμής στο νερό. Το πρότζεκτ ζητά σιωπή – για να ακούσουμε τη βαθιά φωνή του νερού που μας μιλά. Το νερό είναι η πηγή της ζωής, και το “Water’s Soul” είναι ένας πανηγυρισμός της ζωής» επισημαίνει ο καλλιτέχνης.

Μιλώντας για το τι διαμόρφωσε τις δημιουργικές ως καλλιτέχνη αρχές και φιλοσοφία του, διευκρινίζει: «Ίσως η μεσογειακή καταγωγή μου έχει επηρεάσει το πάθος μου για ποίηση και μουσική, καθώς και η μόνιμη επιθυμία μου να δουλεύω μαζί με και για την κοινότητα». Πιστεύει ότι «τα πιο σημαντικά στη ζωή είναι πάντα αόρατα· συνδέσεις που αγκαλιάζουν το σώμα μας στη μυστηριώδη σχέση του με τη φύση και την κοινότητα».

Είναι σημαντικό για τον Jaume Plensa να δημιουργεί έργα προσβάσιμα στο ευρύ κοινό, εκτός αιθουσών τέχνης. «Θεωρώ ότι η τέχνη στον δημόσιο χώρο έχει την εξαιρετική λειτουργία να εισάγει ομορφιά στην καθημερινότητα της κοινότητας, δημιουργώντας χώρους στενής σχέσης και σιωπής» δηλώνει. «Κάθε δημόσιος χώρος ζητά διαφορετική απάντηση. Δεν υπάρχει μία μοναδική συνταγή για παρέμβαση. Πάντα προσπαθώ να ενσωματώσω την προσωπική μου παράδοση και εμπειρία στην ιδιαίτερη παράδοση της τοποθεσίας, να δημιουργήσω έναν διάλογο μεταξύ της δουλειάς μου και του τόπου, ανάμεσα στα όνειρά μου και τα όνειρα της κοινότητας».