Ερντογάν – Τι τρέχει με την υγεία του προέδρου της Τουρκίας

Ο ηγέτης μόλις έφτασε από την Κωνσταντινούπολη στην Αγκυρα σαν το ραπανάκι, mashallah. Εκείνοι που προσπαθούν να δαγκώσουν σπάνε τα δόντια τους. Μην εμπιστεύεστε τους δαίμονες…». Από όλα τα μηνύματα του περιγύρου του Ταγίπ Ερντογάν χθες, το πιο πάνω, μια ανάρτηση στο Twitter του φίλου του και βουλευτή του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) Αχμέτ Χαμντί Τσαμλί, ήταν το πιο… ιδιαίτερο αλλά και το πιο αγωνιώδες στην προσπάθειά του να πείσει ότι ο τούρκος πρόεδρος χαίρει άκρας υγείας.

Η φράση «σαν το ραπανάκι», άλλωστε, «turp gibi» στα τουρκικά, λέγεται για κάποιον ο οποίος χαίρει άκρας υγείας και το χρώμα του είναι ροδοκόκκινο σαν το ραπανάκι. Πόσοι άραγε στην Τουρκία και τον έξω κόσμο μπορούσαν χθες, στην εποχή του Διαδικτύου, της εικόνας και της πληροφορίας να πιστέψουν ότι αυτό είναι σήμερα το χρώμα του Ερντογάν;

Η φημολογία για την επιδείνωση της κατάστασης της υγείας του τούρκου προέδρου εντάθηκε με την εμφάνιση ενός νέου βίντεο στο οποίο ο Ενρτογάν παρουσιάζεται να παραπαίει στο Προεδρικό Μέγαρο στην Αγκυρα. Το βίντεο το οποίο ήδη έγινε viral στα ΜΚΔ ακολούθησαν χθες το πρωί tweets συνοδευόμενα από το hashtag #olmus – που σημαίνει φέρεται να πέθανε – αλλά και σχετικές αναφορές ότι ο Ερντογάν υπέστη εγκεφαλικό. Η αντίδραση της Αγκυρας ήταν άμεση: ο διευθυντής επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας Φαχρετίν Αλτούν, ένας από τους πλέον κοντινούς στον Ερντογάν ανθρώπους, έσπευσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αναρτώντας ένα βίντεο του τούρκου προέδρου στο οποίο ο Ερντογάν παρουσιάζεται σε ένα αεροδρόμιο, να περπατά μερικά βήματα σε σχετικά καλή κατάσταση αν και εμφανώς καταβεβλημένος. «Να εμπιστεύεσαι τον φίλο και να φοβάσαι τον εχθρό», έγραψε ο Αλτούν.

Διώξεις

Λίγο αργότερα η γενική διεύθυνση Ασφάλειας στην Αγκυρα ανακοίνωνε την ποινική δίωξη τριάντα ατόμων τα οποία, κατά τα λεκτικό της ανακοίνωσης, «παραπληροφόρησαν με χειριστικού περιεχομένου μηνύματα» και χρησιμοποιώντας ένα hashtag το οποίο «προσβάλλει την τιμή και την αξιοπρέπεια του προέδρου μας, κυρίου Ερντογάν». Ωστόσο, παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει ότι τα όσα λέγονται και γράφονται δεν είναι παρά ανυπόστατες φήμες, στην Τουρκία και στον έξω κόσμο κυρίαρχη είναι πια η αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με την υγεία του Ερντογάν. Και σε μια χώρα στην οποία τα τελευταία χρόνια τόσες πολλές εξουσίες έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια ενός ανθρώπου, αυτού του ανθρώπου, το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα και κρίσιμο: είναι σε θέση ο Ερντογάν να κυβερνήσει αυτή τη στιγμή; Και εάν όχι, ποιος κυβερνά την Τουρκία;

Κι όλα αυτά, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς, ότι συμβαίνουν εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης στη γείτονα την τελευταία εικοσαετία. Συμβαίνουν και σε μια χώρα ο λαός της οποίας μεγαλώνει εδώ και δεκαετίες μαθαίνοντας για διαχρονική ύπαρξη επιβουλής από τον έξω κόσμο και ειδικά από τους γείτονες της Τουρκίας στα συμφέροντα και την εδαφική της ακεραιότητα. Από αυτή τη σκοπιά επιβάλλεται να δει πρωτίστως κάποιος και το ότι προ δεκαημέρου, στα τέλη Οκτωβρίου, όλα τα κόμματα της τουρκικής αντιπολίτευσης παραμέρισαν τις διαφορές τους και άρχισαν παρασκηνιακά διάλογο με στόχο να οδηγήσουν τη χώρα ακόμα και σε πρόωρες εκλογές – υπό κανονικές συνθήκες οι εκλογές θα γίνουν τον Ιούνιο του 2023 – με στόχο όχι μόνο την απομάκρυνση του Ερντογάν από την εξουσία αλλά και τη μετατροπή των εκλογών, πρόωρων ή προγραμματισμένων, σε δημοψήφισμα για την ανατροπή των συνταγματικών αλλαγών με τις οποίες ο Ερντογάν μάζεψε όλες τις εξουσίες στα χέρια του – άλλοτε διακοσμητικού περισσότερο – προέδρου της Τουρκίας και την επάνοδο της χώρας στο κοινοβουλευτικό σύστημα.

Το κυρίαρχο αίσθημα που και οι ξένες πρεσβείες αλλά και οι ανταποκριτές των ξένων ΜΜΕ καταγράφουν και μεταφέρουν αυτή τη στιγμή από την Τουρκία είναι η αγωνία. Η αγωνία των τούρκων πολιτών και των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων όχι τόσο πια για τη σιδερένια πυγμή του Ερντογάν όσο για το τι μπορεί να προκληθεί σε μια τόσο απρόβλεπτη αλλά ισχυρή χώρα η οικονομία της οποίας καταρρέει εν μέσω κενού εξουσίας σε μια τόσο απολυταρχική και συγκεντρωτική πια διακυβέρνηση. Και είναι μια αγωνία η οποία αρχίζει να μεταφέρεται και στον έξω κόσμο ειδικά στις γειτονικές χώρες και ειδικότερα την Ελλάδα. Aπολύτως δικαιολογημένα μάλιστα.