Αποχωρήσεις πριν από τις κάλπες;

Μια χαρά εξελίσσεται η «προεκλογική» περίοδος μεταξύ των υποψηφίων που τελικά θα διαγκωνιστούν για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Χωρίς εντάσεις, χωρίς μεθοδικά χτυπήματα κάτω από τη μέση, και επί του παρόντος – πλην της διχαστικής συμμετοχής ορισμένων των υποψηφίων – τίποτε δεν δείχνει ότι ο χώρος θα οδηγηθεί στις εκλογές διχασμένος. Μη λέω βέβαια και μεγάλες κουβέντες, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί τις 27 ημέρες που ακολουθούν ως την εκλογή, όμως έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, μάλλον ικανοποιημένοι πρέπει να είμαστε εμείς της δημοκρατικής παρατάξεως, από την ωριμότητα που επιδεικνύεται.

Και επειδή αντιλαμβάνομαι ότι ορισμένοι ή και πολλοί εξ υμών διαπίστωσαν ότι δεν αναφέρθηκα σε έξι υποψηφίους, αλλά τόνισα το «τελικά», οι πληροφορίες μου αναφέρουν ότι εν τέλει οι υποψήφιοι μπορεί να είναι… πέντε ή ακόμη και… τέσσερις. Ο ένας μείον, επειδή λέει, έχει ήδη αντιληφθεί ότι ματαιοπονεί καθότι μετά την κάθοδο του Παπανδρέου ως υποψηφίου, ούτε οι προσωπικοί του φίλοι δεν είναι διατεθειμένοι να τον ψηφίσουν. Ο δε άλλος, ο δεύτερος μείον, διότι αντελήφθη πως έκανε το λάθος να εκλάβει τον ίσκιο του για… μπόι.

Βεβαίως μένει να αποδειχθεί στην πράξη, αν όλα αυτά ισχύουν, δεδομένου ότι σε εκλογές αυτού του είδους, οι πολλοί υποψήφιοι δημιουργούν συνθήκες διασποράς των ψήφων, πράγμα που λειτουργεί σχεδόν πάντοτε υπέρ εκείνου που θα καταταγεί πρώτος. Πρόκειται δηλαδή για «λαγούς», κατά την έκφραση των επαϊόντων περί τα εσωκομματικά…

«Τσιμπάει» το ΚΙΝΑΛ

Τούτων δοθέντων, τάσσομαι ανεπιφυλάκτως υπέρ της διενέργειας θεματικών αναμετρήσεων των υποψηφίων, ει δυνατόν καλυπτόμενες και από τις τηλεοράσεις (αν και δεν το βλέπω…) ή τα ραδιόφωνα (πιο εύκολο…), προκειμένου το εκλογικό σώμα να διαμορφώσει ολοκληρωμένη άποψη πριν πάει στις κάλπες. Ο Γιώργος (Παπανδρέου) για παράδειγμα, κάνει κανονική καμπάνια με παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι σε νοσοκομείο πήγε στις αρχές της εβδομάδας, προκειμένου να ενημερωθεί, για το πώς ανταποκρίνεται το υπόλοιπο ΕΣΥ στις ανάγκες της κοινωνίας, σε σχέση με τις μονάδες που είναι επιφορτισμένες με την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Γελούν ορισμένοι, τους «ακούω» ήδη, με την πρόταση περί debate η οποία παραπέμπει, ωσάν να πρόκειται, τι να λέμε τώρα, σε κανονικές, εθνικού επιπέδου, εκλογές. Κάνουν λάθος, τους ενημερώνω. Ακόμη και αυτοί που δεν πρόκειται να ψηφίσουν, γιατί δεν ανήκουν στον χώρο, ενδιαφέρονται ζωηρά για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, και αυτό μπορεί κανείς να το διαπιστώσει από τον κύκλο του – πόσες φορές το τελευταίο διάστημα συμμετείχαν σε συζητήσεις για τον «Γιωργάκη που θέλει να ξανάρθει ρε φίλε» ή «λες με όλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ θα ξαναγίνει μόδα;» και τέτοια.

Ζωντανεύει το ενδιαφέρον, κάτι κινείται στον χώρο της Κεντροαριστεράς, και ήδη καταγράφεται στις πρώτες δημοσκοπήσεις. «Τσιμπάει» το ΚΙΝΑΛ, αυτό έδειξαν οι δύο που δημοσιεύθηκαν, και ενημερώνω ότι αυτή την εβδομάδα θα δούμε και άλλες. Με το ίδιο συμπέρασμα. «Τσιμπάει». Πόσο; Θα δείξει…

Τι θέλουν στο Μαξίμου…

Και αυτά μεν αφορούν την Κεντροαριστερά, τον κόσμο που της έχει απομείνει, και τους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, έναν ολόκληρο κόσμο που θα ήθελε να επιστρέψει, αλλά πρώτα περιμένει να δει, ποιος θα εκλεγεί στις 5 Δεκεμβρίου, για να το αποφασίσει. Οι άλλοι όμως τι λένε; Οι δύο μεγάλοι; Τι σκέφτονται; Και κυρίως, τι θα ήθελαν να προκύψει από τις κάλπες;

Ρώτησα, έμαθα. Και μεταφέρω, όπως μου τα είπαν. Για το Μέγαρο Μαξίμου λοιπόν, μεγαλύτερη αξία έχει, λένε, να αναδειχθεί ένας αρχηγός ο οποίος να έχει ξεκάθαρη στάση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, και δεν τους νοιάζει καθόλου να είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί με τη ΝουΔου μετά τις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν με απλή αναλογική. Ο λόγος είναι απλός – εξηγούν: θα είμαστε πρώτοι, και δεν πρόκειται να επιδιώξουμε συμμαχίες για συνέχιση της διακυβέρνησης μετέχοντας σε κυβέρνηση συνεργασίας. Θα οδηγήσουμε τη χώρα σε νέες εκλογές, με ενισχυμένη αναλογική πια, προκειμένου να μην τη θέσουμε σε περιπέτειες σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία. Αρα δεν ψάχνουμε για εταίρο.

Σαφές; Αν και έτσι όπως το περιγράφουν το έργο, νομίζω ότι πιο κοντά στα πράγματα θα ήταν να έλεγαν «εμείς παιδιά ενδιαφερόμαστε αυτός που θα εκλεγεί να είναι μια προσωπικότητα που θα κοντύνει τον ΣΥΡΙΖΑ»…

Λογικό, θα πω, αν σκεφθεί κανείς ότι σε διαφορετική περίπτωση θα χάλαγε όλος ο προγραμματισμός τους, με απρόβλεπτες συνέπειες…

…και τι στον ΣΥΡΙΖΑ

Για την Κουμουνδούρου τώρα (που παρακολουθεί πολύ στενά τις εξελίξεις, και έχει παραγγείλει ήδη μια δημοσκόπηση να δει πού πάει το πράγμα, ποιος προηγείται, ποιος έπεται) το καλύτερο σενάριο είναι το ακριβώς αντίθετο: να αναδειχθεί από τις εκλογές πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ προσωπικότητα με σαφή αντιδεξιά χαρακτηριστικά, και με πρόθεση να μετάσχει σε ένα προοδευτικό μέτωπο, κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Σύμφωνα με τα όσα μου ανέφερε πρώην πασόκος, νυν μέλος της κοινής Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, «το καλύτερο για μας είναι αυτός που θα εκλεγεί, να είναι διατεθειμένος να αποκαταστήσει διάλογο μαζί μας. Τα προβλήματα της χώρας τα οποία προκαλεί η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν επιτρέπουν κατακερματισμό των προοδευτικών δυνάμεων. Αντίθετα δίνουν την ευκαιρία για τη σύμπτυξη μετεκλογικά μιας προοδευτικής πρότασης εξουσίας».

Υπενθυμίζοντας ότι ο «Λεγάμενος» έχει εξομολογηθεί πρόσφατα σε συνομιλητές του ότι «μόνο με τον Γιώργο μιλάει καλά από το ΚΙΝΑΛ», έχω την αίσθηση ότι αυτός είναι και η προτίμησή τους, αν και ο Γιώργος είναι απρόβλεπτος. Το απέδειξε άλλωστε το βράδυ της Πέμπτης στη συνέντευξη του (εφ’ ολης της ύλης!) στο Νίκο Χατζηνικολάου. Κυριάρχησε, πρέπει να το ομολογήσω, η σφοδρή επίθεση που εξαπέλυσε κατά του ΣΥΡΙΖΑ, για την (συγ)κάλυψη των τεράστιων ευθυνών του Καραμανλή στη χρεοκοπία της χώρας και τη συνεργασία με τον Καμμένο. «Συντηρητική Αριστερά» τον αποκάλεσε! Του το πιστώνω.

Συμπέρασμα: «καίγονται» και οι δύο για τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ, ασχέτως του αν δεν το ομολογούν…

Ενα επίκαιρο βιβλίο

Βιβλίο φρέσκο, «σαν κουλούρι Θεσσαλονίκης», και επίκαιρο όσο δεν λέγεται, παρέλαβα χθες. Αφορά τον οικουμενικό Μίκη Θεοδωράκη, έχει τίτλο «Ταξίδι στον ωκεανό της μουσικής ιστορίας», και η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο γεγονός ότι υπογράφεται από τη θεατρική συγγραφέα Αναστασία Βούλγαρη, και γράφτηκε, σχεδόν από κοινού, με τον Μίκη.

Αλλωστε, όπως ο ίδιος σημειώνει, στον πρόλογο-διαβατήριο, και «σφραγίς δωρεάς» του βιβλίου, «Στο πρόσωπο της Α. Βούλγαρη οι απόψεις και οι ιδέες μου βρήκαν έναν πολύτιμο συνεργάτη και ερμηνευτή. Απαραίτητο προκειμένου να επιλεγούν και να φωτιστούν οι αρμοί ενός έργου το οποίο φιλοδοξεί να ερμηνεύσει σε μέλλοντα χρόνο τις σκοτεινές πτυχές που περιγράφουν τα αδιέξοδα της σύγχρονης εποχής και της ανθρώπινης αγωνίας».

Κυκλοφορεί από τον Ιανό και… θα το διαβάσω το asap, όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο – όσο πιο γρήγορα γίνεται…