Η κυκλοφοριακή ασφυξία στην Αθήνα

Μαζική τύφλωση ή εσκεμμένη απόκρυψη της πραγματικότητας; Η απορία μου αυτή αναδεικνύεται κατά καιρούς οσάκις σε ορισμένα κοινωνικά φαινόμενα που απασχολούν την κοινή γνώμη δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν ή αποκρύπτεται η διαφορετική πραγματικότητα. Ας γίνω πιο σαφής με ένα κραυγαλέο επίκαιρο παράδειγμα.

Ανάστατος είναι ο πληθυσμός της πρωτεύουσας και κραυγές απελπισίας εκπέμπουν προς κάθε κατεύθυνση οι οδηγοί αυτοκινήτων λόγω της παρατηρούμενης πρωτοφανούς κυκλοφοριακής ασφυξίας. Διαδρομές 10-15 λεπτών υπό ομαλές συνθήκες απαιτούν και μία και δύο ώρες ή και περισσότερο, με αποτέλεσμα την απώλεια πολύτιμου χρόνου που συνεπάγονται οι καθυστερήσεις, ασυνέπεια σε ραντεβού και κλονισμό της ψυχικής ηρεμίας. Επί ώρες στα τηλεοπτικά κανάλια και στα ραδιόφωνα αναζητούνται και αναλύονται οι αιτίες αυτού του χωρίς προηγούμενο φαινομένου. Είναι η επάνοδος των μαθητών στα σχολεία; Αλλά αυτό συνέβαινε κάθε χρόνο και οι μαθητές δεν πολλαπλασιάστηκαν. Είναι η άρση των περιοριστικών μέτρων λόγω του κορωνοϊού; Μα ήταν άραγε ομαλότερη η κυκλοφορία προ κορωνοϊού; Είναι η κατάργηση των μονών-ζυγών που ορθώς επαναφέρεται η ισχύς τους;

Μήπως επειδή προτιμούμε λόγω κορωνοϊού το ΙΧ αντί των μέσων μαζικής μεταφοράς;

Ολα αυτά πράγματι ισχύουν. Ομως δεν εξηγούν το σημερινό αδιέξοδο για το οποίο η απάντηση είναι απλή αλλά ουδείς την επικαλείται.

Κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε μέρα προστίθενται στην κυκλοφορία χιλιάδες νέα αυτοκίνητα χωρίς αντίστοιχη απόσυρση ισάριθμων παλαιάς τεχνολογίας. Κατά την τελευταία δεκαετία 2010-2019 οι πωλήσεις αυτοκινήτων στην Ελλάδα ξεπέρασαν τα 1.600.000 και αυτό μολονότι η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από έντονη κάμψη στην αγορά, αφού την προηγούμενη δεκαετία 2000-2009 πωλήθηκαν 2.691.000 καινούργια εισαγόμενα αυτοκίνητα. Δηλαδή την τελευταία εικοσαετία τέθηκαν στην κυκλοφορία πάνω από 3 εκατομμύρια νέα αυτοκίνητα, στα οποία θα πρέπει να προστεθεί και άγνωστος αλλά σημαντικός αριθμός μεταχειρισμένων, τα οποία εισάγονται στην ελληνική αγορά.

Είναι ως εκ τούτου αναπόφευκτο, αφού τα περισσότερα από τα μισά νεοκυκλοφορούντα κινούνται στην πρωτεύουσα, να διογκώνεται καθημερινά το κυκλοφοριακό αδιέξοδο, το οποίο φυσικά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με υποτυπώδη μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας. Αλλωστε και το ημίμετρο της επιβολής διοδίων για είσοδο στο κέντρο της πρωτεύουσας δεν φαίνεται να αποτολμάται καθώς θα είχε πολιτικό κόστος. Το γιατί ουδείς αναφέρεται στην κύρια αιτία του κυκλοφοριακού αδιεξόδου είναι απορίας άξιον. Δεν γνωρίζουν οι σχολιαστές την αυξημένη εισροή νέων αυτοκινήτων;

Ισχύει μαζική τύφλωση ή μήπως υποκρύπτεται ιδιοτέλεια που θα μπορούσε να εκδηλώνεται με μεθοδική απόκρυψη από τα ΜΜΕ;

Μία εξήγηση είναι η αποφυγή αυτής της αλήθειας για να μην ενοχληθούν οι έμποροι αυτοκινήτων και να μη διακόψουν τις παχυλής αξίας διαφημίσεις που κατακλύζουν όλα τα μέσα δημοσιότητας. Κάθε άλλη εξήγηση ευπρόσδεκτη.

Το πρόβλημα της κυκλοφοριακής ασφυξίας ούτε ελληνικό είναι ούτε πρόσφατο, αλλά σε χώρες όπου προνοούν εγκαίρως πριν προηγηθεί αδιέξοδο μερίμνησαν ώστε να δημιουργηθεί στις μεγάλες πόλεις πυκνό δίκτυο μετρό.

Εάν είχαμε μυαλό, θα είχε το μετρό δρομολογηθεί πολύ νωρίτερα και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη αντί να σπαταλούνται πολύτιμα κεφάλαια σε άχρηστα τραμ που επιδεινώνουν το κυκλοφοριακό.