Πατρική προτροπή

Ηταν Φεβρουάριος του 2020 όταν για πρώτη φορά η επιστήμη θα διασταύρωνε επίσημα στη χώρα μας τα επιχειρήματά της με την Εκκλησία. Ο κορωνοϊός είχε χτυπήσει και την Ελλάδα και άρχιζαν οι πρώτες συζητήσεις για το κατά πόσο μία θανατηφόρα ασθένεια που μεταδίδεται με το σάλιο μπορεί να επιτρέψει τη συνέχιση της Θείας Κοινωνίας, αλλά και για τα δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα στην προσωπική επιλογή και τη συλλογική ευθύνη.

Η Ενωση νοσοκομειακών γιατρών είχε βγάλει τότε μια ανακοίνωση για κάποιους συναδέλφους τους που «υποτάσσουν την επιστημονική αλήθεια σε προσωπικές θρησκευτικές πεποιθήσεις χρησιμοποιώντας αδόκιμα τους επιστημονικούς τους τίτλους για να παραπληροφορούν την κοινή γνώμη για σοβαρά θέματα δημόσιας υγείας». Η Πολιτεία παρακολουθούσε αμήχανα να εξελίσσεται ο δημόσιος διάλογος, τη στιγμή που η Μέκκα είχε κλείσει, ενώ ο Πάπας είχε δείξει τον δρόμο ώστε να προστατευτούν οι πιστοί, οι οποίοι πλέον παραλάμβαναν την Κοινωνία με το χέρι, το αντίδωρο δεν τοποθετείτο απευθείας στη γλώσσα, ενώ δεν γινόταν η Κοινωνία από το Αγιο Δισκοπότηρο. Πολλοί ήταν αυτοί που ήλπιζαν σε ανάλογες κατευθυντήριες γραμμές και στη χώρα μας.

Γρήγορα οι αυταπάτες διαλύθηκαν. Η Πολιτεία δεν έκανε την παραμικρή σύσταση στους πολίτες για τη Θεία Κοινωνία και η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε ανακοίνωση επιμένοντας ότι δεν τίθεται θέμα μετάδοσης του ιού από το μυστήριο.

Ο πρώην μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος το πήγε ένα βήμα παραπέρα και απεφάνθη «έχω το φάρμακο για τον κορωνοϊό και είναι ο Μεγάλος Αγιασμός!». Λίγο καιρό μετά ανακοινώθηκε ότι κόλλησε τον ιό. Το Πάσχα που τα κρούσματα είχαν αρχίσει να εκτοξεύονται η κυβέρνηση αναγκάστηκε να πάρει μέτρα. Πολλοί ιερωμένοι όμως συνέχιζαν τον δικό τους δρόμο βάζοντας από την πίσω πόρτα πιστούς να κοινωνήσουν. Από τότε πέρασε περίπου 1½ χρόνος. Τα κρούσματα ανέρχονται πλέον σε 6 έως 7 χιλιάδες ημερησίως, ενώ η νέα διαμάχη με την επιστήμη αφορά πλέον το εμβόλιο. Η Πολιτεία και πάλι εξαίρεσε από τους περιορισμούς την Εκκλησία, η οποία απλά «προέτρεψε πατρικά όλους για τον εμβολιασμό τους». Πρακτικά δηλαδή οι ανεμβολίαστοι μπαίνουν κανονικά στις εκκλησίες.

Ολες τις τελευταίες ημέρες μια εικόνα γυρνάει στο μυαλό μου. Εμβολιασμένος καρκινοπαθής που νιώθει την ανάγκη να προσευχηθεί και δεν τολμά να πάει στην εκκλησία, επειδή κάποιοι άλλοι πριν από εκείνον δεν τόλμησαν. Πάλι.