«Κυρ Παντελήδες»; Ο Ζακ Κωστόπουλος θα γίνει η Ερινύα σας

Κάπου από ψηλά, από τον ουρανό ντε, ο Ζακ Κωστόπουλος, η Zackie, ο Ζακ, ο «πρεζάκιας», η «αδερφή», ο «περίεργος», η «ντραγκ κουίν» χαμογελά.

Γιατί όλα όσα συμβαίνουν στη δίκη του, όλα όσα ακούγονται, επιβεβαιώνουν ότι αυτό το εκπληκτικό παιδί δολοφονήθηκε και γι’ αυτό δεν χωράει πλέον αμφιβολία.

Ενδεχομένως η ετυμηγορία του δικαστηρίου να είναι διαφορετική. Ενδεχομένως, οι «κυρ Παντελήδες» αυτού του κόσμου να νικήσουν, όπως συμβαίνει συνήθως.

Ενδεχομένως, η ψυχούλα του Ζακ να μην ησυχάσει ποτέ διότι οι νόμοι δεν προστατεύουν πάντα τους αδύναμους.

Όμως, τουλάχιστον μάθαμε, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, ότι αυτό το παιδί δολοφονήθηκε, τον σκότωσαν, πήγε άδικα, «σαν το σκυλί στ’ αμπέλι» που λέει και ο λαός.

Τι μάθαμε για τον Ζακ;

Το πρώτο είναι αυτό που είπε ο ιατροδικαστής. Ότι ο Ζακ Κωστόπουλος πέθανε από ισχαιμικό επεισόδιο που προήλθε από τα χτυπήματα που δέχθηκε. Από τις ευθείες κλωτσιές των «νοικοκυραίων που προστατεύουν την περιουσία τους από τους ληστές», όπως ειπώθηκε.

Αλλά και από τα χτυπήματα που δέχθηκε λίγη ώρα αργότερα από τους αστυνομικούς που έσπευσαν να ακινητοποιήσουν τον… επικίνδυνο κακοποιό Αλ Καπόνε, με λαβές και πιέζοντάς τον στο πεζοδρόμιο.

Ναι, λοιπόν. Ο Ζακ πέθανε για κάποιον τον σκότωσαν. Ούτε «αυτοτραυματίστηκε» χτυπώντας το κεφάλι του στη βιτρίνα, ούτε έπαθε ανακοπή καρδιάς λόγω πανικού.

Μάθαμε τόσο καιρό ότι ο Ζακ δεν ήταν τελικά ναρκωμένος από ουσίες. Οι τοξικολογικές εξετάσεις του ήταν «καθαρές», δεν ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Αρα… έπεσαν έξω όσοι τον χαρακτήρισαν «πρεζάκια, ληστή που μπήκε στο κοσμηματοπωλείο για να κλέψει».

Ούτε λάμες είχε, ούτε μαχαίρια, ούτε πιστόλια. Τίποτε. Ένα παιδί ήταν που μάλλον έπειτα από κάποιο επεισόδιο νωρίτερα έσπευσε να βρει καταφύγιο στο κατάστημα.

Λάθος; Προφανώς. Όμως, όχι εγκληματικό λάθος σαν κι αυτό που έκαναν κι αυτοί που τον δολοφόνησαν.

Και τώρα που όλα βγαίνουν στο φως; Τώρα που τα «κοράκια» της ενημέρωσης και οι άλλοι «κυρ Παντελήδες» που έσπευσαν να τον συκοφαντήσουν, βγήκαν ψεύτες, άραγε τι θα γίνει;

Θα τιμωρηθεί κανείς; Οι Ερινύες θα τους κυνηγούν αιώνια ή πρόκειται για «γομάρια» που δεν ενδιαφέρονται ότι χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή;

Εντάξει, δεν περιμένουμε και πολλά από τη Δικαιοσύνη. Όμως, κάποιος δεν πρέπει να πληρώσει για την επί τρία χρόνια δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου;

Δεν θα πρέπει να δοθεί ένα μήνυμα στα «κτήνη» που τον σκότωσαν τόσο βάναυσα και στη συνέχεια τον ξανασκότωσαν αμαυρώνοντας τη μνήμη του;

Ένα μήνυμα που θα λέει ότι δεν έχει κανείς δικαίωμα να σκοτώνει με τόσο ανηλεή τρόπο ένα παιδί, επειδή απλά μπήκε σε ένα μαγαζί;

Αραγε, αν δεν υπήρχαν τα βίντεο και οι φωτογραφίες από τη δολοφονία του Ζακ τι θα μας είχε μείνει;

Ότι ο «π….ς», ο «χρωματιστός», ο «περίεργος πρεζάκιας», ο «επικίνδυνος κακοποιός μπούκαρε με όπλο, πήγε να κλέψει κοσμήματα και καλά του έκανε ο ιδιοκτήτης και ο άλλος «κύριος» που τον κλωτσούσε σαν μπάλα ποδοσφαίρου.

Κι ότι καλώς και οι αστυνομικοί τον ακινητοποίησαν λες και ήταν επικίνδυνο και λυσσασμένο ζώο.

Να λοιπόν που το βίντεο, οι μαρτυρίες, οι εξετάσεις, ο ιατροδικαστής δικαιώνουν τον Ζακ μετά θάνατον, αλλά και την οικογένειά του.

Όμως, γιατί να είναι νεκρός; Και γιατί οι «κυρ Παντελήδες» να ζουν χωρίς τύψεις και να ετοιμάζονται για το επόμενο θύμα;

Κι αν ο επόμενος Ζακ είναι το παιδί σου;

Η υπόθεση της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου είναι ντροπή για τον πολιτισμό μας. Είναι ντροπή για το νομικό μας σύστημα, για την Αστυνομία και για την ίδια την κοινωνία. Όχι μόνο γιατί δολοφόνησε αυτό το παιδί, αλλά γιατί το ξανασκότωσε. Πολλές φορές μετά.

Κι αν αφήσουμε να περάσει στη συλλογική μνήμη η εικόνα του Ζακ ως ένα «προβληματικό άτομο», όπως κάποιοι θέλησαν να το κάνουν, τότε θα είμαστε όλοι μας συνένοχοι στο έγκλημα.

Ο Ζακ ήταν ένας από εμάς. Διαφορετικός, ιδιαίτερος, αλλά ήταν πάνω από όλα άνθρωπος. Ένα καλό παιδί που το σκότωσαν ένα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας.

Και που αυτοί που το σκότωσαν δεν αισθάνονται τύψεις. Όπως δεν αισθάνονται τύψεις και όλοι εκείνοι που τον τσαλαπάτησαν, ακόμη και νεκρό.