ΣΥΡΙΖΑ όπως ΚΚΕ το 1991

Να αναγνωρίσω ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει επαφή με τον κόσμο των μαθητών, καθώς ποτέ του δεν ξέφυγε από αυτόν – παρέμεινε πάντα στο πνεύμα του δεκαπενταμελούς και των φοιτητικών αμφιθεάτρων. Φυσικό, λοιπόν, να περιλαμβάνει «το δίκιο του μαθητή» στα όπλα, όπως τα ονομάζει, που θα χρησιμοποιήσει για να ανατρέψει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ώστε να έλθει εκείνος στα πράγματα και να τα κάνει καλύτερα. Ολα αυτά δεν είναι δικά μου. Εγώ σας μεταφέρω απλώς αυτά που είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στην ομιλία του προς τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής τους προ εικοσαημέρου, με τις δικές του λέξεις.

Το «δίκιο του μαθητή», που γίνεται όπλο για την ανατροπή της κυβέρνησης από τον Τσίπρα, ορίζεται από τον ίδιο ως «η δυνατότητα να σπουδάσει (σ.σ.: ο μαθητής) όπου επιθυμεί, ανεξάρτητα από την οικονομική δύναμη της οικογένειάς του». Αυτό είναι το απαράγραπτο δίκιο του μαθητή κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και, προφανώς, υπερισχύει των οικονομικών δυνατοτήτων του κράτους, αλλά και των μαθησιακών δυνατοτήτων του μαθητή. Η επιθυμία του να σπουδάσει όπου θέλει αρκεί. Η επιθυμία του μαθητή είναι το δίκιο του, τόσο απλά και τόσο ανόητα.

Δεν πρόκειται για καμιά καινούργια επινόηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή ήταν η αρχή, στην οποία στηρίχτηκε η πολιτική της πανσπερμίας πανεπιστημιακών σχολών της πλάκας ανά την επικράτεια, επί υπουργίας του αλησμόνητου εκείνου Γαβρόγλου ή Τουρνεσόλ, με το τέλεια τακτοποιημένο γραφείο. Ολες εκείνες οι απίθανες σχολές, σε απίθανα μέρη, σχολές υποψηφίων δημοσίων υπαλλήλων στην πραγματικότητα, ήταν η πραγμάτωση της αρχής ότι η επιθυμία συνιστά δίκαιο. Το ίδιο εξέφραζε και η φασαρία που ξεσήκωσαν για την υποτιθέμενη σφαγή των 40.000 υποψηφίων, που έγραψαν κάτω από τη βάση, καθώς και η στήριξη που προσφέρουν τώρα αφειδώς και ακρίτως σε οποιαδήποτε κινητοποίηση. (Με κάτι τέτοια, καταλαβαίνεις πόσο βαθιά ηλίθιος και επικίνδυνος ήταν εκείνος ο γλυκανάλατος μπακαλιάρος του γαλλικού Μάη του ’68, που ήθελε «τα όνειρα στην εξουσία». Αν οι επιθυμίες τους, που τις εκφράζουν δημοσίως και ενσυνειδήτως, είναι αυτές, δεν θέλω να φαντάζομαι τι θα είναι τα όνειρά τους – ιδίως αν σου τύχει να πέσεις σε εφιάλτη…)

Βάσει της ίδιας αρχής αντιμετωπίζουν και την πανδημία. Με όσα ζητούν για τη Δημόσια Υγεία και ιδίως με την επιμονή τους για πολύ περισσότερες ΜΕΘ, από τις 1.100 σήμερα, υποστηρίζουν ουσιαστικά το δίκιο του ανεμβολίαστου να έχει μια ΜΕΘ δίπλα του, που λέει ο λόγος, έτοιμη για την περίπτωση που θα τη χρειαστεί, όπως περίπου ο μαθητής χρειάζεται τη σχολή της επιθυμίας του μέσα στο χωριό του ή, έστω, στο διπλανό. Και, εννοείται, ανεξαρτήτως των οικονομικών δυνατοτήτων του κράτους. Η επιθυμία του ανεμβολίαστου (τον οποίο, προς Θεού, δεν πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε ρατσιστικά, όπως μας συμβουλεύει ο Τσίπρας) είναι το δίκιο του· και το δίκιο είναι το όπλο του Τσίπρα, για να ανοίξει τον δρόμο και να έλθει να μας σώσει από τον Μητσοτάκη. Πώς να μην τρέχει μετά ο κόσμος να εμβολιαστεί, όταν ακούει τέτοια;

Αστειεύομαι, αλλά το αστείο στην προκειμένη περίπτωση περιέχει κάποια ψήγματα της αλήθειας, με την έννοια ότι η αξιωματική αντιπολίτευση διαφημίζει την επικινδυνότητά της με κάθε ευκαιρία και οι παλαβομάρες της τρομάζουν. Εν αγνοία της, έτσι, η αντιπολίτευση βοηθά τον Μητσοτάκη να διατηρεί και να ενισχύει τη συμμαχία των υποστηρικτών του στην εκλογική βάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να καταλάβει το βασικότερο μάθημα της περασμένης δεκαετίας. Δεν θέλει, ίσως και να μην μπορεί κιόλας, να αναγνωρίσει ότι η χρεωκοπία και η Οδύσσεια που ακολούθησε (προφητικός Γιωργάκης από το Καστελλόριζο…) κατεδάφισαν πολλούς από τους μύθους και τα τοτέμ του χρεωκοπημένου συστήματος. Στη δεκαετία αυτή, διευρύνθηκε μεν η ριζοσπαστικοποίηση, από την άλλη πλευρά όμως, οι συνθήκες, σε συνδυασμό με την ιδεοληπτική επιπολαιότητα και τον κυνισμό της ανευθυνότητας, που έδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο που κυβέρνησε, διέλυσαν αυταπάτες που τρέφονταν επί δεκαετίες. Αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να το συλλάβει και, τηρουμένων των αναλογιών, βρίσκεται σε ανάλογη θέση με εκείνη του ΚΚΕ το 1991, όταν ο υπαρκτός κατέρρεε.

Με το κόστος αυτής της καταστροφής δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για ένα μέτωπο της κοινής λογικής και του κοινού συμφέροντος. Και στην παρούσα φάση, αυτό το μέτωπο είναι που υπερτερεί στο πολιτικό παιχνίδι, επειδή καταφέρνει και το εκπροσωπεί με συνέπεια ο Μητσοτάκης. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση πραγμάτων είναι με περισσότερη ριζοσπαστικοποίηση, προσδοκώντας μάλλον στην καταστροφή και αδιαφορώντας για το γενικότερο κόστος. Είναι εκτός εποχής…