Στο Ολοκαύτωμα του μαρτυρικού τόπου με το ρολόι να σταματάει για πάντα στις 2.34 το μεσημέρι, όταν όλα είχαν τελειώσει και οι νεκροί ήταν εκατοντάδες, βρισκόταν και ένα κοριτσάκι 5.5 ετών, η Παρασκευούλα.

Όταν είχε βγει από το δημοτικό σχολείο όπου οι Γερμανοί είχαν κλείσει όλες τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά, έπρεπε και εκείνη να θάψει με τα παγωμένα της χεράκια τον πατέρα της Βασίλη Σταθούλια, βλέποντας τη μάνα της, Αρχοντούλα, να σκίζει τις σάρκες της από τον ανείπωτο πόνο.

Εβδομηνταοχτώ χρόνια μετά, η Παρασκευούλα έγινε η ηρωίδα ενός σπαρακτικού βιβλίου με την αδιανόητη περιπέτεια της ζωής της.

«Το κορίτσι της στάχτης». Στη μύτη της έρχεται ξανά η μυρωδιά της καμένης σάρκας, της πυρπόλησης των σπιτιών, του δικού της και όλων των άλλων.

Δεν υπάρχει μέρα που να ξυπνήσω και να μην είναι το μυαλό μου εκεί απάνω. Τις φωτιές που έβγαιναν από τα παράθυρα του σχολείου, τον καπνό θυμάμαι, τις κραυγές των γυναικών που άκουγαν τις εκτελέσεις..», λέει η Βίβιαν Στεφάνου, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων.

Η Βίβιαν Στεφάνου, η «Παρασκευούλα», δόθηκε για υιοθεσία, πήγε στην Αυστραλία και θριάμβευσε στη ζωή της. Η Βίβιαν Στεφάνου είναι η ηρωίδα του βιβλίου, η ηρωίδα των Καλαβρύτων.

Headlines