Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μιλάει στο in.gr για τη μεγάλη του αγάπη, το σινεμά

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα που αγαπούν πολύ το ελληνικό σινεμά. Που βλέπουν εκατοντάδες ταινίες, τις σχολιάζουν, τις αναλύουν, τις κρίνουν.

Με κάποιους συμφωνείς, με κάποιους όχι, αλλά σίγουρα κάποιους εμπιστεύεσαι. Για εμένα αυτός ο άνθρωπος, της απόλυτης εμπιστοσύνης, της βαθιάς γνώσης του κινηματογράφου, της ποιότητας και του σεβασμού απέναντι στους δημιουργούς και το κοινό είναι ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος.

Παρακολουθώ την πορεία του πάνω από 20 χρόνια, έχω διαβάσει τις περισσότερες κριτικές του και περιμένω με αγωνία κάθε φορά την τοποθέτησή του για μια ταινία στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη.

Σε νέα τηλεοπτική στέγη φέτος, αφού ακολούθησε όπως ήταν φυσικό την αγαπημένη του παρουσιάστρια, αλλά με την ίδια διάθεση για σινεμά ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος συνεχίζει να δίνει άλλο αέρα στα μεσημέρια μας.

Ο μαγικός κόσμος

Η χαρά και η ανυπομονησία για την συνάντησή μας ήταν δεδομένη και πόσο μάλλον όταν κάθισε απέναντί μου ένας γλυκός άνθρωπος, δεκτικός σε όλες τις απαντήσεις και πρόθυμος να με μυήσει στον δικό του μαγικό κόσμο του σινεμά.

Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. «Πάντα ήξερες ότι ήθελες να ασχοληθείς με το σινεμά;» τον ρωτάω. «Ναι, ήταν πάντα στα σχέδιά μου να γίνω κριτικός κινηματογράφου. Την εποχή που σπούδαζα δεν υπήρχε σχολή δημοσιογραφίας, ούτε σινεμά, οπότε βρήκα το πιο κοντινό στα ενδιαφέροντά μου και σπούδασα Κοινωνιολογία στο Πάντειο».

Ευχαριστημένος και με εκείνο το κομμάτι των σπουδών του ο Θοδωρής που από τότε γράφει και παρακολουθεί κινηματογράφο με μανία. Ξεκίνησε να βλέπει σινεμά στον Πειραιά όπου μεγάλωσε αλλά οι βραδιές στο Ράδιο Σίτι λίγα χρόνια αργότερα θα του μείνουν αξέχαστες. Όπως και οι προβολές της Μητροπούλου στο Έμπασι. Εκεί κάπου κατάλαβε ότι η ζωή του θα είναι πάντα συνυφασμένη με το σινεμά. Μια απόφαση που δεν άλλαξε ποτέ.

Και κάπως έτσι από το Πάντειο βρίσκεται στο Παρίσι, στη Σορβόννη και παίρνει ένα ακόμα πτυχίο στα media, με εργασία στο σινεμά. Αναρωτιέμαι πώς και ένας νέος με αγάπη για το σινεμά δεν αποφασίζει να μείνει στο Παρίσι ή σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πόλη.

Ιδιαίτερα ειλικρινής ο Θοδωρής μου απαντάει: «Δεν είχα κάποια πολύ δελεαστική πρόταση για να μείνω αλλά η γλώσσα θα ήταν πάντα ένα πρόβλημα. Τα γαλλικά ή τα αγγλικά δεν ήταν η μητρική μου γλώσσα και θα έπρεπε να αναμετρηθώ με συναδέλφους που μιλούν και μπορούν να εκφραστούν στη γλώσσα τους πολύ καλύτερα από εμένα». Ευτυχώς για εμάς επιστρέφει στην Ελλάδα και ξεκινάει να γράφει στο νεοσύστατο τότε περιοδικό «Σινεμά».

«Γράψε κανονικά»

Τι θυμάται από εκείνη την περίοδο; «Κυρίως τις πρώτες αντιδράσεις στα κείμενά μου. ‘Ξέρουμε ότι έχεις πάει πανεπιστήμιο, κόψε το ακαδημαϊκό ύφος και γράψε κανονικά». Οι συμβουλές έπιασαν και ο Θοδωρής έγινε από τους κριτικούς κινηματογράφους που σου αρέσει να διαβάζεις κυρίως γιατί μπορείς να τους καταλάβεις απόλυτα. Η μακρά του θητεία στη Lifo και η αγάπη του κοινού το αποδεικνύει περίτρανα.

Δεδομένης της αγάπης για τον γραπτό λόγο απορώ που ο ίδιος παραμένει στην τηλεόραση για πάνω από δύο δεκαετίες. Θα ήταν άραγε η ίδια πορεία αν δεν είχε βρεθεί στο δρόμο του η Ελένη Μενεγάκη; «Κανείς δεν ξέρει», μου απαντάει γελώντας.

Η πρώτη του επαφή με την τηλεόραση έγινε λίγο τυχαία. «Ένας φίλος μου είπε ότι στον ΑΝΤ1 ψάχνουν κάποιον να γράφει κείμενα και να ξέρει από σινεμά. ‘Να πας’ μου λέει. ‘Μα πώς; Χωρίς να ξέρω κανέναν;’ απάντησα. ‘Να πας να χτυπήσεις την πόρτα’ με συμβούλεψε. Και πήγα. Και έτσι έγινα κειμενογράφος σε κινηματογραφική εκπομπή. Λίγο αργότερα μόλις ξεκίνησε ο Πρωινός καφές μου ζήτησαν να κάνω κάποια βίντεο για την εκπομπή και στη συνέχεια να τα παρουσιάσω. Το ένα βήμα έφερε το άλλο και τίποτα δεν έγινε απότομα. Στον ΑΝΤ1 έμεινα 15 χρόνια. Πάντα ό,τι έκανα είχε να κάνει με το σινεμά όπου δεχόμουν ευχάριστα».

Από το 1990 μέχρι σήμερα, 21 χρόνια ο Θοδωρής βρίσκεται ανελλιπώς στην τηλεόραση. Με δικές του εκπομπές, επιμέλειες σε άλλες και σταθερά δίπλα στην Ελένη Μενεγάκη. Ο ίδιος θεωρεί ότι έχουν βρει ένα κώδικα επικοινωνίας που του επιτρέπει να εκφράζεται όπως θέλει και να παρουσιάζει αυτό που αγαπάει.

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος από το τέλος του Νοεμβρίου θα παρουσιάζει το «Watch Next», ένα εβδομαδιαίο κινηματογραφικό talk show στην CosmoteTv.

Αυτή τη στιγμή ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος είναι ο μόνος κριτικός κινηματογράφου που υπάρχει στην ελληνική τηλεόραση και όσο και να επιμένω ότι δίνει επιπρόσθετη αξία σε μια πρωινή ή μεσημεριανή εκπομπή η παρουσία του, η δική του άποψη είναι λίγο διαφορετική.

«Μου δίνουν χώρο και χρόνο να παρουσιάζω σινεμά στην τηλεόραση, κάτι που δεν συμβαίνει πια. Όλοι οι άνθρωποι που έχω συνεργαστεί στην τηλεόραση σεβόντουσαν την δουλειά μου, τα ταξίδια που έπρεπε να κάνω, αυτά που ήθελα να λέω. Η πολυετής παρουσία μου στην τηλεόραση είναι μια ευτυχής σύμπτωση».

Πάντα προσεκτικός σε όσα λέει, πάντα γλυκός και προσγειωμένος. Μου αποκαλύπτει πτυχές του χαρακτήρα του που δεν γνώριζα όπως ότι θα μπορούσε -αν δεν ασχολιόταν με το σινεμά- να κάνει ταξιδιωτική εκπομπή αλλά και να γράφει για μουσική.

Η αγαπημένη του συνέντευξη

Όποιος έχει παρακολουθήσει την πορεία του ξέρει την αγάπη του για την τζαζ και τη σόουλ αλλά δεν είχα φανταστεί ότι ήθελε να γίνει ντράμερ ή ότι δεν γράφει για μουσική γιατί δεν την γνωρίζει θεωρητικά τόσο καλά.

Ρωτάω για την αγαπημένη του συνέντευξη και όπως το περίμενα απαντάει: «Δεν μπορείς να γνωρίσεις κάποιον και να έχεις εμπεριστατωμένη άποψη για τον χαρακτήρα του, όταν τον βλέπεις 10 λεπτά ανάμεσα σε δεκάδες δημοσιογράφους. Κάποιοι ηθοποιοί ή δημιουργοί είναι δύσκολο να ανοιχτούν σε τόσο λίγο χρόνο ή κάποιοι δεν έχουν τι να πουν. Αυτό είναι φυσιολογικό. Θυμάμαι όταν συνάντησα πρώτη φορά τον Γκάρι Όλντμαν δεν μου είχε κάνει καλή εντύπωση. Όταν μετά από χρόνια του πήρα προσωπική συνέντευξη κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος».

Αν και φανταζόμουν ότι κάποιος που ασχολείται με το σινεμά γοητεύεται από τους αστέρες του Χόλιγουντ και τους σπουδαίους σκηνοθέτες ο Θοδωρής αναφέρει: «Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τις συνεντεύξεις αλλά «αγαπώ τις κουβέντες, τις συνομιλίες που δεν έχουν προκαθορισμένη χρονική διάρκεια. Και τι δεν θα έδινα για μια συζήτηση ημερών με τον Όρσον Γουέλς, ή τον Τσάρλι Τσάπλιν, ή τον Ρόμαν Πολάνσκι».

Για να μιλήσουμε όμως και για τα δύσκολα του επαγγέλματος, σίγουρα ο χρόνος που έχει από τη στιγμή που θα δει μια ταινία μέχρι να παρουσιάσει μια κριτική, είναι από αυτά που τον δυσκολεύουν κάποιες φορές. «Μπορεί να δεις μια ταινία και να πρέπει μέσα σε λίγες ώρες να γράψεις αν σου άρεσε ή όχι, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο αλλά είναι μέρος της δουλειάς μας».

Όπως αναφέρει ο ίδιος υπάρχουν ταινίες που δεν τον ενθουσίασαν αμέσως αλλά όταν τις είδε ξανά στο μέλλον άλλαγε γνώμη, αλλά σπάνια το αντίθετο. Παρόλο που βλέπει περίπου 200-300 ταινίες κάθε χρόνο υπάρχουν κάποιες που τον συγκινούν βαθιά. Όπως ο «Πατέρας» που είδε φέτος, το Nomadland, αλλά και η Τελευταία Μονομαχία, η καλύτερη από τις δυο φετινές ταινίες του Ρίντλεϊ Σκοτ. «Για αυτές τις 10-20 ταινίες που με συγκινούν ή με εκπλήσσουν κάθε χρόνο αγαπάω τόσο πολύ αυτή τη δουλειά» μου εξηγεί.

Και αν υπάρχει μια ταινία που ο ίδιος μπορεί να δει ξανά και ξανά. Να ερμηνεύσει κάθε φορά διαφορετικά και να απολαύσει με την ίδιο τρόπο αυτή είναι η «Οδύσσεια του διαστήματος» του Κιούμπρικ.

Ο ίδιος δεν απορρίπτει και δεν συμφωνεί απαραίτητα με τίποτα. Σημασία για τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο είναι να είναι μια ταινία «καλή». Και αυτό μπορεί να το μάθεις σε οποιαδήποτε κινηματογραφική σχολή, οπουδήποτε στον κόσμο. Για αυτό άλλωστε του άρεσε ο τελευταίος James Bond και για αυτό περιμένει με ανυπομονησία να δει μεταξύ άλλων το «Belfast» του Κένεθ Μπράνα και το King Richard με τον Γουιλ Σμιθ. Και όταν ανυπομονεί για κάτι ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, ανυπομονούμε και εμείς μαζί του.