Ο Μελισσανίδης, ο Θωμάς, η παράγκα και η… ομπρέλα!!!

Συμβαίνει με συνέπεια θαυμαστή. Και μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει μια τρόπον τινά κορύφωση στις μέρες που διανύουμε.

Είναι συμπτωματικό; Είναι που πλησιάζει το ντέρμπι κορυφής της Κυριακής; Είναι που κάποιοι στο πάρκο Γουδή αντιλαμβάνονται πως τα πράγματα έχουν αρχίσει πια να πιέζουν μιας και ιστορίες που έρχονται διαδοχικά στο προσκήνιο, αφήνουν πλέον σε κοινή θέα όσα πραγματικά συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο με ρίσκο τις συνέπειες;

Είναι όλα μαζί; Ποιος ξέρει.

Η ουσία είναι πως εδώ και μερικές εβδομάδες η κατάσταση η ατζέντα γέμισε σχεδόν ασφυκτικά.

Πότε ένας Δικαστικός που βρίσκει το αμάξι του «λαμπόγυαλο» και την επόμενη ημέρα παραιτείται από τα Πειθαρχικά Όργανα.

Πότε ο αρχιδιαιτητής που γίνεται ρεπορτάζ… paparazzi σε καθημερινό tabloid, μόνο και μόνο για να πάρει το μήνυμα ότι υπάρχουν γύρω του μάτια ανοιχτά.

Πότε τα εξώδικα από μια σειρά διευθυντικά στελέχη που παράνομα «υποβιβάστηκαν» στην ιεραρχία της Ομοσπονδίας.

Πότε οι δικαστικές αποφάσεις που απειλούν ευθέως με έκπτωση το μισό συμβούλιο της ΕΠΟ.

Τόσα πολλά που τα ρεπορτάζ ανά την Ευρώπη άρχισαν πλέον να ξαναγράφουν για την «μαφία του ποδοσφαίρου» στην Ελλάδα.

Υπάρχει άραγε «μαφία στο ελληνικό ποδόσφαιρο»; Αυτή είναι μια ερώτηση που κάποια στιγμή θα πρέπει οι Αρχές να αποφασίσουν πως αξίζει μια καθαρή απάντηση στο φίλαθλο κοινό. Μέχρι τότε; Άλλες διατυπώσεις είναι που κυριαρχούν διαχρονικά.

Πώς το είχε πει κάποτε ο αρχιδιαιτητής Βουράκης; «Παράγκα».

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνα τα… βαφτίσια. Πρόεδρος της ΚΕΔ του περασμένου αιώνα ο αείμνηστος. Με έναν τρόπο μαγικό όμως η ατάκα του έμελλε να αποδειχθεί διαχρονική. Και ως ορισμός. Αλλά και ως φωτογραφία για τα ίδια πρόσωπα που άλλοτε κρυμμένα καλά στο παρασκήνιο και άλλοτε σε θέα δημόσια μοιάζουν να παίζουν στα χέρια τους σαν κομπολόι τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ο Θωμάς Μητρόπουλος, ο Βασίλης Γκαγκάτσης, ο Γιάννης Παπαδόπουλος που θεωρείται πνευματικό παιδί του πρώτου και ο καλύτερος μαθητής του δεύτερου (ίσως έμαθε πολλά πλάι του, την εποχή που είχε τον ρόλο του οδηγού του) και αρκετοί ακόμη που είτε από τα μακρινά έδρανα των ΕΠΣ, είτε ντυμένοι casual και τριγυρνώντας σε αίθουσες, κερκίδες και αποδυτήρια παίζουν τον ρόλο τους σε μια υπόθεση που με έναν τρόπο εξηγεί γιατί το ποδόσφαιρο σε κλίμακα παγκόσμια έχει όλους τους «δείκτες» προς τα επάνω, και εδώ βάλθηκε να θυμίζει τη μέρα της Μαρμότας: ότι το 1998 και το 2010, ίδια και το 2021.

Μια «συνήθεια» που παγιώθηκε. Που αφορά από το πρωτάθλημα της Super League και την εθνική ομάδα ως τα «τοπικά». Και που όσοι έχουν ακόμη το βίτσιο να ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο, έχουν σχεδόν αποφασίσει πως θέλουν δεν θέλουν όχι μόνο πρέπει να ζουν μαζί της, αλλά και να την αποδέχονται στωικά.

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι εδώ και χρόνια ο Νο 2 της ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδης. Κάποιος που όλοι ξέρουν για αυτόν αλλά κανείς δεν μιλά. Πριν μερικούς μήνες μάλιστα μια μεγάλη προσπάθεια της ποδοσφαιρικής Δικαιοσύνης μπλόκαρε στο αδιέξοδο πως δεν ήταν δυνατό να «αποδειχθεί» η σχέση του με την ομάδα που τον «διαπιστεύει» κάθε Κυριακή και του δίνει το δικαίωμα να βολτάρει ως τα αποδυτήρια.

Ο Βασίλης Γκαγκάτσης, κάποτε ήταν πρόεδρος της ΕΠΟ. Έπειτα διευθύνων σύμβουλος της Super League παρότι καταδικασμένος για «κακουργήματα» σε βάρος του ποδόσφαιρου.

Σήμερα κρατά στα χέρια του τις τύχες του Απόλλωνα Σμύρνης και συνεχίζει να πρωτοστατεί σε υποθέσεις σαν την παράνομη απόπειρα για την «υποχρεωτική» κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της Super League που απέκρουσε τελευταία στιγμή η Δικαιοσύνη.

Και όσο για τον αιώνιο Θωμά; Εκείνος είχε πάντα την ευφυΐα να στέκεται ένα βήμα μακριά. Δίχως χαρτοφυλάκια. Δίχως υποχρεώσεις. Οι μυημένοι όμως στο «οργανόγραμμα» του ποδόσφαιρου ορκίζονται πως όσα γνωρίζουν οι τοίχοι στο 600 τ.μ γραφείο του στη Λεωφόρο Θηβών δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος.

Υπάρχουν και άλλα στέκια: Η περίφημη καφετέρια υπό τις μελωδίες του Μότσαρτ στο Αιγάλεω. Η ψησταριά με τη Σούβλα στην Ηλιούπολη.

Ένας μικρός… χάρτης για «παράγοντες», πρόεδρους ΕΠΣ, «στοιχηματζίδες», «ποινικούς». Όλοι τους «δοκιμασμένοι» και «πιστοί».

Αναλλοίωτοι και αυτοί στον χρόνο και τις «αξίες» όσων πρεσβεύει τούτος ο μηχανισμός. Η «παράγκα» που ακόμη και αν καμιά φορά ακούγεται η βροχή στους ταλαιπωρημένους τσίγκους της, έχει πάντα τον τρόπο να βαστά… ομπρέλα.

Οι παροικούντες ξέρουν και άλλα. Αλλά δεν είναι οι μόνοι με το προνόμιο. Γνωρίζουν και εκείνοι που βρίσκονται στην απέναντι όχθη. Κατά καιρούς έχουν ειπωθεί πράγματα από τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ. Ακόμη και από φυσικά πρόσωπα.

Ο Αλέξης Κούγιας για παράδειγμα είναι ένας από τους ανθρώπους που με προσωπικό κόστος έχει μιλήσει ουκ ολίγες φορές δημόσια για όλα αυτά: «Εγώ κατήγγειλα την εγκληματική οργάνωση και αυτοί που είναι οι αρχηγοί αυτής της εγκληματικής οργάνωσης. Είναι στα γραφεία της ΑΕΚ, ο Γιάννης ο Παπαδόπουλος και ο Θωμάς Μητρόπουλος και τους διευθύνει ο Μελισσανίδης!» είχε πει ο γνωστός ποινικολόγος σε συνέντευξη του, τον Ιούλιο του 2020.

«Το τι κάνει ο Μελισσανίδης και ποιο είναι το περιβάλλον του, όσοι είναι στο ποδόσφαιρο το γνωρίζουν. Εκείνο που είναι ιδιαίτερα λυπηρό είναι ότι, ενώ υπάρχουν επίσημες καταγγελίες, ενώ η Επιτροπή Δεοντολογίας συνεδριάζει και σε αυτή συμμετέχουν τακτικοί δικαστές, ενώ υπάρχουν δεκάδες στοιχεία ότι εγκληματίες στην κυριολεξία σαν τον Γιάννη Παπαδόπουλο κάνουν κουμάντο στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έρχεται η Επιτροπή Δεοντολογίας και λέει ότι δεν απεδείχθη ότι ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι στο περιβάλλον της ΑΕΚ και του Μελισσανίδη» συμπλήρωσε τον Απρίλη του ΄21.

Είπαμε αυτή κολόνια κρατάει όχι χρόνια, αλλά από τον προηγούμενο αιώνα. Παράγκα εναγκαλισμένη με τις δυνάμεις της εξυγίανσης, εκτελεί και χρέη αρχισυντάκτη σε φυλλάδες κιτρινόμαυρου ελέγχου.

Παράγκα και Θωμάς ότι είναι αποκρουστικό σε όσους πραγματικά επενδύουν στο ποδόσφαιρο και έχουν βαρεθεί όλη αυτή τη δυσωδία και το παρασκήνιο. Παράγκα με τα ίδια ακριβώς πρόσωπα. Τόσο απλό τόσο απελπιστικά ίδιο…

Επιστροφή στις Κυριακές της παράγκας.