Στο Αφγανιστάν δεν υπάρχει Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού – Τουλάχιστον 14 εκατομμύρια παιδιά πεινούν – Ιστορίες γροθιά στο στομάχι

Σίγουρα αν πεις σε ένα παιδί πως σήμερα είναι η τιμητική του ημέρα, ως Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού, δεν θα δεις και τρομερή αλλαγή στην διάθεσή του. Η χαμογελαστή, γεμάτη αθωότητα, σκανταλιάρικη φρέσκια φατσούλα δεν αλλάζει και δεν πρέπει να αλλάζει όποια μέρα και αν είναι.

Η σημερινή ημέρα πρέπει να είναι μία ημέρα ευαισθητοποίησης, δράσης και περισυλλογής για τους… «μεγάλους».

Αφενός γιατί σε προσωπικό επίπεδο ίσως θα ήταν μία ευκαιρία όλοι να βάλουμε για λίγο τα προβλήματά μας στην άκρη –όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό – και να ξαναγίνουμε για λίγο παιδιά, αφετέρου γιατί δυστυχώς υπάρχουν ακόμη παιδιά εκεί έξω που δεν γιορτάζουν, αλλά αναγκάζονται από μικρή ηλικία να αγωνίζονται για να επιβιώσουν.

Δυστυχώς δεν θα έπρεπε να περιμένουμε ούτε την σημερινή ημέρα προκειμένου να αναλογιστούμε πως ακόμη υπάρχουν παιδιά σε αναπτυγμένες χώρες που στερούνται σε μεγάλο βαθμό αγαθά και υπηρεσίες που τους είναι απαραίτητα. Ωστόσο αν μπορεί να «δώσει» κάτι αυτή η ημέρα ας είναι έστω μία σκέψη. Έστω μία πράξη.

Ας σκεφτούμε πως υπάρχουν και στη χώρα μας πολλά παιδιά της διπλανής πόρτας που χρειάζονται τη βοήθειά μας και ας τα βοηθήσουμε. Με ότι έχουμε ή όπως εμείς πιστεύουμε πως μπορούμε.

Ας συμφωνήσουμε πως παρά το γεγονός πως στις 20 Νοεμβρίου του 1989 υιοθετήθηκε η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού από τα Ηνωμένα Έθνη, ακόμη υπάρχουν παιδιά που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, διάκρισης, σεξουαλικής κακοποίησης, βίας και κακομεταχείρισης.

Και τέλος ας επιμείνουμε στο ότι η Πολιτεία αλλά και ο καθένας ατομικά θα πρέπει να προσπαθήσει ώστε ο κόσμος να γίνει καλύτερος όχι μόνο για εκείνον και για την οικογένειά του – όπως πολλοί επιδιώκουν- αλλά και για όσα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής, για όσα δεν μπορούν να πιούν όσο νερό θέλουν, σε όσα στερούνται πληροφόρησης, δεν πάνε σχολείο και ακόμη περισσότερο στερούνται φαγητό σε πολύ σοβαρό βαθμό.

Ας αλλάξουμε τις ημέρες που έρχονται γιατί σε κανένα παιδί δεν αξίζει να στερείται το δικαίωμα του να είναι… παιδί.

Και επειδή η δύναμη της αφήγησης μερικές φορές είναι ικανή όχι μόνο να ευαισθητοποιήσει, αλλά και να «ταρακουνήσει» όσους επιθυμούν να μην βλέπουν έξω από το παράθυρο, τα λόγια της Σαμάνθα Μορτ, της επικεφαλής Επικοινωνίας, Συνηγορίας και Πολιτικής Εμπλοκής της Unicef στο Αφγανιστάν μας επιβεβαιώνουν πως σε κάποια μέρη δεν υπάρχει παιδική ηλικία μόνο επιβίωση.

Στο χείλος της ανθρωπιστικής κρίσης, δεν υπάρχει παιδική ηλικία στο Αφγανιστάν

Δίνοντας συνέντευξη στο UN News, η Σαμάνθα Μορτ ξεκινά με το πιο σοκαριστικό στοιχείο απ΄όλα.

Από τους  38 εκατομμύρια ανθρώπους που ζουν στο Αφγανιστάν, περίπου 14 εκατομμύρια παιδιά στερούνται το φαγητό σε πολύ σοβαρό βαθμό.

«Υπάρχουν φτωχές οικογένειες στις οποίες οι γονείς δεν τρώνε τρία γεύματα την ημέρα, οι μερίδες γευμάτων μειώνονται και οι άνθρωποι ξυπνούν χωρίς να ξέρουν από πού θα έρθει το επόμενο γεύμα», ανέφερε και πρόσθεσε:

«Η UNICEF ανησυχεί πολύ γιατί αυτό που βλέπουμε είναι περίπου 3,2 εκατομμύρια παιδιά να υποσιτίζονται έντονα και 1,1 εκατομμύρια παιδιά να κινδυνεύουν να πεθάνουν λόγω του σοβαρού υποσιτισμού. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται μάλιστα ειδική θεραπεία για να γίνουν καλά», προειδοποίησε.

Υποσιτισμένες μητέρες δεν μπορούν να θηλάσουν όσο κι αν προσπαθούν

Η κυρία Μορτ θυμήθηκε ότι πριν λίγο καιρό είχε ρωτήσει μία μητέρα ενός σοβαρά υποσιτισμένου μωρού αν θήλαζε και η απάντηση που πήρε ήταν πως αν και προσπαθούσε, δεν έβγαζε γάλα.

Ένας γιατρός στο δωμάτιο ρώτησε τη γυναίκα αν έτρωγε. Η γυναίκα απάντησε ότι τις περισσότερες μέρες έπινε μόνο ένα ποτήρι μαύρο τσάι με ένα κομμάτι ψωμί.

«Δεν είναι περίεργο που δεν μπορεί να θηλάσει επειδή η ίδια υποσιτίζεται και νομίζω πως δεν είναι η μόνη», είπε ο αξιωματούχος της UNICEF.

Κορίτσι τεσσάρων χρονών, 20 κιλών και με…λιγοστά μαλλιά

Μια άλλη μητέρα έφερε το 4χρονο παιδί της στους γιατρούς της Unicef. Το παιδί ήταν τυλιγμένο σε ένα μεγάλο παλτό για να μην κρυώνει.

«Θα περίμενες ότι το 4χρονο παιδί θα κοιτάζει γύρω του και θα έχει περιέργεια για τους ξένους στο δωμάτιο. Αυτό το κοριτσάκι καθόταν στηριζόμενο στο σακάκι της μητέρας του και απλά κοιτούσε στο πάτωμα. Το κεφάλι της ήταν σκυμμένο. Δεν είχε ενέργεια», θυμάται η κα. Μορτ και συνεχίζει να συγκλονίζει.

«Αφαιρώντας το παλτό από την 4χρονη, κατάλαβα πως το παιδί ήταν τόσο υποσιτισμένο που τα μαλλιά του έπεφταν και τα μάγουλά του ήταν κούφια. Σε ηλικία 4 ετών, ζύγιζε περίπου 9 κιλά.

«Σοβαρός, οξύς υποσιτισμός σημαίνει ότι μπορεί να πεθάνεις αν δεν λάβεις θεραπεία. Και αυτό σημαίνει ότι αν δεν τους θεραπεύσουμε, θα πεθάνουν», είπε η κ. Μορτ.

Αυτές είναι μονάχα μερικές ιστορίες που αποδεικνύουν πως παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες.

Τα στοιχεία και οι αριθμοί αποτελούν ακόμη και σήμερα καταπέλτης στον εφησυχασμό της συνείδησης όλων μας.