Φωνάζει ο κλέφτης

Ηταν την περασμένη Πέμπτη, που μάθαμε το δυσάρεστο ότι ένα μαχητικό F-16 είχε συντριβεί στην Ανδραβίδα, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινο κόστος, αφού ο πιλότος κατάφερε να το εγκαταλείψει εγκαίρως. Εχει σημασία, όπως θα δούμε παρακάτω, ότι η πτήση ήταν εκπαιδευτική και ότι το ατύχημα συνέβη κατά την προσγείωση. Καλώς ή κακώς, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ήταν ανθρώπινο λάθος αυτό που προκάλεσε την πτώση και ωφείλετο, κατά κύριο λόγο, στην ελλιπή εκπαίδευση των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας. Η εκπαίδευση των αποφοίτων της Σχολής Ικάρων, στο ειδικό κέντρο της Καλαμάτας, γίνεται με μεγάλη καθυστέρηση, λόγω ελλείψεως πτητικών μέσων και, αναγκαστικά, λόγω και της πίεσης για την επάνδρωση των μονάδων, δεν γίνεται με τον αρτιότερο δυνατό τρόπο. Αλλά και όταν οι εκπαιδευμένοι πιλότοι τοποθετηθούν στις μοίρες τους, πάλι δεν έχουν τη δυνατότητα να βελτιωθούν, διότι από τις 15 ώρες πτήσης τον μήνα, που ορίζουν ως απαραίτητες τα νατοϊκά μέτρα, ώστε να διατηρεί ένας πιλότος την επάρκειά του, δεν θέλετε να ξέρετε πόσες κάνουν οι δικοί μας…

Για την κατάντια αυτή, ευθύνεται μεν η χρεοκοπία που περιέκοψε δαπάνες, εξίσου όμως και η αδράνεια των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ που αδιαφόρησαν για τις προτεραιότητες. Ούτως ή άλλως, ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ, για ιδεολογικούς λόγους, διαπνέεται από αισθήματα απαξίωσης για τον στρατό ως θεσμό και για το στρατιωτικό επάγγελμα. Η περιφρόνηση αυτή εκφράστηκε ακουσίως από τον ίδιο τον Τσίπρα, αν θυμάστε, την πρώτη ημέρα της πρωθυπουργίας του. Του είχε κάνει εντύπωση η τιμητική φρουρά, που στεκόταν ασάλευτη κάτω από τη βροχή που έπεφτε δυνατά. Καθώς, λοιπόν, κατηφόριζαν χαλαρά για καφέ στον «Μαγεμένο Αυλό» μετά την ορκωμοσία, οι κάμερες κατέγραψαν τον Τσίπρα να λέει στον Βαρουφάκη, που τότε ήταν το «άσετ» του: «Είδες, ρε συ, τους στραταίους κάτω απ’ τη βροχή!». Αυτό από έναν άνθρωπο, ο οποίος είχε μόλις ορκιστεί πρωθυπουργός σε μια χρεοκοπημένη χώρα κι αυτός πήγαινε για καφέ.

Ηλθαν στην εξουσία ως τελείως άσχετοι, από ένα άλλο παράλληλο σύμπαν (έχει σύνορα η θάλασσα και άλλες ιστορίες φρίκης…) και παρέδωσαν τον τομέα της άμυνας στον κυβερνητικό εταίρο τους, για να παίζει και να τους αφήνει ήσυχους. Εκείνος έκανε διάφορα γραφικά: έβριζε ηρωικά, από τον ασύρματο, τους Τούρκους που παραβίαζαν τον εναέριο χώρο· εισήγαγε τον συνδικαλισμό στον στρατό, αποδεχόμενος τροπολογία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ· προμηθεύτηκε κάτι απηρχαιωμένα αεροπλάνα, που ο ρόλος τους έχει σήμερα υποκατασταθεί από τα ντρόουν· και προήγαγε την Παναγιά σε υποστράτηγο. (Παρεμπιπτόντως, διερωτώμαι αν της έχουν αποδοθεί τα αναλογούντα στον βαθμό της παράσημα, αλλά δεν είναι της παρούσης…) Δεν έκανε όμως το βασικό, δηλαδή τις δαπάνες για τη λειτουργικότητα των ενόπλων δυνάμεων, με αποτέλεσμα το 2018, όταν πια ο κόμπος έφτασε στο χτένι, από τα 29 εκπαιδευτικά τύπου Τ-2 μόνον τα τέσσερα ήσαν λειτουργικά, ενώ από τα 45 τύπου Τ-6 μόνον τα έξι.

Ολα τα παραπάνω είναι απαραίτητα για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε το θράσος του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, την επομένη μόλις της πτώσης του F-16, κατά τη συζήτηση επερώτησης, σχετικής με την ανάθεση σε ισραηλινή εταιρεία του Κέντρου Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα. Ο Αλέξης Τσίπρας επιτέθηκε με ασυνήθιστη σφοδρότητα στη συμφωνία, αλλά και με προσβολές και ανοίκειες απειλές προς τον αρμόδιο υπουργό Νίκο Παναγιωτόπουλο. Είναι αδύνατο να βρεις κανείς τη λογική αυτής της άρνησης και, όπως πολύ σωστά το υπαινίχθη και ο υπουργός, αναρωτιέσαι μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά – για λόγους που φυσικά δεν μπορώ να γνωρίζω – να πάρει το έργο η άλλη υποψήφια εταιρεία, καναδικών συμφερόντων, αντί της ισραηλινής.

Πώς αλλιώς να εξηγήσεις τέτοια βουή και τόσο πάθος, άνευ λόγου; Διότι δεν υπάρχει λόγος! Το ετήσιο οικονομικό κόστος της ισραηλινής πρότασης είναι μικρότερο εκείνης των Καναδών – κατά 200.000 ευρώ, έστω. Η προμήθεια αεροσκαφών μέσω «leasing» είχε προκριθεί ως η βέλτιστη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία γνώριζε από το 2018 ήδη ότι, αν το Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης αφηνόταν στην τύχη του, το 2023, σε δύο χρόνια από τώρα δηλαδή, θα κατέβαζε ρολά! Ο ΣΥΡΙΖΑ προέκρινε τη λύση, την οποία τώρα κάνει πράξη ο Παναγιωτόπουλος, μέσω της συμφωνίας με τους Ισραηλινούς. Παρ’ όλα αυτά, λες και ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται τη δική του αδράνεια, εκφοβίζει και απειλεί έναν άξιο υπουργό, που έκανε σωστά τη δουλειά του. Φωνάζει ο κλέφτης, δηλαδή.