Άφεσιν αμαρτιών στον Ερντογάν επιχειρεί ο «σοσιαλιστής» πρωθυπουργός της Ισπανίας
Το βασικό κίνητρο αυτής της πρωτοβουλίας του Σάντσεθ ήταν και είναι η επικερδής πώληση υποβρυχίων και άλλου πολεμικού οπλισμού των ισπανικών βιομηχανιών, προς τον δεδηλωμένο εχθρό της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και της Κύπρου
- Ο καλλιτέχνης που απείλησε ότι θα κατέστρεφε πολύτιμα έργα τέχνης αν ο Τζούλιαν Ασάνζ πέθαινε στη φυλακή
- Αλλαγές εξετάζει η Κομισιόν για την οδήγηση μετά τα 70 έτη - Τι θα αναφέρεται στην ευρωπαϊκή οδηγία
- Για ποια εγκλήματα κατηγορούνται οι Νετανιάχου, Γκάλαντ και Ντέιφ
- Τι βλέπει η ΕΛ.ΑΣ. για τη γιάφκα στο Παγκράτι – Τα εκρηκτικά ήταν έτοιμα προς χρήση
Ο ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ, εκμεταλλευόμενος την ελαστική συμπεριφορά των κέντρων αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) έναντι της Τουρκίας και αψηφώντας τελείως τη γενικότερη κατακραυγή για την ασύδοτη πειρατική πολιτική της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν από τους θεσμικούς παράγοντες των Βρυξελλών, προχώρησε στην αδιανόητη πρωτοβουλία: Δηλαδή στο Σύμφωνο κοινής Αμυντικής Συμφωνίας με τον υπ’ αριθ.1 ταραξία και αρχιπειρατή της ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή τον κοινοβουλευτικό δικτάτορα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ας μην αυταπατώμεθα. Το βασικό κίνητρο αυτής της πρωτοβουλίας του Σάντσεθ ήταν και είναι η επικερδής πώληση υποβρυχίων και άλλου πολεμικού οπλισμού των ισπανικών βιομηχανιών, προς τον δεδηλωμένο εχθρό της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και της Κύπρου-γιατί όχι και του συνόλου της ΕΕ-δηλαδή προς τον Ερντογάν. Και αυτό βέβαια εν ονόματι του σατραπικού ρόλου του Ερντογάν, στον μουσουλμανικό κόσμο και του παραισθησιακού παραληρήματός του, ότι διαδραματίζει ρόλο αρχηγού πανισλαμιστικού κινήματος στην Υδρόγειο! Στο σημείο αυτό δεν θα ήταν υπερβολή εάν παραλληλίζαμε τις ψυχονευρωτικές αυτές εκτροπές του Ερντογάν με τις αρπακτικές ορέξεις του Μουσολίνι, στον ίδιο με τον σημερινό γεωπολιτικό χώρο της ανατολικής Μεσογείου (Αιθιοπία, ελληνικά Δωδεκάνησα κ.α.).
Διπλό πολιτικο-οικονομικό παιχνίδι
Η σιωπή που επέδειξαν και επιδεικνύουν η Ευρωπαϊκή Commission και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (European Council), στην πώληση πολεμικού εξοπλισμού προς την Τουρκία, από την Ισπανία, αλλά και από την Ιταλία και τη Γερμανία, μαρτυρεί την ανοχή των Βρυξελλών, προς το απαράδεκτο πολιτικο-οικονομικό παιχνίδι των ευρωπαίων προμηθευτών όπλων προς την Τουρκία.
Και οι τρεις προαναφερθείσες χώρες προσποιούνται άγνοια του γεγονότος, ότι με τα όπλα αυτά το Ερντογανικό ιμπεριαλιστικό καθεστώς απειλεί με πολεμική σύρραξη την Ελλάδα και την Κύπρο, δηλαδή αναπόσπαστα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Το ΝΑΤΟ και αυτό με τη σειρά του προσποιείται, ότι αγνοεί ή δεν αντιλαμβάνεται ότι απαγορεύεται ένα κράτος-μέλος τόσο της ΕΕ, όσο και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας να συμπεριφέρεται ως πολεμοκαπηλικός μπαμπούλας εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, που είναι υποδειγματικές χώρες-μέλη και των δύο αυτών πολιτικών και αμυντικών οργανισμών.
Αξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε ότι το 1974 η σύμμαχος του ΝΑΤΟ Τουρκία του Ετσεβίτ, επιτέθηκε με όπλα του ΝΑΤΟ κατά της Κύπρου και διατηρεί από τότε, υπό την κατοχή της παρανόμως το 40% της κυπριακής επικράτειας.
Το θλιβερό συμπέρασμα
Όλο αυτό το κουτοπόνηρο «κρυφτούλι» των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, αλλά και της ηγεσίας του ΝΑΤΟ, με την ανοχή του Ερντογανικού καθεστώτος, είναι προφανές ότι οδηγεί στα εξής θλιβερά επακόλουθα:
1) Σταδιακά επισημοποιείται η επιτάχυνση των διαδικασιών για την αντιδεοντολογική ένταξη της αναχρονιστικής και καθυστερημένης Ερντογανικής Τουρκίας στον πολιτισμικά και πολιτικά προηγμένο κορμό της ΕΕ, με όλα τα επίχειρα αυτής της ανοχής, όπως η ατιμωρησία της Τουρκίας για την ωμή και βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
2) Άκρως επικίνδυνη η ανοχή της τουρκοποίησης της ΕΕ, για την απρόσκοπτη λειτουργία των ευρωπαϊκών δημοκρατικών θεσμών.
3) Δημιουργία ενός αισχροκερδούς ημιεπίσημου λόμπι ευρωτουρκικών συμφερόντων μεταξύ των χωρών-παραγωγών όπλων της ΕΕ και της ισλαμικής Τουρκίας.
4) Σταθερή εκφυλιστική πορεία των ηθικο-πολιτικών αξιών της Ευρώπης, η οποία δεν αποκλείεται να οδηγήσει στη νομοτελειακή διάλυση της ευρωπαϊκής συνοχής.
Οι παραπάνω κίνδυνοι και σκόπιμο, αλλά και ωφέλιμο θα ήταν να επισημαίνονται από τον πρωθυπουργό μας και τους υπουργούς μας επί των Εξωτερικών και της Άμυνας, στις επαφές τους με όλους του ξένους ομολόγους τους.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις