Το 2015 θα έμοιαζε με κακόγουστο αστείο. Όμως το ημερολόγιο γράφει 2021 και οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη έχουν ξεκάθαρα αλλάξει. Έτσι, ο Ματέο Σαλβίνι, ο ιταλός ακροδεξιός που διώχθηκε ποινικά για παράνομη κράτηση προσφύγων στη Λαμπεντούζα στη διάρκεια της θητείας του ως υπουργός εσωτερικών, πλέον βρίσκει τη στάση της ΕΕ απέναντι στους πρόσφυγες πολύ πιο κοντά στα γούστα του.

Μιλώντας στον Guardian και σχολιάζοντας την κατάσταση στα ευρωπαϊκά σύνορα, ο Σαλβίνι σχολίασε: «Νομίζω ότι η Ευρώπη άρχισε να καταλαβαίνει ότι η παράνομη μετανάστευση είναι επικίνδυνη. Επομένως, ίσως αυτό το σοκ να αποδειχθεί χρήσιμο».

Ιταλική ακροδεξιά: Η μεγάλη επιστροφή

Η βρετανική εφημερίδα σχολιάζει ότι η κρίση στην Πολωνία αποτελεί χρυσή ευκαιρία για τον ιταλό ακροδεξιό, ο οποίος βρίσκεται σε στάδιο προεκλογικής εκστρατείας για τις εθνικές εκλογές της χώρας του που θα πραγματοποιηθούν το αργότερο εντός του 2023. Η ακροδεξιά γενικώς σημειώνει άνοδο στην Ευρώπη – άλλοτε με την κυριολεκτική αύξηση των δημοσκοπικών ποσοστών ακροδεξιών πολιτικών σχηματισμών, άλλοτε καταφέρνοντας να ενσωματώσει τις θέσεις της στη ρητορική των παραδοσιακών δεξιών κομμάτων. Όμως ακόμη και σε αυτό το περιβάλλον η Ιταλία ξεχωρίζει. Δύο από τα τρία κόμματα που βγαίνουν πρώτα στις δημοσκοπήσεις της χώρας μπορούν να χαρακτηριστούν από ακροδεξιά έως φασίζοντα.

Οι κωλοτούμπες του Σαλβίνι

Ο Σαλβίνι δεν αξιολόγησε σωστά τους πολιτικούς συσχετισμούς στις τελευταίες εκλογές, με αποτέλεσμα να καταλήξει στην αντιπολίτευση. Όμως μέσα από μια σειρά από παράξενα παιχνίδια της μοίρας, επέστρεψε τον Φεβρουάριο στον κυβερνητικό σχηματισμό, στην κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης υπό τον πρώην κεντρικό τραπεζίτη της Ευρώπης, Μάριο Ντράγκι.

Ο Σαλβίνι, παρατηρεί ο Guardian, κάποτε κατηγορούσε τον Ντράγκι ως «συνένοχο στη σφαγή της οικονομίας μας», για τον ρόλο του στη χρηματοπιστωτική κρίση. Τώρα, όμως, τον βρίσκει… «πολύ καλό», ιδίως στην υπεράσπιση των ιταλικών συμφερόντων στο εξωτερικό.

Στο πλαίσιο των ευρύτερων προεκλογικών του κινήσεων, ο Σαλβίνι επιθυμεί και την ανασυγκρότηση του Ευρωσκεπτικιστικού μετώπου – παρά το γεγονός ότι πλέον η δική του σχέση με την Ευρώπη μοιάζει πολύ λιγότερο εχθρική.

«Μπορώ να είμαι σε μια ευρωπαϊστική κυβέρνηση και παράλληλα να ονειρεύομαι μια διαφορετική Ευρώπη», δήλωσε σε συνέντευξή του.

«Όχι» στην… αντικατάσταση πληθυσμών

Κεντρικό ζήτημα στην προεκλογική του εκστρατεία, θα είναι η μείωση των γεννήσεων, όπως λέει. «Στόχος μου είναι να προσφέρω στους Ιταλούς την οικονομική γαλήνη που θα τους επιτρέψει να κάνουν παιδιά. Αρνούμαι να σκεφτώ ότι θα πρέπει να αντικαταστήσω 10 εκατ. Ιταλούς με 10 εκατ. μετανάστες».

Τον Αύγουστο του 2019, ο Σαλβίνι έμοιαζε ένα βήμα πριν την πρωθυπουργία. Ανακοίνωσε ότι οι διαφορές της Λέγκας, του κόμματός του, με το Κίνημα των Πέντε Αστέρων ήταν αγεφύρωτες και ζήτησε από τους Ιταλούς να του δώσουν «πλήρεις εξουσίες». Μια φράση που μπορεί να μην αποτελούσε πρόβλημα, αν δεν την είχε δανειστεί από την ομιλία του Μπενίτο Μουσολίνι, μετά την ανάληψη της εξουσίας το 1922.

Όμως δεν τα κατάφερε, αφού το Κίνημα των Πέντε Αστέρων σχημάτισε κυβέρνηση με το κεντροαριστερό Δημοκρατικό κόμμα, αφήνοντας τη Λέγκα στην αντιπολίτευση – γεγονός που έπληξε σφοδρά και τα ποσοστά που συγκέντρωνε στις δημοσκοπήσεις. Πλέον, το κόμμα του εμφανίζεται τρίτο στη σειρά προτίμησης των πολιτών, συγκεντρώνοντας το 18%, πίσω από τους επίσης ακροδεξιούς Αδερφούς της Ιταλίας και το Δημοκρατικό Κόμμα.

Λυκοφιλίες στην ιταλική ακροδεξιά

Οι Αδερφοί της Ιταλίας, το ακροδεξιό κόμμα με ηγέτιδα την Τζόρτζια Μελόνι, αντιμετωπίζεται ως πιο «σταθερό» στις θέσεις του από τους πολίτες, ενώ συνεχίζει να διαγράφει ανοδική δημοσκοπική πορεία, έχοντας επιλέξει και να μείνει εκτός της κυβέρνησης συνασπισμού.

Ο Σαλβίνι έχει ακουστεί σε κρυφά ηχογραφημένη συνομιλία να αποκαλεί την ακροδεξιά συνοδοιπόρο του (σε ελεύθερη μετάφραση) «κακό σπυρί στον κ@λο», όμως επιμένει ότι δεν την ανταγωνίζεται και ότι δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα να βάλει τις φιλοδοξίες του στην άκρη και να την αφήσει να γίνει πρωθυπουργός.

«Θα αφήσω τους ψηφοφόρους να αποφασίσουν… αλλά δεν υποστηρίζω τις ροζ ή τις πράσινες ποσοστώσεις, ούτε τις ποσοστώσεις γυναικών. Αυτό που με νοιάζει είναι να είναι καλός υποψήφιος, άνδρας ή γυναίκα».

«Δεν μετανιώνω για τίποτα»

Δηλώνει αμετανόητος για τις κινήσεις του το 2019: «Η ζωή είναι ένα ρίσκο… ήμασταν μέρος μιας κυβέρνησης που την πρώτη χρονιά έκανε καλά πράγματα και μετά όλα σταμάτησαν εντελώς», υποστηρίζει. «Το Κίνημα των Πέντε Αστέρων ήταν αντίθετο σε όλα… μετά άρχισαν να λένε ότι είχα άδικο για το μεταναστευτικό. Ήμουν μέρος μιας κυβέρνησης εντός της οποίας δεν μπορούσα να κάνω αυτά που είχε υποσχεθεί να κάνω».

Δεν μετανιώνει ούτε για το γεγονός ότι τον Αύγουστο του 2019 απαγόρευσε την αποβίβαση στην Ιταλία 147 μεταναστών που επέβαιναν σε πλοίο της ΜΚΟ Open Arms, γεγονός που οδήγησε στην ποινική του δίωξη για παράνομη κράτηση. «Δεν μετανιώνω για τίποτα. Το έχω κάνει άλλες 50 φορές και θα το έκανα πάλι. Η βασική μου ικανοποίηση από εκείνο το διάστημα είναι ότι η Ευρώπη θυμήθηκε ότι υπάρχει και η Ιταλία», λέει στον Guardian.

Ανθρωπιστικοί διάδρομοι και νόμιμοι μετανάστες

Σε σύμπνοια με την κυρίαρχη ευρωπαϊκή ρητορική της τρέχουσας περιόδου υποστηρίζει ότι «θα μου άρεσε να έχω ένα ξεχωριστό υπουργείο μετανάστευσης και διεθνούς συνεργασίας. Ένα υπουργείο που να περιλαμβάνει έναν ανθρωπιστικό διάδρομο για να μπορούμε να φέρουμε παιδιά από μέρη όπως η Λιβύη και το Αφγανιστάν». Επιπλέον, συμφωνεί ότι «ένα ανειδίκευτο, ξένο εργατικό δυναμικό» θα μπορούσε να είναι χρήσιμο για την Ιταλία. Αυτό που δεν θέλω είναι να έρχονται με βάρκες, αυτό είναι ένα χάλι».

Τι σχέση έχουν οι νεοφασίστες με τον φασισμό;

Όταν τον ρωτούν για τον φασισμό, παρά το γεγονός ότι έχει επικαλεστεί αρκετούς από τους εκπροσώπους αυτής της… σημαντικής ιταλικής πολιτικής παράδοσης σε ομιλίες του στο παρελθόν, υποστηρίζει ότι η Λέγκα «δεν είχε ποτέ καμία σχέση με τους φασίστες ή τη νοσταλγία για εκείνους». Και τότε πώς μπορεί να συνεργάζεται με τους Αδερφούς της Ιταλίας που ξεκίνησαν ως νεοφασιστική οργάνωση; Έχει απάντηση και για αυτό: «Ακόμη και οι αδερφοί της Ιταλίας έχουν αλλάξει. Ελπίζω ότι το 2021 ο φασισμός μπορεί να μπει στο αρχείο από όλους μας».

Αν οι ιταλικές εκλογές πραγματοποιηθούν σύντομα, η Λέγκα, οι Αδερφοί της Ιταλίας και το Forza Italia είναι πιθανό να ξεπεράσουν με άνεση το 40% των ψήφων και να πάρουν το χρίσμα της εξουσίας.

Headlines