Τι και εάν ένας ιερέας έχει προφίλ στα σόσιαλ μίντια;

Το μάθαμε και αυτό στον μαγικό κόσμο μιας ενημέρωσης που όταν δεν βρίσκει θέματα, σπεύδει να τα κατασκευάζει.

Ιερέας είχε προφίλ σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης με φωτογραφίες που τον έδειχναν γυμνασμένο.
Και τι έγινε;

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό.

Ειλικρινά θα ήθελα να ακούσω μια απάντηση για το γιατί είναι πρόβλημα.
Ξέρω ότι κάποιος θα έλεγε ότι ένας ιερωμένος θα πρέπει να είναι «βράχος ηθικής» και να δίνει το παράδειγμα.
Συμφωνώ, μόνο που εδώ μιλάμε για το ότι ανέβασε φωτογραφίες.

Μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι αυτό δεν είναι από μόνο του ανήθικο.
Εννοώ φωτογραφίες ανέβασε, δεν έκλεψε το παγκάρι.
Θέλω να πω ότι όντως ένας ιερωμένος πρέπει να δίνει ένα παράδειγμα ηθικής, δηλαδή ένα παράδειγμα καλοσύνης, πραότητας, αλληλεγγύης, αγάπης για τον άλλο.
Πρέπει να είναι δίπλα στους ανθρώπους και να καθοδηγεί πνευματικά τους πιστούς.

Την ώρα που είναι άνθρωπος, που έχει τις ίδιες ανάγκες και αγωνίες με τους άλλος ανθρώπους και τα ίδια δικαιώματα στη ζωή.

Και ας αναρωτηθούμε ποιος μπορεί να είναι καλύτερος στον καθοδηγητικό και πνευματικό του ρόλο: αυτός που υποκριτικά επιδεικνύει όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα της συμμόρφωσης προς Γραφές, αλλά κατά βάθος δεν καθοδηγείται από την πίστη, ή αυτός που αναζητά το δρόμο της πίστης παραδεχόμενος την ανθρώπινη υπόστασή του (και τις ανθρώπινες αδυναμίες του);

Η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και είναι αντανάκλασή της.

Οι πιστοί περιλαμβάνουν γυναίκες και άντρες, στρέιτ και γκέι και λεσβίες και μπάι, κατοίκους των πόλεων και κατοίκους των χωριών, ανθρώπους που τους αρέσει να φωτογραφίζονται και ανθρώπους που δεν τους αρέσει, ανθρώπους που είναι σε γάμο και ανθρώπους που δεν θέλουν να παντρευτούν, ανθρώπους που ερωτεύονται και ανθρώπους που προτιμούν τη μοναξιά, ανθρώπους που έχουν επιθυμίες και θέλουν να χαρούν τη ζωή αλλά και ταυτόχρονα έχουν την υπαρξιακή ανάγκη της πίστης και θέλουν να συμμετέχουν στη θρησκευτική λατρεία, να κάνουν την πίστη τους έργο αγάπης.

Η Εκκλησία έχει κάθε λόγο να καθοδηγεί τους πιστούς στο δρόμο της αγάπης, της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης. Και μπορεί να προσφέρει πολλά.
Αλλά είναι ταυτόχρονα και ένας ζωντανός θεσμός μέσα σε μια κοινωνία που αλλάζει.

Και γι’ αυτό πρέπει να μπορεί να αγκαλιάζει όλη την κοινωνία.
Η υποκρισία, η ηθικολογία, ο δήθεν σκανδαλισμός είναι πάντα στάσεις ξένες προς την αυθεντική πίστη.