Στατιστική και δεισιδαιμονία

^«Οι νεκροί θα αυξηθούν, οι διασωληνωμένοι επίσης, την τάδε εβδομάδα θα έχουμε κορύφωση» κ.λπ. Μοιάζει με διάβασμα μοίρας. Ισως η πανδημία έχει καταφέρει να γεφυρώσει τη στατιστική με το διάβασμα της παλάμης, με τα σημάδια στον ουρανό. Η στατιστική αρχίζει να μοιάζει με δεισιδαιμονία. Οχι μόνο γιατί πάμπολλοι διαβάζουν «απόκρυφα» διαδικτυακά κείμενα με ανοησίες ή ψευτιές, αλλά γιατί είναι έτοιμοι να πιστέψουν. Η απελπισμένη ετοιμότητα να προσχωρήσουν στην απιθανολογία, στην ηλιθιότητα, στον «Σωρισμό» – αν μου επιτρέπεται ο όρος – είναι ένα πολιτιστικό σημείο G . «Μεγάλη πόρτα θα διαβείς. Το λέει καθαρά το φλιτζάνι».

Στο ανορθολογικό υπόστρωμα, ό,τι και να πει κανείς θα διαστραφεί. Είναι η πρώτη φορά; Οχι. Το ίδιο έχει συμβεί με κάθε μαζική καταστροφή. Είτε με πολεμικές επιχειρήσεις παγκόσμιου θεάματος, είτε με την οικονομική κρίση, μια ρομφαία ετοιμάζεται να τιμωρήσει τους κακούς, κάποιος βασιλιάς του κακού τα μεθοδεύει όλα. Αυτή είναι όμως η κυρίαρχη πολιτική ύλη. Να πιστεύεις το αδύνατο.

Ρεαλισμός δεν είναι απαραιτήτως μόνο το επιτεύξιμο. Ρεαλισμός είναι να αναλύσεις ψύχραιμα το ανορθολογικό φαινόμενο, στο πού πατάει, πού εδράζεται. Δύσκολο. Ο ορθολογισμός είναι η προϋπόθεση του επιτεύξιμου, όχι όμως η ικανή και αναγκαία συνθήκη του. Και το επιτεύξιμο δεν είναι πάντα το σωστό.

Για πολλά χρόνια υπήρχε στον τόπο μας αυτοοικτιρμός ή διεθνής συνωμοσία ή, σε μια πιο κομψή διατύπωση, για το κακό φταίνε οι κυβερνήσεις που δεν παίρνουν έγκαιρα μέτρα, φταίει η απειθαρχία και τώρα τα πληρώνουμε κ.λπ.

Προσφέρει ο Ορθός Λόγος μια λύση στο πολιτικό πρόβλημα που εκδηλώνεται αυτή την περίοδο με την υγειονομική κρίση; Ή αφού δεν υπάρχουν μεσσίες, πρέπει να επινοηθούν και το «απόκρυφο διαδικτυακό ευαγγέλιο» τους εξασφαλίζει;

Μα σε ολόκληρη την Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες ογκώνεται το λαϊκό κίνημα του ανορθολογισμού. Ο Τραμπισμός έχει προσδεθεί στην κοινωνία, ανεξάρτητα από τη μικρή εκλογική ήττα του. Ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας φοβάμαι ότι θα είναι κάτι σαν τον Ζιρινόφσκι. Θυμάστε; Ο εθνικιστής, εσχατολογικός Ρώσος, ηγέτης κόμματος (που ήθελε να ρίξει παντού πυρηνικές βόμβες), ο οποίος ξεφύτρωσε στην ερειπωμένη χώρα του Γέλτσιν (νομίζω υπάρχει ακόμα, υπερκαλυμένος όμως από τις κρατικές πολιτικές). Μη μιλήσουμε για φαινόμενα σε πιο ανομοιογενείς χώρες ή σε χώρες της Αφρικής. Οι μοιροκράτες αναμειγνύονται με τους στατιστικούς. Ακολουθίες σεισμών, πυκνότητες θανάτων – κύριος σεισμός, μετασεισμός, κύριο κύμα Covid-19, που θα αποκλιμακώνεται ή θα κλιμακώνεται. Μια διαρκής αντιμετάθεση στη λαϊκή πρόσληψη, αλλά και στην πολιτική διαχείρισή της.

Αναπότρεπτα θα πάμε σε όλο και πιο αυστηρές απαγορεύσεις ανεμβολίαστων. Αλλά με αυτό που έχει αναφυεί, περί τρίτης δόσης, περί τέταρτης, περί μονιμοποίησης των εξαμηνιαίων εμβολίων, πάμε σε μια κινούμενη και εναλλασσόμενη ιδιότητα. Ο ανεμβολίαστος και ο εμβολιασμένος θα είναι μια περιστασιακή, ρευστή, πλαστική, ιδιότητα, που δεν διχοτομεί μόνο τον πληθυσμό, αλλά (λόγω πολιτικής ανικανότητας), ένα ευρύτερο σύστημα αξιών. Η εμβολιαστική ταυτοχρονία, που φαίνεται ότι είναι το μόνο αποτελεσματικό, δεν επιτυγχάνεται.

Στο τέλος όλα ενισχύουν τη στρέβλωση. Είσαι πιθανά, εν μέρει εμβολιασμένος ή ανεμβολίαστος, είσαι πειθαρχημένος ή εξαίρεση, είσαι μια από τις άπειρες υποκατηγορίες του μωσαϊκού. Ηδη καταναλώνονται και οι τηλεοπτικοί γιατροί, διαστρέφονται, σε τηλεοπτικούς αστρολόγους. Ενα εξαίσιο χάος.