Πολλή φασαρία είχε γίνει για το ντιμπέιτ του ΚΙΝΑΛ και πολλά τζαρτζαρίσματα μεταξύ των υποψηφίων μέχρι να αποφασιστεί. Τελικά χθες έγινε. Και τι καταλάβαμε;

Καταρχάς, παρότι σπεύδουν να το αποκηρύξουν ως «άνευρο», στην πραγματικότητα το ντιμπέιτ αυτό δεν απέχει από τα συνηθισμένα ελληνικά ντιμπέιτ, εκτός βέβαια αν η απογοήτευση έγκειται στο ότι δεν υπήρξαν υψηλοί τόνοι. Πάντως αν είχε ελαττώματα (που είχε) είχε τα ελαττώματα που έχει αυτό το τηλεοπτικό προϊόν στην Ελλάδα, όπου δεν είναι και τόσο ανεπτυγμένο ακόμη. Και, φυσικά, τα «ελαττώματα» (ή τα χαρακτηριστικά, τέλος πάντων) του εγχώριου πολιτικού διαλόγου και της πολιτικής επικοινωνίας. Κοινώς: Να ξέρουμε τι περιμένουμε.

Διότι τα προεκλογικά ντιμπέιτ, ευτυχώς ή δυστυχώς, είναι μια άσκηση επικοινωνίας. Ο κάθε υποψήφιος δεν ξεδιπλώνει τα σώψυχα του, ούτε καν τις απόψεις του με απόλυτη λεπτομέρεια καθώς, όταν είσαι στη διαδικασία της συλλογής ψήφων, ειδικά όταν «κατεβαίνουν» με προοπτική νίκης, ο σκοπός δεν είναι μόνο να κρατήσουν το κοινό τους αλλά και να μην αποξενώσουν την πλειοψηφία της βάσης. Οι απόψεις της βάσης των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ άλλωστε έχουν μελετηθεί αναλυτικά δημοσκοπικά και τα στοιχεία αυτά μελετώνται από τα επιτελεία προκειμένου να διαμορφώσουν τα μηνύματα της κάθε καμπάνιας.

Ο κάθε συμμετέχων χθες κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό, λοιπόν, για το κατά πόσο κατάφερε να περάσει στο κοινό τα μηνύματα του, την ατζέντα του, το προφίλ του. Θα θέλαμε να ακούγαμε μια υψηλού επιπέδου συζήτηση στην οποία κανένας δεν θα προσπερνούσε καμιά ερώτηση και θα «γύρναγε» το θέμα εκεί που θεωρεί ότι τον συμφέρει; Ναι. Είναι κάτι τέτοιο οι προεκλογικές τηλεμαχίες; Μπα.

Τηρουμένων των παραπάνω, όποιος παρακολούθησε χθες την τηλεμαχία ήρεμα και χωρίς πόλωση, θα πρόσεξε πως υπήρξαν ευκαιρίες για τους υποψήφιους για να αναπτύξουν απόψεις για κάποια καίρια ζητήματα και να αναδείξουν, λιγότερο ή περισσότερο διακριτικά, διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Αυτό ήταν, για παράδειγμα, πιο εμφανές στο κομμάτι της συζήτησης που αφορούσε τα εθνικά ζητήματα, τις αναφορές στη συμφωνία των Πρεσπών και τη μετανάστευση. Επίσης, μην παραβλέπουμε πως οι επιλογές των θεμάτων και της γλώσσας στην οποία οι ίδιοι οι συμμετέχοντες επέλεξαν να επικεντρώσουν, ήταν «δουλεμένη» ώστε να είναι εμμέσως πλην σαφώς δηλωτική των προτεραιοτήτων που έχουν θέσει στο δημόσιο διάλογο.

Ένα άλλο θέμα που σχολιάστηκε στα social media ήταν το κατά πόσο η απουσία του Γιώργου Παπανδρέου τον ωφέλησε ή όχι. Υπάρχουν βάσιμα επιχειρήματα υπέρ και την δυο απόψεων. Καλό θα ήταν πάντως, όποιος μπαίνει στη διαδικασία να αποτιμήσει την απόφαση του Παπανδρέου να απέχει, να λάβει υπόψιν την καλή χθεσινή παρουσία των υποψηφίων του «παπανδρεϊκού» μπλοκ, δηλαδή των κ.κ. Γερουλάνου και Καστανίδη.

Συμπερασματικά, η βάση του ΚΙΝΑΛ δεν είναι ένα συμπαγές οικοδομικό υλικό με κοινές τάσεις, απόψεις και προτεραιότητες κι η χθεσινή βραδιά είχε κάτι για όλους, εφόσον οι προσδοκίες τους είναι ρεαλιστικές. Και, πάρα τη βεβαιότητα κάποιων ότι «δεν ενδιαφέρεται κανείς», είχε περί τις 6 μονάδες μεγαλύτερη τηλεθέαση από το αντίστοιχο ντιμπέιτ της εκλογικής διαδικασίας της κεντροαριστεράς το 2017. Σημαίνει αυτό ότι θα πάνε και να ψηφίσουν όσοι το 2017; Όχι απαραιτήτως αλλά θα φανεί σε λίγες μέρες. Πάντως το είδαν.

Headlines