Ζωή και θάνατος

Αν και το συνθετικό «μικρόν» έχει εκτεταμένα χρησιμοποιηθεί στην επιστημονική ορολογία, μόνο οι Έλληνες και οι της ημετέρας παιδεία μετέχοντες ξένοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει η περίεργη σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα  ονομασία  «’Ομικρον» της νέας μετάλλαξης του ιού.

Πως είναι δηλαδή το  15ο «στοιχείο» του ελληνικού αλφαβήτου -16ο αν συνυπολογίσουμε και το δίγαμμα F που το κατάργησαν οι γραμματικοί με την ελπίδα ότι θα καταργήσουν και τους μαθηματικούς, που το χρειάζονταν για να κάνουν πράξεις αφού το δίγαμμα παρίστανε το 6, όπως το όμικρον σταδιοδρόμησε σαν «50» πριν γίνει ιός. Και προερχόταν από το ολόιδιο στρογγυλό «Ο» φοινικικό ayin, που η ονομασία του δικαίως σημαίνει «μάτι».

Αλλά οι γνώσεις αυτές, και άλλες παραπλήσιες, είναι άχρηστες, δεν μας εξασφαλίζουν ειδική επιεική μεταχείριση: οι ιοί δεν καταλαβαίνουν περισσότερα από τις καταιγίδες που τις βαφτίζουν οι μετεωρολόγοι με όμορφα αρχαιοελληνικά ονόματα -Αθηνά, Αντίνοος, Θάλεια, Ηφαιστίων, κτλ,- χωρίς : δυστυχώς να κατευνάζουν την οργή τους.

Θα μπορούσε όμως η μετάλλαξη Όμικρον, λόγω ονόματος, να είναι αυτή που προσμένουμε και όχι αυτή που φοβόμαστε: η μετάλλαξη που θα γίνει μέρος του ανθρώπινου «μικρο-βιώματος», των τρισεκατομμυρίων μικροοργανισμών (ιών, βακτηριών, μυκήτων) που  συμβιώνουν με το γένος homo εδώ και χιλιάδες χιλιάδων χρόνια. Και όχι  αυτή που θα σκοτώνει τον άνθρωπο-ξενιστή μέσα σε λίγες ημέρες, όπως ο Έμπολα ή ο ιός της ισπανικής γρίπης.

Επ’ αμοιβαία ωφελεία: αν η  Όμικρον σκοτώνει εύκολα τους ανθρώπους-ξενιστές, δεν θα μακροημερεύσει και η ίδια, αφού δεν θα βρίσκει φορείς για να αναπαραχθεί. Θα εξαφανιστεί τελικά, αλλά με πολύ περισσότερα ανθρώπινα θύματα. Εκτός και αν βρει κάποιο ζώο να συμβιώσει και κατά καιρούς περνά πάλι σε ανθρώπους για να συνεχίσει το τυφλό θανατηφόρο έργο της, όπως κάνει ο Έμπολα.

Οι ιοί, που στην ουσία δεν είναι καν «ζώντες οργανισμοί» αφού δεν  μπορούν να αναπαραχθούν αυτόνομα, είναι πολύ πιθανό ότι αποτέλεσαν μεταβατικό στάδιο από την ανόργανη ύλη προς τη ζωή, από το αρχέγονο σκότος στη φωτεινή ζωή που είμαστε κομμάτι της.

Και είναι οι ιοί, σαν η ανόργανη ύλη να προσπαθεί να διορθώσει το λάθος της στέλνοντας στρατούς εναντίον της ζωής. Σαν να προσπαθεί να επιβάλλει ξανά τον δικό της νόμο, της αταξίας και φθοράς, του «εντροπικού θανάτου», στον νόμο της δομημένης πολυπλοκότητας και των αναπαραγόμενων μορφών που είναι η ζωή.