Ερίκ Ζεμούρ – Υποψηφιότητα με σημαία το ρατσισμό

Εκ πρώτης όψεως, η εικόνα είναι ζοφερή: ένας εκπρόσωπος της ακραίας και αντιδραστικής Δεξιάς, ένας απόστολος του μίσους και της ισλαμοφοβίας, ένας άνθρωπος δις καταδικασμένος για υποκίνηση φυλετικού μίσους, που επαναλαμβάνει πως νιώθει «πολιορκούμενος» από τους μετανάστες, δηλώνει «φιλοσοφικά» υπέρ της θανατικής ποινής και υποστηρίζει πως ο στρατάρχης Πεταίν έσωσε τους γάλλους Εβραίους στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι πλέον και επισήμως υποψήφιος για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.

Οι δημοσκοπήσεις, μάλιστα, έφτασαν να τον δείχνουν κάποια στιγμή ικανό να προκριθεί στον δεύτερο εκλογικό γύρο, πίσω από τον Εμανουέλ Μακρόν, αποκλείοντας και αυτή τη Μαρίν Λεπέν, την ηγέτιδα της ακροδεξιάς Εθνικής Συσπείρωσης. Το ποτήρι μπορεί να είναι όμως και μισοάδειο, και μισογεμάτο.

Η άτυπη προεκλογική εκστρατεία που έκανε ως «ούτε υποψήφιος ούτε μη υποψήφιος» ο Ερίκ Ζεμούρ πήγαινε το τελευταίο δεκαήμερο από το κακό στο χειρότερο. Και οι δημοσκοπήσεις ακολουθούσαν: δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε χθες, μάλιστα, την ώρα που ο 63χρονος δημοσιογράφος / συγγραφέας / τηλεπερσόνα ανακοίνωνε μέσω βίντεο, κοπιάροντας τον Ντε Γκολ, την υποψηφιότητά του, τον θέλει κατακρημνισμένο στην τέταρτη θέση στον πρώτο εκλογικό γύρο, με 13%, πίσω από τον Μακρόν (23%), τη Λεπέν (19%), αλλά και τον περιφερειάρχη των Ο-ντε-Φρανς, και υποψήφιο για το προεδρικό χρίσμα της Δεξιάς, Ξαβιέ Μπερτράν (14%).

Φταίει το δίχως άλλο αυτή η ατελείωτη προεκλογική περιοδεία που ξεκίνησε στα μέσα Σεπτεμβρίου ανά τη Γαλλία, με πρόσχημα την κυκλοφορία του τελευταίου του βιβλίου «Η Γαλλία δεν έχει πει την τελευταία της λέξη»: κάπου 415.000 χρήστες παρακολούθησαν μέσω YouTube μία εμφάνισή του στην Τουλόν στα μέσα του Σεπτεμβρίου, μόνο 160.000 παρακολούθησαν την ομιλία του στο Μπορντό, δύο μήνες αργότερα.

Φταίνε όμως πρωτίστως οι ακρότητες και η χοντροκοπιά του Ζεμούρ, που έκαναν ακόμα και το ίδιο του το στρατόπεδο να αμφιβάλλει: στις 20 Οκτωβρίου, επισκεπτόμενος μια έκθεση αφιερωμένη στην εσωτερική ασφάλεια των κρατών, άρπαξε ένα εκτιθέμενο τουφέκι υψηλής ακρίβειας, το έστρεψε εναντίον των δημοσιογράφων και φώναξε εν είδει «χιούμορ»: «Τέρμα τα αστεία! Κάντε πίσω, πάμε, πίσω!».

Στις 13 Νοεμβρίου, στην 6η επέτειο των τρομοκρατικών επιθέσεων της 13ης Νοεμβρίου του 2015 με τους 130 νεκρούς στο Παρίσι, μετέβη, αφού πρώτα ειδοποίησε τα κανάλια, στο Bataclan προκειμένου να καταγγείλει τη μετανάστευση και να κατηγορήσει τον τότε πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ ότι «δεν προστάτευσε τους Γάλλους». Στις 26 Νοεμβρίου, ολοκληρώνοντας στη Μασσαλία τη γαλλική τουρνέ του, φωτογραφίστηκε να κάνει, μέσα από το αυτοκίνητό του, αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν «δάχτυλο της τιμής», σε μία περαστική που του είχε κάνει το ίδιο – λέγοντάς της, μάλιστα, «και βαθύ κιόλας».

Ακόμα και ο Ζαν-Μαρί Λεπέν, που για ένα διάστημα απολάμβανε να πλέκει το εγκώμιο του αντιπάλου τής (αποξενωμένης) θυγατέρας του, αποφάνθηκε πως ο Ζεμούρ «δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων».

Θα καταφέρει να ακυρώσει αυτή τη δημοσκοπική πτώση η επισημοποίηση της υποψηφιότητάς του; Αυτό απομένει να φανεί, πολλοί έσπευσαν πάντως χθες να επισημάνουν πως ένας Ντε Γκολ δεν θα έκανε ποτέ το «δάχτυλο της τιμής» στους Γάλλους.

Γιατί η σκηνογραφία του βίντεο που ανέβασε στα σόσιαλ μίντια χθες ο Ζεμούρ ήταν αντιγραφή της θρυλικής έκκλησης για αντίσταση στη ναζιστική κατοχή της χώρας του που είχε απευθύνει στις 18 Ιουνίου του 1940 ο εξόριστος στο Λονδίνο Ντε Γκολ μέσω του BBC: ένα παράξενο και τεράστιο μικρόφωνο ακουμπισμένο πάνω σε ένα γραφείο, μπροστά σε μία σκοτεινή βιβλιοθήκη, ένας σοβαρός Ζεμούρ, που διαβάζει αργά το κείμενό του, περιγράφοντας μια δυστοπική σύγχρονη Γαλλία, ενώ παρελαύνουν εικόνες βίας, κατόπιν νοσταλγικές εικόνες μιας παλιάς και εξιδανικευμένης, της ονειρικής του Γαλλίας – Ντε Γκολ, Ζαν ντ’ Αρκ, Ναπολέοντας…

«Το θέμα δεν είναι πλέον η μεταρρύθμιση, αλλά η διάσωση της Γαλλίας. Για αυτό αποφάσισα να είμαι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές» διακήρυξε ο Ζεμούρ, απευθυνόμενος σε εκείνους που νιώθουν «ξένοι στη χώρα τους», «εσωτερικοί εξόριστοι», στηλιτεύοντας τη μετανάστευση, τις ελίτ, την πολιτική ορθότητα, την ΕΕ, «που δεν θα γίνει ποτέ ένα έθνος», δηλώνοντας πως δεν θέλει να αφήσει τη χώρα να «κυριαρχηθεί, να γίνει υποτελής, να κατακτηθεί, να εποικιστεί».

Η πρώτη επίσημη προεκλογική συγκέντρωση του Ερίκ Ζεμούρ έχει προγραμματιστεί για την Κυριακή στο Zenith του Παρισιού – θα είναι ένα σημαντικό τεστ για τη συνέχεια. Ούτως ή άλλως, κάθε πρόβλεψη για τις προεδρικές εκλογές του Απριλίου θα ήταν πρόωρη. Κοιτάζοντας πάντως τον εαυτό της στον καθρέφτη, αθροίζοντας τα ποσοστά που παίρνουν στον πρώτο γύρο Ζεμούρ και Λεπέν, η Γαλλία σχηματίζει μία δυσοίωνη εικόνα.