Ηκυβέρνηση Μπάιντεν στις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνει να παραπαίει. Δείχνει να οδηγείται σε αδιέξοδα, από τα οποία δεν υπάρχει εύκολος δρόμος διαφυγής. Αυτό δεν σημαίνει πως το εκλογικό σώμα που τον στήριξε αναπολεί τον πρώην πρόεδρο Τραμπ. Αλλά οι αδυναμίες της πολιτικής του και η απουσία κάποιου στιβαρού χεριού που να κατευθύνει τις κυβερνητικές αποφάσεις και να βάζει σε τάξη τις ιδεολογικές παλινδρομήσεις του Δημοκρατικού Κόμματος δεν μπορούν να κρυφθούν.

Τα ποσοστά των εκλογέων που τον στηρίζουν έχουν ήδη καταρρεύσει. Εκτός του προέδρου Τραμπ κανείς δεν είχε τέτοια πτώση σε ποσοστά υποστήριξης τόσο σύντομα μετά τις εκλογές. Ηδη οι Δημοκρατικοί, σε πρόσφατες ενδιάμεσες αναμετρήσεις, έχασαν στη Βιρτζίνια τα τρία υψηλότερα πολιτειακά αξιώματα, ενώ ο κ. Μπάιντεν είχε κερδίσει εκεί με 10% διαφορά! Παράλληλα, επικράτησαν στο πολιτικό τους κάστρο, το Νιου Τζέρσεϊ, με ελάχιστη διαφορά. Του χρόνου θα γίνουν οι εκλογές των μέσων της θητείας (mid-term elections) και τα πράγματα δεν δείχνουν καλά.

Αν η κατάσταση δεν αλλάξει, οι Δημοκρατικοί κινδυνεύουν να χάσουν την πλειοψηφία τους στη Βουλή των Αντιπροσώπων αλλά πιθανότατα και στη Γερουσία. Η εποχή Κάρτερ θα έλθει τότε στη μνήμη όλων. Μια κυβέρνηση δηλαδή που δεν ελέγχει τα νομοθετικά σώματα, κι έτσι δεν μπορεί να κυβερνήσει. Τα αποτελέσματα τότε όλοι τα θυμούνται. Μια συναρπαστική στροφή υπέρ του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και η άνοδος του Ρόναλντ Ρέιγκαν στην εξουσία. Και το ξεκίνημα μιας καινούργιας, και αντίστροφης, ιδεολογικής κυριαρχίας.

Ο σημερινός πρόεδρος έχει σημαντικές ικανότητες. Και έναν χαρακτήρα ανθρώπινο που προσεγγίζει τα θέματα διαλλακτικά και αντιδογματικά. Η εποχή όμως έχει ανάγκη από σιδερένιους ηγέτες, αποφασιστικούς και έτοιμους να προσφέρουν κάποιο όραμα με το οποίο να ταυτιστεί ο λαός. Ο κ. Μπάιντεν όμως δεν φαίνεται να είναι τέτοιος. Αλλο ένα πρόβλημα είναι οι εμμονές της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών σε ιδέες που δεν ακουμπούν τις ευαισθησίες της αμερικανικής κοινής γνώμης. Η υπεράσπιση της ταυτότητας διαφόρων ειδών μειονοτήτων (εθνικών, φυλετικών, σεξουαλικών, κοινωνικών κ.λπ.) ενοχλεί τη μεσαία τάξη αλλά και μεγάλο κομμάτι των λαϊκών στρωμάτων ενώ προκαλεί αναστάτωση στους αγρότες και τους κατοίκους των μικρότερων μεσοδυτικών Πολιτειών. Οι ιδεολογικές επίσης δογματικές αντιλήψεις κάποιων μικρών μειοψηφιών των μεγάλων αστικών κέντρων ενοχλούν μεγάλες μάζες Αμερικανών και τους κάνουν εξαιρετικά καχύποπτους για το Δημοκρατικό Κόμμα. Το ίδιο κάνουν και οι εμμονές τους στην πολιτική ορθότητα που εξοργίζουν πολλά, όχι πάντα πολιτικά ή κοινωνικά συντηρητικά, στρώματα της κοινωνίας.

Κοντολογίς, αν θέλει να επιβιώσει ο ίδιος και να έχει εκλογικές επιτυχίες το κόμμα του, ο αμερικανός πρόεδρος οφείλει να ανακαλύψει και πάλι τις φιλελεύθερες αξίες της αμερικανικής κοινωνίας και να τις υποστηρίξει με πάθος και σταθερότητα. Παράλληλα, να επιβάλει τις δικές του απόψεις στην αριστερή του πτέρυγα και να την υποχρεώσει σε πειθαρχία και συμπόρευση. Διαφορετικά, η θητεία του δεν θα είναι παρά ένα προοίμιο στην επιστροφή των Ρεπουμπλικανών στην εξουσία.

Το τελευταίο βιβλίο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, «49 Παράθυρα στην Ιστορία» (εκδ. Αρμός, 2021), βρίσκεται ήδη στα βιβλιοπωλεία.

Headlines