Οτι το ευρώ είναι ισχυρό νόμισμα το ξέραμε. Ομως τόσο; Ή, τελικά, απλώς είναι όντως άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου; Μπορεί να μείνει παγερά αδιάφορος στον κίνδυνο ζωής και θανάτου για τον ίδιο και τους δικούς του, μπορεί να μην ταρακουνηθεί από το τι σημαίνει να βρεθείς διασωληνωμένος μέσα ή, πολύ χειρότερα, έξω από μια ΜΕΘ, μπορεί να αγνοήσει εντελώς τα όσα ακούει, βλέπει και διαβάζει κάθε μέρα για αμέτρητους νεκρούς εδώ και αλλού, αλλά μόλις ακούσει ότι κινδυνεύει με… πρόστιμο ένα κατοστάρικο, τότε, όλα αλλάζουν. Μέσα σε λίγες ώρες. Τότε τρέχει αμέσως να κάνει ό,τι δεν έκανε για να σώσει την ίδια του τη ζωή. Είναι απορίας άξιο που οι ψυχίατροι δεν είναι ο πιο… δυναμικός κλάδος της οικονομίας.

Το απίστευτο πλην όμως πραγματικό αυτό συμπέρασμα προκύπτει ευθέως από την έκρηξη των ραντεβού για εμβολιασμό μετά τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την ποινή των 100 ευρώ. Μέτρο που όσο κι αν ακούγεται άσχημα, απεδείχθη αποτελεσματικό. Και φυσικά σωτήριο για τόσες ζωές που θα χάνονταν χωρίς αυτό. Εκανε την υποχρεωτικότητα του εμβολίου, που είναι καθολικός μονόδρομος, να πιάσει τόπο. Είναι λοιπόν προφανές: έχουμε τρελαθεί εντελώς.

Συνεπώς, μαζί με την άμεση πλέον επιβολή γενικού υποχρεωτικού εμβολιασμού καλό θα ήταν πλέον να προβλεφθεί και πρόγραμμα ταυτόχρονου υποχρεωτικού εξορκισμού. Και με τις τρεις δόσεις. Ευτυχώς, την ίδια στιγμή, το Συμβούλιο της Επικρατείας διέλυσε επιτέλους τελεσίδικα τα «επιχειρήματα» περί δήθεν… αντισυνταγματικότητας της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού. Ετσι, άνοιξε ο δρόμος για τη γενίκευσή της που, κάθε μέρα που περνάει χωρίς αυτήν, είναι και μια ακόμα μέρα με άδικα νεκρούς που θα μπορούσαν σήμερα να ζουν ακόμα υγιείς. Πιθανόν ο COVID εκτός από το αναπνευστικό χτυπάει τελικά και στον εγκέφαλο και μουρλαίνει κόσμο. Τι άλλο να σκεφτεί κανείς;

Και σε αυτή την περίπτωση, όμως, πάλι παραμένει το ερώτημα: μα είναι ποτέ δυνατόν να έχει αναχθεί ένα τέτοιο ζήτημα σε πρόβλημα δημοκρατίας και πολιτικής ελευθερίας; Μα τώρα μιλάμε σοβαρά; Οσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη προφανώς δεν έχουν αντίληψη του τι σημαίνει πολιτική ελευθερία, όπως και του τι σημαίνει η δημοκρατία να βρίσκεται σε κίνδυνο. Παίζουν με τις έννοιες και με τις λέξεις. Πιθανόν και να μην παίζουν και απλώς να μην καταλαβαίνουν για τι μιλάνε. Οπως και να ‘χει, όλο αυτό είναι μια τρέλα. Και δεν μπορεί άλλο να αφεθεί να κυριαρχεί επί ζωής και θανάτου σε μια ολόκληρη κοινωνία που δίνει μάχη επιβίωσης.

Στη Γερμανία, όπου ήδη προαναγγέλθηκε ο υποχρεωτικός εμβολιασμός από τον επερχόμενο καγκελάριο Σολτς, η Αριστερά, προς τιμήν της, συντάχθηκε αμέσως: «Είμαστε στο πλευρό της επιστήμης» είπε και δεν εξέφρασε καμία αμφιβολία για το τι πρέπει να γίνει. Εδώ, άραγε, θα κρατήσει την ίδια θέση; Εχοντας μάλιστα ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη, καθώς, τουλάχιστον ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ που αυτοπροσδιορίζεται ως «αριστερός» (άλλο τι είναι), πρόκειται για κόμμα εξουσίας. Δεν φαίνεται να πηγαίνει προς τα εκεί. Αντίθετα, έχει διάφορα στελέχη του που ακόμη λοξοκοιτούν την αντιεμβολιαστική παράνοια. Εκτός κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο… δημοκρατικός από τη γερμανική Αριστερά. Αν είναι, ας μας το πει να το ξέρουμε. Είναι ικανός βέβαια να το πει…

Αναρωτιέται κανείς τι θα έλεγαν και τι θα έκαναν όλοι αυτοί που σήμερα σκούζουν τις άναρθρες κραυγές τους αν δεν υπήρχε το εμβόλιο. Αν δεν είχε βρεθεί. Που θα εκτόνωναν την τρέλα τους. Πιθανότατα φωνάζοντας το ακριβώς αντίθετο απ’ ό,τι τώρα. Και φυσικά δεν είναι μόνο το ανελέητο πολιτικό παιχνίδι της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και πολλοί άλλοι, εξίσου δεξιά και αριστερά στο πολιτικό φάσμα. Ο,τι πιο πρωτόγονο έχει αυτή η κοινωνία βγήκε πάλι στον αφρό.

Headlines