Από πού πιάνεται ο πνιγμένος όταν βρίσκεται στο νερό; Αν δεν έχει κοντά του κάτι, ένα ξύλο, ένα σωσίβιο; Από τα μαλλιά του! Από πού προσπαθεί να πιαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του, μπροστά στο τσουνάμι του ΠΑΣΟΚ που το βλέπει μακριά, εκεί στο βάθος, να φουσκώνει και να κατευθύνεται καταπάνω του; Από τις… δημοσκοπήσεις! Οι εταιρείες, λέει, που διενήργησαν έρευνες για τις εκλογές του ΚΙΝΑΛ έπεσαν έξω στα προγνωστικά τους. Πού έπεσαν έξω; Βασικά στα ποσοστά του Ανδρέα Λοβέρδου. Οι δημοσκοπήσεις τον έφερναν να μπαίνει στον δεύτερο γύρο, αλλά απέτυχε – αυτή είναι η πραγματικότητα.

Και τι κάνει ο «πνιγμένος»; Μη βρίσκοντας τίποτε να κρατηθεί, προβάλλει το γεγονός στον εαυτό του, πιάνεται από τα μαλλιά του σφιχτά, να τα ξεριζώσει ένα πράγμα, και σου λέει: αφού οι εταιρείες απέτυχαν να πιάσουν το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών στο ΚΙΝΑΛ, το αυτό συμβαίνει και με εμάς, που μας φέρνουν συνεχώς δέκα μονάδες πίσω από τη ΝουΔου του Μητσοτάκη. Ολα στημένα, όλα προκαθορισμένα. Πλαστή η εικόνα που εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις που εμφανίζονται κάθε τόσο. Ολα γίνονται για να στηριχθεί ο Μητσοτάκης.

Γιατί δεν ζητά εκλογές;

Ωραίο; Δεν υπάρχει καλύτερο! Επειδή δε είναι και βέβαιοι ότι απευθύνονται σε μικρόνοες, το συνδέουν όλο αυτό και με την Εξεταστική Επιτροπή, φτιάχνουν έναν ωραίο χυλό και τον σερβίρουν ζεστό ζεστό, όπως είναι, να τον καταπιούν αμάσητο οι οπαδοί (όσοι τέλος πάντων έχουν απομείνει και δεν στριμώχνονται στην έξοδο για το λατρεμένο ΠΑΣΟΚ) και να δικαιολογήσουν μια κατάσταση αφόρητα απελπιστική.

Ερωτώ εγώ τώρα, με το μυαλό μου, το κοινής λογικής, όχι παραπάνω: αφού αμφισβητείται τόσο έντονα η εγκυρότητα των εταιρειών δημοσκοπήσεων, γιατί δεν ενεργοποιούν εκείνες τις απίθανες που διαθέτουν (ξέρει ο «επιστήμων» Βερναρδάκης σχετικά), τύπου Vox Pop, να μας ενημερώσουν ποια πραγματικά είναι η κατάστασή τους στην κοινωνία;

Και μια δευτερεύουσα, συναφής ερώτηση, αλλά περισσότερο ουσιαστική: γιατί δεν ζητούν πρόωρες εκλογές, να στηθούν κάλπες, που είναι και ο πλέον αδιάψευστος «μετρητής» δυνάμεων;

Και δεν είναι άλλοθι ότι δεν μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να επιβάλει εκλογές. Μπορεί. Παραιτουμένη, ας πούμε, ομαδικά. Αλλά αυτή είναι μια πολύ σοβαρή και δύσκολη απόφαση για να την πάρει ο «Λεγάμενος» – εξού και μυξοκλαίει στη γωνία, ότι οι δημοσκοπικές εταιρείες έχουν συμφωνήσει όλες μεταξύ τους να τον κρατούν σε χαμηλά ύψη. Και αντιθέτως να στηρίζουν με τα χίλια τον Μητσοτάκη.

Ανία…

Μαρουλοσαλάτα

Στη «γραμμή» φυσικά και ο Θανάσης, με μία ακόμη επική… μαρουλοσαλάτα στη χθεσινή «Αυγή». Μπορεί να μη λέει τίποτε για το ύπουλο σχέδιο της Κουμουνδούρου να εξωπετάξει δεκάδες εργαζομένους από την ιστορική εφημερίδα, αλλά την πονεμένη ιστορία «ΣΥΡΙΖΑ – οι κατατρεγμένοι από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων που τα πιάνουν από τον Μητσοτάκη» την προωθεί δι’ όλων των δυνατών περιγραφών και επιχειρημάτων. Και δεν αρκείται μόνο σε αυτό που, όπως είναι γνωστό, αποτελεί και το αγαπημένο θέμα του his master «Λεγάμενου», σπεύδει να διατυπώσει και ζοφερές προβλέψεις, ο μαύρος. Ως άλλη Κασσάνδρα προβλέπει ότι έρχονται δημοσκοπήσεις που καταγράφουν ότι θαμπώνει ο ΣΥΡΙΖΑ (καλομελέτα…) μπροστά στη νέα λάμψη του ΚΙΝΑΛ! Μάντης κανονικός ο άνθρωπος, διαθέτων το κληρονομικό χάρισμα, σαν εκείνον τον Χορταρέα, που έγινε μοναχός. Τον Θανάση δεν τον φοβάμαι. Θα μείνει σ’ αυτό που ξέρει καλά να κάνει. Να ανακατεύει μαρούλια καταπώς επιθυμεί ο master…

Η αλήθεια για τα γκάλοπ

Την Κυριακή που μας πέρασε, έθεσα το θέμα αυτό, κατά τη διάρκεια της εκπομπής που είχαμε με την Τζίνα Μοσχολιού στο Οne, στους συνομιλητές μου. Ανέφερα δε ότι η εν μέρει αποτυχία στις προβλέψεις θα δώσει τροφή στο έργο της Εξεταστικής Επιτροπής και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ελαβα αμέσως σειρά μηνυμάτων από τον κ. Δημήτρη Μαύρο, τον επικεφαλής της σοβαρής MRB Hellas. Υπεραμύνθηκε της επιστημονικής πληρότητας των συναδέλφων του. Μου υπενθύμισε τι συνέβη το 2007, κατά την αναμέτρηση Παπανδρέου – Βενιζέλου, και μου τόνισε τη δυσκολία του εγχειρήματος, να μετρηθεί το εκλογικό σώμα των μελών και φίλων του ΚΙΝΑΛ. «Οι μετρήσεις για εσωκομματικές εκλογές είναι δύσκολο εγχείρημα», μου έγραψε, «λόγω της δυσκολίας εντοπισμού του εκλογικού σώματος που θα λάβει μέρος σε αυτές. Παρ’ όλα αυτά, οι δημοσκοπήσεις ως αναπόσπαστο μέρος της λειτουργίας της δημοκρατίας έγιναν. Και εν προκειμένω, που ως έναν βαθμό εξηγεί κάποια πράγματα, οι εταιρείες μέτρησαν την έναρξη προεκλογικής εκστρατείας των υποψηφίων, δεν κυνήγησαν το τελικό αποτέλεσμα της τελευταίας εβδομάδας. Και, όπως είδατε, καμία έρευνα δεν έγινε την εβδομάδα προ των εκλογών».

Μου πρόσθεσε ακόμη ότι «στην Ελλάδα έχουμε τις πιο σοβαρές εταιρείες ερευνών σε σχέση με κολοσσούς άλλων χωρών, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και πολλών κρατών της Δύσης».

Και κατέληξε λέγοντας ότι υπάρχει ένα σοβαρό νομοθετικό πλαίσιο για τις έρευνες που λειτουργεί και αποτρέπει παρατυπίες. Και επειδή το θέμα με τις δημοσκοπήσεις δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε πρωτόφαντο στη χώρα, μου ανέφερε ότι ο Σύνδεσμός τους, ο ΣΕΔΕΑ, απέστειλε το 2015 στον αρμόδιο υπουργό (δεν μου ανέφερε ποιον, να υποθέσω στον «επιστήμονα» Βερναρδάκη;) πόρισμα 400 σελίδων για το τι έγινε (συνάγω, στις εκλογές και στο δημοψήφισμα), αλλά δεν υπήρξε κάποια αντίδραση. Και μάλλον αυτό που είδαμε ήταν η συγγνώμη πρωθυπουργών το 2019 (του «Λεγάμενου» δηλαδή).

Επιμύθιο δεν έχει. Μόνο μια γενική εκτίμηση: οι δημοσκοπήσεις είναι εργαλεία, αρκεί κανείς να τις αντιμετωπίζει ως αυτό που πραγματικά είναι. Μια φωτογραφία της στιγμής…

Στο μυαλό του Βενιζέλου

Και ο Βενιζέλος, πού είναι ο Βενιζέλος σε όλη αυτή την εικόνα του ΚΙΝΑΛ; Εν πρώτοις, να ξεκαθαρίσω κάτι, διότι άκουσα διάφορα σχόλια εδώ κι εκεί (σε ραδιόφωνα δηλαδή) για το αν ψήφισε στις εκλογές. Ενημερώνω σχετικά τους ενδιαφερομένους ότι ψήφισε. Στο εκλογικό κέντρο που είχε στηθεί στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, συνοδευόμενος μάλιστα από την κόρη του Ελβίνα. Το τι ψήφισε, δεν το ξέρω, γνωρίζω όμως ότι παρακολούθησε από πολύ κοντά τη διαδικασία, και ειδικότερα την καταμέτρηση των ψήφων. Εικάζω ότι το ενδιαφέρον του δεν εστιαζόταν τόσο στον πρώτο, αυτό το είχε σίγουρο – ότι θα κέρδιζε δηλαδή ο Νίκος Ανδρουλάκης -, όσο στο ποιος θα ερχόταν δεύτερος για να αναμετρηθεί την Κυριακή με τον Ανδρουλάκη για το προεδρικό αξίωμα. Και μπορώ να υποθέσω ότι θα ήθελε αυτός να ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος. Τι άλλο μπορεί να τον εξέπληξε; Και επ’ αυτού μπορεί να εικάσω κάτι: η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να επιμείνει ως το τέλος σε μια αναμέτρηση η οποία εκ των πραγμάτων έχει ένα προδιαγεγραμμένο τέλος…

Headlines