Βρίσκουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα, 60 χρόνια μετά

Οι υποθέσεις περίπου 3.000 υιοθετημένων την περίοδο 1950-1960 που από την Ελλάδα σχεδόν αρπάχτηκαν εν μια νυκτί και βρέθηκαν στην Αμερική θα μπορούσε να είναι η ιστορία μιας δραματικής χολιγουντιανής ταινίας.

Για τους ανθρώπους αυτούς, όμως, οι παράνομες αυτές υιοθεσίες ήταν μια πραγματικότητα. Μισό αιώνα και πλέον μετά κάποιοι από τους υιοθετημένους κατάφεραν να βρουν τις ρίζες τους.

Το όνομά της είναι Ντενίς Μάντλιν και είναι γεννημένη στην Ελλάδα και υιοθετημένη στις ΗΠΑ. «Υιοθετήθηκα από το Βρεφοκομείο Αθηνών από αμερικανούς γονείς το 1958, με το ορφανοτροφείο να μου δίνει το όνομα Παρασκευή. Η παιδική μου ηλικία δεν ήταν ευτυχισμένη αλλά ήξερα από πολύ νωρίς πως ήμουν Ελληνίδα.»

» Οταν ήμουν μικρή έπεισα τους θετούς μου γονείς να με πηγαίνουν στην τοπική ελληνορθόδοξη εκκλησία τις Κυριακές. Με άφηναν εκεί και επειδή ήμουν μονίμως μόνη, όλοι με γνώριζαν ως το «κοριτσάκι χωρίς γονείς». Μερικές φορές, μετά τη λειτουργία μπορεί να περίμενα και ώρες ολόκληρες μέχρι να έρθουν να με πάρουν αλλά έχοντας την εκκλησία στη ζωή μου με βοήθησε να κρατήσω επαφή με την ελληνική μου ταυτότητα» θυμάται η Ντενίς μιλώντας στα «ΝΕΑ».

Επί τριάντα χρόνια έψαχνε τη βιολογική της οικογένεια χωρίς καμία τύχη, αντίθετα είχε πέσει «θύμα» διάφορων αδίστακτων σε Αμερική και Ελλάδα.

Τότε, την άνοιξη του 2019 διάβασε σε εφημερίδα του Τενεσί για το «Eftychia Project» και την ιστορία της εμπνεύστριας του μη κερδοσκοπικού συλλόγου Λίντα Κάρολ Φόρεστ Τρότερ ή αλλιώς Ευτυχίας Νούλα, όπως είναι το ελληνικό της όνομα.

Οι ιστορίες των δύο γυναικών έχουν πολλά κοινά σημεία: Και οι δύο κατάγονται από τη Ναύπακτο, ήταν στο ορφανοτροφείο την ίδια χρονική περίοδο, ενώ οι βιολογικές τους μητέρες είχαν το όνομα Χαρίκλεια.

«Οταν επικοινώνησα με την Ευτυχία, σκεφτόμουν πως ίσως αυτή ήταν και η τελευταία μου ελπίδα να βρω τη βιολογική μου οικογένεια. Και ναι, αφού μοιράστηκα μαζί με τους ανθρώπους του «Eftychia Project» ό,τι χαρτιά είχα, μέσα σε λίγες εβδομάδες εντόπισαν την οικογένειά μου στη Ναύπακτο. Λυπήθηκα όταν έμαθα πως η βιολογική μου μητέρα είχε πεθάνει χρόνια πριν, αλλά ήμουν περιχαρής που είχα αδέρφια, ανίψια και ξαδέρφια».

Τον Ιούλιο του 2019 ήρθε στην Ελλάδα, όπου πέρασε δύο εβδομάδες με τη μεγάλη της αδερφή, Ελένη, και την υπόλοιπη οικογένειά της. «Κράτησα επαφή φυσικά μέσω τηλεφώνου και βιντεοκλήσεων με τα μέλη της οικογένειας και μιλούσα τακτικά με την Ελένη, εγώ με τα λίγα ελληνικά που ξέρω κι εκείνη με τα λίγα αγγλικά. Δυστυχώς, όμως, την περασμένη εβδομάδα η αδερφή μου «έφυγε» και αισθάνομαι σα να την έχασα για δεύτερη φορά» περιγράφει.

Η υπόθεση της Ντενίς είναι και η πρώτη με αίσιο τέλος που έφερε εις πέρας το «Eftychia Project». Οπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» η Λίντα Κάρολ Φόρεστ Τρότερ, όταν τον Απρίλιο του 2019 ξεκίνησε την προσπάθεια αυτή, δεν περίμενε πως θα γινόταν σημείο αναφοράς για εκατοντάδες Ελληνες που υιοθετήθηκαν μαζικά και τις περισσότερες φορές παράτυπα τις δεκαετίες ’50 και ’60.

«Τουλάχιστον τέσσερα-πέντε άτομα την εβδομάδα ζητούν τη βοήθειά μας» περιγράφει η ίδια, καθώς ήδη το «Eftychia Project» έχει επανενώσει 11 υιοθετημένους με τις ελληνικές τους οικογένειες.

Η ίδια, όταν πέθαναν οι θετοί της γονείς, ξεκίνησε να ψάχνει για τις ρίζες της κι έφτασε στον φάκελό της από το ορφανοτροφείο που περιείχε όλη τη ζωή της πριν υιοθετηθεί.

«Είχα βαπτιστεί, με έλεγαν Ευτυχία, το χωριό μου ήταν το Στράνωμα στη Ναύπακτο και η μητέρα μου ζούσε, ενώ στους θετούς μου γονείς είχαν πει πως είχε πεθάνει στη γέννα».

Τον Ιούνιο του 2017 συναντήθηκε για πρώτη φορά με τη βιολογική της μητέρα, Χαρίκλεια, και από τότε έχει κάνει τουλάχιστον 30 ταξίδια στην Ελλάδα, έχοντας και την «ευθύνη» να βοηθήσει τους υπόλοιπους υιοθετημένους που βρίσκονται ακόμη σε αναζήτηση. Μάλιστα, από τον Αύγουστο του 2020 τα μέλη του συλλόγου «επιστράτευσαν» και τα τεστ DNA.

Τα αιτήματα

Ηδη, οι άνθρωποι του «Eftychia Project» έχουν ξεκινήσει μια σειρά από συναντήσεις προκειμένου να κάνουν γνωστά πάγια αιτήματα των ελλήνων υιοθετημένων.

Ετσι, η Λίντα Κάρολ συναντήθηκε με την προϊσταμένη του Τμήματος Αναδοχής και Υιοθεσίας του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Ελένη Απουσίδου, ενώ πριν από λίγες ημέρες είχε συνάντηση και με τον υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για θέματα Απόδημου Ελληνισμού Ανδρέα Κατσανιώτη και τον βουλευτή Κοζάνης Στάθη Κωνσταντινίδη.

«Γεννηθήκαμε στην Ελλάδα, δικαιούμαστε την ελληνική ιθαγένεια και είναι κάτι που συζητάμε με την ελληνική κυβέρνηση. Παράλληλα, ζητάμε να υπάρχει διαφάνεια στο κομμάτι των υιοθεσιών, προκειμένου να μην υπάρξουν ξανά σκοτεινές υιοθεσίες, όπως οι δικές μας.

Τέλος, για μας είναι πολύ σημαντικό να έχουμε απρόσκοπτη πρόσβαση στα αρχεία που αφορούν τις ζωές μας και βρίσκονται στα ιδρύματα. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει άμεσα να αναλάβει πρωτοβουλία για την ψηφιοποίηση όλων των αρχείων που σχετίζονται με την υιοθεσία, ώστε οι ενδιαφερόμενοι να μπορέσουν ανεμπόδιστα να κάνουν την έρευνα για τη βιολογική τους οικογένεια» καταλήγει η δημιουργός του «Eftychia Project».