Her Way

Για τη συμμετοχή της Προέδρου της Δημοκρατίας στην προχθεσινή σύσκεψη των «ΝΕΩΝ» έγραψε η Μυρτώ Λιαλιούτη – και κανείς δεν θα μπορούσε να τα γράψει καλύτερα. Περάσαμε καλά: μιλήσαμε, ακούσαμε, προβληματιστήκαμε, διαφωνήσαμε, αστειευτήκαμε, σοβαρευτήκαμε, σχεδιάσαμε το φύλλο. Εύστοχη και διακριτική όπως πάντα, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ήταν πολύτιμη παρέα.

Ο στόχος της επίσκεψης αυτής δεν ήταν βέβαια να ευνοηθεί μια συγκεκριμένη εφημερίδα. Αλλά να στηριχθεί συμβολικά, και στο ανώτατο επίπεδο, ο Τύπος στο σύνολό του. Κι αυτή τη στήριξη τη χρειάζεται επειδή δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως. Η πτώση των κυκλοφοριών και η μείωση της διαφήμισης είναι προϊόντα πολλών παραγόντων, από τους οποίους μόνο ένας, κι ίσως όχι ο πιο σημαντικός, είναι ο δικαιολογημένος ή αδικαιολόγητος κλονισμός της εμπιστοσύνης του κοινού. Οι καλές εφημερίδες όμως, δηλαδή εκείνες που επιτελούν τη διπλή αποστολή της ενημέρωσης των πολιτών και του ελέγχου των εξουσιών, πρέπει να ζήσουν. Τη λειτουργία τους δεν μπορούν να την υποκαταστήσουν ούτε τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ούτε τα σόσιαλ μίντια.

Γι’ αυτό μας τίμησε η Πρόεδρος με την παρουσία της. Μία ημέρα νωρίτερα είχε πραγματοποιήσει μια άλλη επίσκεψη, εντελώς διαφορετικού χαρακτήρα αλλά εξίσου υψηλού συμβολισμού. Πήγε στα γραφεία του περιοδικού «Σχεδία» και γευμάτισε με μερικούς από τους πωλητές του. Ενθάρρυνε με την παρουσία της αυτούς τους ανθρώπους, που κάποια στιγμή έχασαν τα πάντα αλλά βρήκαν τη δύναμη να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Καμάρωσε τα καραβάκια τους, τους μίλησε, άκουσε τις ιστορίες τους, δεν έκρυψε τη συγκίνησή της όταν ένας από αυτούς αναφέρθηκε σε μια γυναίκα που, μια μέρα που δεν είχε πουλήσει τίποτα, τον πλησίασε με το μπαστούνι της και του ζήτησε πέντε τεύχη, κι εκείνος κατάλαβε τότε ότι ήταν τυφλή. «Η αλληλεγγύη δεν χρειάζεται βλέμμα», σχολίασε η Σακελλαροπούλου.

Εχουμε λοιπόν μια ακτιβίστρια Πρόεδρο; Οχι, έχουμε μια ευαίσθητη Πρόεδρο, που ακολουθεί μια δική της αντισυμβατική διαδρομή, Her Way για να παραφράσουμε τον Σινάτρα, αδιαφορώντας αν θα ενοχλήσει τους τυπολάγνους, τους τερατολόγους, τους συμπλεγματικούς και τους συνωμοσιολόγους. Την Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS επισκέπτεται το Κέντρο Πρόληψης και Εξέτασης MyChekpoint στο Μοναστηράκι και μιλά με τον πρόεδρο του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδας για το στίγμα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με HIV. Δύο ημέρες μετά δέχεται στο Προεδρικό Μέγαρο πέντε άτομα με οπτική αναπηρία, μαζί με ένα από τα άξια και πιο αθόρυβα στελέχη αυτής της κυβέρνησης, τον γενικό γραμματέα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γιώργο Σταμάτη. Υστερα πηγαίνει στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Λέσβου μαζί με τον Πάπα, στέλνοντας ένα μήνυμα στην αντίθετη κατεύθυνση από την πολιτική των επαναπροωθήσεων, της κουτοπονηριάς, της ξενοφοβίας και των ποικίλων εξευτελισμών.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Για να προβληθεί στα κανάλια; Για να διευρύνει το fan club της; Για να καπαρώσει μια δεύτερη θητεία; Οχι. Επειδή έτσι αντιλαμβάνεται τον ρόλο της. Κι επειδή είναι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.