Ο Νίκος Ανδρουλάκης θα περάσει από τον αξονικό τομογράφο των Μέσων. Και η εικόνα του θα γίνει τόσο διάφανη που, τουλάχιστον στην αρχή, θα βλέπουμε και τι έχει στο στομάχι του. Θα μάθουμε τα πάντα. Τα μικρά και τα μεγάλα. Διότι πλέον γίνεται δικός μας άνθρωπος. Φωτογραφίες από το σχολείο. Ντυμένος τσολιάς. Μετά με φίλους σε σχολική εκδρομή στην Κνωσό. Κάθεται σε πεζούλι με έναν φίλο του. Εχει περάσει το χέρι πάνω από τον ώμο του. Ο μπαμπάς του που έχει παρελθόν στο κόμμα. Ενας πρόγονος με βράκα που, αυτό είναι σίγουρο, ήταν στα παλικάρια του Ελευθέριου Βενιζέλου. Μεγάλη παράδοση στη δημοκρατική παράταξη οι Ανδρουλάκηδες, όλη η Κρήτη το κατέχει. Α, μην ξεχάσουμε να ρωτήσουμε ποιο ήταν το αγαπημένο του φαγητό από τα χέρια της μάνας.

Και ύστερα θα αρχίσουν τα άλλα. Διακριτικό ψάξιμο στα αισθηματικά του. Ενδεχομένως μια φωτογράφιση στο σπίτι του, με την προσοχή στις κορνίζες, στους πίνακες και στη δισκοθήκη. Δεν θα μάθουμε αν τα βινύλια υπήρχαν ή αγοράστηκαν για να υπηρετήσουν το concept. Τι μουσική ακούει; Πηγαίνει, αλήθεια, σε κανένα μαγαζί για live; Κάποια στιγμή, άλλωστε, θα πρέπει να τον δούμε με καλλιτέχνες. Καλύτερα σε ένα θέατρο που βολεύουν οι φωτογραφίσεις, με διπλοτσεκαρισμένους ηθοποιούς, μην τυχόν και βγει κάτι ύστερα από χρόνια. Αγαπημένο εστιατόριο. Αγαπημένο μπαρ.

Και κάπως έτσι, μέρα με τη μέρα, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα πιάσει τη θέση της Φώφης στο καθιστικό μας. Στο μέλλον μπορεί να γίνει πρωθυπουργός, να μπει και να βγει σε κυβερνήσεις, να δώσει στο ΠΑΣΟΚ την παλιά του ισχύ ή να αποτύχει πλήρως και ύστερα από επτά-οκτώ χρόνια να φύγει. Δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα αποκτήσουμε οικειότητα μαζί του, θα μάθουμε πώς μιλάει, θα του κολλήσουμε αστεία, κάποιοι θα τον συμπαθήσουν και άλλοι θα τον απορρίψουν. Ομως θα μπει στις σταθερές μας. Θα τον βλέπουμε να μεγαλώνει, να παχαίνει και να ασπρίζει. Και τα άσπρα γένια του θα γίνουν κάτι σαν την κοιλίτσα του Τσίπρα.

Κοίτα κάτι δεξιούς!

Η Μαρία Συρεγγέλα υφυπουργός Εργασίας. Μιλάει στην εκπομπή του Δημήτρη Τάκη στο Action 24 για τις πολιτικές κατά των διακρίσεων. Και δεν δηλώνει, απλώς, ότι τάσσεται υπέρ του γάμου ομοφύλων, αλλά εκτιμά ότι θα θεσμοθετηθεί από την παρούσα κυβέρνηση. Το επισημαίνω γιατί ξέρω αρκετούς συναδέλφους της που θα μασούσαν τα λόγια τους. Στο ίδιο κλίμα και ο Πάνος Αλεξανδρής, γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης. Είναι ο άνθρωπος που διοργάνωσε την εκδήλωση κατά την οποία ο Γιώργος Καπουτζίδης έκανε μία συγκλονιστική παρέμβαση περί δικαιωμάτων. Τον άκουγα να μιλάει και, θα πω την αμαρτία μου, δεν το πίστευα ότι πρόκειται για στέλεχος δεξιάς κυβέρνησης και μάλιστα σε αυτή τη θέση. Και δεν ξέρω τι είναι αυτό που μ’ αρέσει περισσότερο. Αυτά που λέει ο Αλεξανδρής ή η φρίκη που θα αισθάνονται ορισμένοι;

Μια νοσοκόμα που είδε κάτι

Ο Γιώργος Τράγκας είναι, προς το παρόν, το πιο διάσημο θύμα της πανδημίας στη χώρα μας. Και, ενδεχομένως, η απώλεια με το ισχυρότερο διδακτικό αποτύπωμα, μεγαλύτερο από εκείνο που αφήνουν οι εκδημίες ιερέων. Ενας άνθρωπος που έσπευσε να εκμεταλλευτεί πολιτικά την άρνηση έχασε τη μάχη. Αυτή είναι η ανάγνωση στη βάση της λογικής. Στο κοινό του Τράγκα είναι εξαιρετικά πιθανό να επικρατήσει το εναλλακτικό σενάριο: «Τον έφαγαν επειδή τους είχε αποκαλύψει». Είναι πιο βολικό και από την αλήθεια. Και επειδή σε αυτή τη χώρα όλοι έχουν «μια νοσοκόμα που είδε κάτι», ετοιμαστείτε να το ακούσετε από το διπλανό τραπέζι ή να το δείτε στα social. Κρίμα που ο μακαρίτης δεν θα είναι εδώ για να το απολαύσει. Καλοτάξιδος.

Headlines