Πορνογραφία των πολιτών
Ας μην ανησυχούμε για την εκπόρνευση της απελευθερωτικής δημοσιογραφίας των πολιτών: ο ακάματος και ακοίμητος υπουργός Δικαιοσύνης βρήκε τη λύση, προανήγγειλε αμέσως «αυστηροποίηση της σχετικής νομοθεσίας».
- Κερδίζει έδαφος η ακροδεξιά ατζέντα για το Μεταναστευτικό – Τρομάζει η «νέα κανονικότητα» που υπόσχεται
- Παρέμβαση Δένδια για τον καρκινοπαθή αστυνομικό - Διατάχθηκε ΕΔΕ για τα αίτια της καθυστέρησης
- Washington Post: Αιμοραγεί ο Ισραηλινός στρατός – «Προτιμώ την οικογένειά μου από τον πόλεμο»
- «Έχουμε μάθει να ζούμε με τον πόνο» - Ραγίζει καρδιές η μητέρα της Έμμας
Πριν από 10-15 χρόνια ήταν μεγάλος ο ενθουσιασμός για τη «δημοσιογραφία των πολιτών» (citizen journalism): καθένας μας, με κάμερα στο ένα χέρι, φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στον λαιμό, μαγνητόφωνο στην τσέπη και στυλό στο άλλο χέρι, θα γύριζε στους δρόμους, θα κατέγραφε γεγονότα, και μέσω του WWW θα ενημέρωνε τους άλλους πολίτες χωρίς να διαμεσολαβούν εφημερίδες, τηλεοράσεις, περιοδικά που υπηρετούν τα σκοτεινά, διαπλεκόμενα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους.
Η φωνή του λαού θα ακουγόταν επιτέλους στεντόρεια και αυθεντική, η αλήθεια θα έλαμπε. Η δημοσιογραφία των πολιτών θα ήταν απελευθερωτική, κάπως σαν την «θεολογία της απελευθέρωσης» των καθολικών κληρικών, κάπως σαν την άσκηση εξουσίας χωρίς τη διαμεσολάβηση θεσμών των αυταρχικών πολιτικών.
Επειδή όμως δημοσιογραφία δεν είναι καταγραφή των δημοσίως συμβαινόντων αλλά -πρωτίστως- των αποκρυπτομένων από τον δήμο συμβάντων, η «δημοσιογραφία των πολιτών» βάλτωσε. Στην καλύτερη περίπτωση έγινε αυτό που ονομάστηκε user-generated content, «περιεχόμενο δημιουργημένο από χρήστες»: όσοι βρίσκονταν κοντά σε ενδιαφέροντα γεγονότα έστελναν δικές τους φωτογραφίες ή βίντεο – θυμάμαι τον ιστότοπο του BBC να καλεί τους αναγνώστες: «μήπως είστε εκεί κοντά και μπορείτε να μας στείλετε υλικό;».
Ούτε αυτό το είδος δοξάστηκε· αντιθέτως, έχει τρομερή επιτυχία το μέσω των κοινωνικών δικτύων politician-generated content, που οδήγησε στα νέα φαινόμενα «πολιτικών χωρίς κόμμα», με γνωστότερο αλλά όχι μοναδικό παράδειγμα τον Ντόναλντ Τραμπ.
Οι κοινοί θνητοί, αρσενικοί και θηλυκοί, αφού η citizen journalism δεν μπορούσε να εισχωρήσει στα άδυτα της εξουσίας, επιδόθηκαν σε user-generated content στις κρεβατοκάμαρες τους και κατάφεραν να εκδημοκρατίσουν την πορνογραφία, στάθηκαν ισότιμα δίπλα σε επαγγελματίες που διαπλέκονταν σε στάσεις απρόσιτες για τους πολίτες. Έτσι, η δημοσιογραφία των πολιτών εκδηλώνεται άλλοτε ως εκδικητική δημοσιογραφία κατά ερωτικών συντρόφων και άλλοτε «ως απλώς» ναρκισσιστική δημοσιογραφία, όσων θέλουν να γίνουν The Next Top Porno Star ή να εντυπωσιάσουν με τα προσόντα τους δυνητικούς συντρόφους.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι η «εκδικητική πορνογραφία» – ίσως και εκβιαστική-, και μάλιστα κατά του ανδρικού φύλου, έχει τις ρίζες της στην εποχή της έντιμης επαγγελματικής δημοσιογραφίας: πχ, πριν είκοσι χρόνια, πρωτοπόρος ο κ. Τριανταφυλλόπουλος, εφαρμόζοντας τον «Νόμο της Ζούγκλας», διέσυρε τον Στέφανο Κορκολή προβάλλοντας στην κίτρινη εκπομπή του ερωτικές σκηνές που είχαν βιντεοσκοπηθεί εν αγνοία του δημοφιλέστατου συνθέτη, ίσως από την οικογένεια της συντρόφου του, είχε λεχθεί τότε.
Ας μην ανησυχούμε όμως για την εκπόρνευση της απελευθερωτικής δημοσιογραφίας των πολιτών: ο ακάματος και ακοίμητος υπουργός Δικαιοσύνης βρήκε τη λύση, προανήγγειλε αμέσως «αυστηροποίηση της σχετικής νομοθεσίας».
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις