Μίνα Αδαμάκη – «Στις Τρεις Χάριτες δεν μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε σκηνές από τα γέλια»

Μια εκ βαθέων συνέντευξη παραχώρησε η Μίνα Αδαμάκη. Η επιτυχημένη ηθοποιός, που αγαπήσαμε ιδιαιτέρως από τον ρόλο της «Ειρήνης Χαρίτου», μίλησε για τη σειρά του Mega «Τρεις Χάριτες» και τη συνεργασία της με τη Νένα Μεντή και την Άννα Παναγιωτοπούλου.

Διαβάστε όσα είπε στο περιοδικό «Λοιπόν».

Πώς προέκυψε ο ρόλος της «Ειρήνης Χαρίτου» που υποδυόσασταν;

Δεν προέκυψε κάπως. Γνωριζόμασταν με τους σκηνοθέτες από το θέατρο και με πήραν για να μου προτείνουν τον ρόλο και δέχθηκα. Θεωρώ εξαιρετικά έξυπνο και ταλαντούχο το δίδυμο Μιχάλης Ρέππας- Θανάσης Παπαθανασίου.

Τι θυμάστε από τον ρόλο σας και τι γεύση σας έχουν αφήσει οι «Τρεις Χάριτες»;

Τα θυμάμαι όλα με μία πολύ όμορφη γεύση. Διασκεδάζαμε πολύ, δουλεύαμε πολύ και η σειρά είχε μία ανταπόκριση, που κανείς δεν την περίμενε. Όπως έχω ξαναπεί βέβαια, δεν μου αρέσει και πολύ να με βλέπω τότε στην τηλεόραση, γιατί νομίζω ότι είναι κάποια άλλη κι όχι εγώ (γέλια). Έχουν περάσει χρόνια. Ωραία χρόνια όμως. Μία γλυκιά και τρυφερή ανάμνηση.

Αυτή την ανταπόκριση του κόσμου, πώς την βιώνατε τότε;

Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη τότε. Στην αρχή δεν το καταλαβαίναμε. Μετά μας σταματούσαν στον δρόμο, μας φώναζαν με τα ονόματά μας, μας κοιτούσαν, μας έλεγαν ατάκες από τα επεισόδια. Μας συμπαθούσαν πολύ. Αυτή η σειρά με έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό. Τις αγάπησε πολύ ο κόσμος τις «Τρεις Χάριτες». Ήταν μια ανθρώπινη σειρά, με ωραίους και οικείους χαρακτήρες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήμουν σε μία πλατεία και με γνώρισαν κάτι παιδιά- έφηβοι κι άρχισαν αμέσως να φωνάζουν: «Ειρήνη, Ειρήνη….».

Κοιτούσατε τα νούμερα τηλεθέασης;

Όχι, δεν με ενδιέφεραν ποτέ τα νούμερα τηλεθέασης, ούτε και τα κοιτούσαμε. Η παραγωγή μας έλεγε ότι πάμε πάρα πολύ καλά και συνεχίζαμε. Όλη αυτή η επιτυχία έτσι κι αλλιώς, μεταφραζόταν στην ανταπόκριση και στην αγάπη του κόσμου.

Τι είναι αυτό που θυμάστε έντονα από τα γυρίσματα της σειράς;

Τι να πρωτοθυμηθώ από τα γυρίσματα, πες μου καλύτερα. Πολλά γέλια. Αυτό ήταν το πιο δυναμικό στοιχείο των γυρισμάτων. Τα γυρίσματα ήταν πολύωρα και έπρεπε κι εμείς να αντέξουμε με κάποιον τρόπο. Οπότε, κάναμε πολλές πλάκες μεταξύ μας. Θυμάμαι με την Άννα Παναγιωτοπούλου και τη Νένα Μεντή, δεν μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε σκηνές από τα γέλια. Ή κολλούσε στα λόγια κάποια από τις τρεις μας (δεν θυμάμαι πια) και ξαναγελούσαμε. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά σε εμάς τους ηθοποιούς και στο θέατρο, σε πρόβες, κλπ.

Γιατί, τελικά, δεν είδαμε ποτέ αυτό το πολυαναμενόμενο ριμέικ της σειράς;

Ήταν να γίνει ένα ρεμέικ της σειράς, αλλά τελικά δεν ευδοκίμησε. Δεν πρόκειται να γίνει τώρα, σας το λέω με κάθε σιγουριά. Τους λόγους τους ξέρουν καλύτερα οι παραγωγοί και οι συγγραφείς μας. Αλλά όλα για έναν λόγο συμβαίνουν.

Στην τηλεόραση, τι θεωρείτε ότι έχει αλλάξει από την τότε εποχή ως σήμερα;

Πολλά. Αλλάζουν οι εποχές και έχει άλλες προτεραιότητες η τηλεόραση πια.  Ας πούμε εμείς στις «Τρεις Χάριτες» ξεκινήσαμε να κάνουμε γυρίσματα και είχαν ήδη γραφτεί τα 10 πρώτα επεισόδια. Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Είχα χρόνο να διαβάσω το σενάριο, να δω πώς ξεκινάει ο ρόλος και τι θα συμβεί σε επόμενες σκηνές, πράγμα που με καθησύχασε τότε.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τις κυρίες Άννα Παναγιωτοπούλου και Νένα Μεντή;

Γνωριζόμασταν χρόνια από το θέατρο και με τη Νένα και με την Άννα. Τις θεωρώ δύο σπουδαίες ηθοποιούς και πολύ επαγγελματίες σε αυτό που έκαναν και κάνουν. Μέσα στα πολύωρα γυρίσματα, είχαμε εντάσεις.  Αυτό ήταν λογικό. Και για να ξεσπάσει αυτή η ένταση, είχαμε πολλά νευρικά γέλια μέχρι δακρύων. Δεν δίναμε συμβουλές η μία στην άλλη για το πώς θα παίξουμε τους ρόλους μας, γιατί αυτό θα παρεξηγούνταν. Δεν ξέρεις πώς θα το εκλάβει ο άλλος. Αυτό άλλωστε, ήταν δουλειά του σκηνοθέτη, όχι δική μας. Εμείς απλά μαθαίναμε τα λόγια μας και είχαμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας.