Η Εύα Κοτανίδη πραγματοποιεί φέτος ένα όνειρο ζωής και ενσαρκώνει στη σκηνή την Dalida.

H μεγάλη γαλλίδα ντίβα ζωντανεύει ξανά στην σκηνή και εκτός από τα υπέροχα τραγούδια της, η ηθοποιός και τραγουδίστριας Εύα Κοτανίδη θα μας «συστήσει» και τη ζωή της.

Η απόλυτη σταρ που μεσουράνησε σε όλο τον κόσμο βίωνε το δικό της προσωπικό σκοτάδι και αυτό το σχίσμα την οδήγησε σε ηλικία 54 ετών στην αυτοκτονία.

Από τις 27 έως της 30 Δεκεμβρίου στην Αίθουσα Διδασκαλίας Μουσικής Βιβλιοθήκης του, Σύλλογος «Οι φίλοι της μουσικής» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών η Dalida θα μας παρουσιάσει τη ζωή της, ντυμένη όπως πάντα στα λευκά και ερμηνεύοντας σπουδαία τραγούδια.

Για τις ανάγκες της παράστασης η Εύα Κοτανίδη, που έχει επιμεληθεί και το κείμενο, έχει υποτιτλίσει όλα τα τραγούδια έτσι ώστε να γίνονται κατανοητοί οι σπουδαίοι στίχοι τους που πάντα είχαν σχέση με τη ζωή της.

Η Εύα Κοτανίδη μίλησε στο in.gr για αυτό το όνειρό της και μας γνώρισε την δική της Dalida.

Μίλησε μας για την παράσταση «Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος».

Είναι ένα project το οποίο το σκέφτομαι χρόνια. Είναι χρόνια όνειρό μου. Έκανα πρόταση στο υπουργείο Πολιτισμού και χρηματοδοτήθηκε, αλλά όχι στον βαθμό που επιθυμούσα. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις σήμερα παραγωγή, αλλά όταν είναι κάτι δικό σου το περιποιείσαι με έναν άλλο τρόπο.

Πρόκειται για μια παράσταση για τη ζωή και τα τραγούδια της. Είναι ένας δικός της απολογισμός, οι εξομολογήσεις της και είναι πάνω στην επέτειο των 35 χρόνων από το θάνατό της. Έχω εγώ επιμεληθεί το υλικό. Έκανα έρευνα, μίλησα και με έναν άνθρωπο που έχει μελετήσει πολύ τη ζωή της, συγκέντρωσα όλο το υλικό και ξεκίνησα να το στήνω. Είχα και τη συμβολή της Ευσταθίας, της τραγουδοποιού, η οποία γράφει και θεατρικά τα τελευταία χρόνια.

Τι συμβολίζει για σένα η Dalida;

Ήταν για μένα πάντα μια περσόνα μαγευτική, μια συγκλονιστική περφόρμερ, μια απόλυτη ντίβα, η απόλυτη σταρ. Ήταν η ποπ σταρ της εποχής. Ξεκίνησε στα 19 από το Κάιρο, πήγε στο Παρίσι για να κάνει καριέρα ηθοποιού, τελικά έγινε τραγουδίστρια και κατέκτησε όλο τον κόσμο. Ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης στην Γαλλία που του αποδόθηκε πλατινένιος δίσκος. Στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ξανά παράσταση για αυτή αλλά την γνωρίζει ο κόσμος. Ειδικά οι ηλικίες από 40 ετών και πάνω.

Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά της πορείας της;

Έκανε μια καριέρα τραγουδίστριας πέρα από κάθε προσδοκία. Μέχρι και η Πιάθ την παραδέχτηκε και της είπε ‘είσαι σαν εμένα, έχεις τσαγανό’. Έφτασε στα 100.000.000 πωλήσεων, είχε 55 χρυσούς , έναν πλατινένιο και τραγούδησε σε 10 γλώσσες. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, τραγούδησε σε όλο τον κόσμο. Πέρα από ιταλικά και γαλλικά και αραβικά, που ήταν οι τρεις γλώσσες που μιλούσε, έχει τραγουδήσει από γερμανικά μέχρι κινέζικα.

Ήταν τεράστια για την εποχή της. Ήταν πολύ πρωτοποριακή, έφερε το αμερικάνικο σόου στη Γαλλία, έφερε την ντίσκο στην Γαλλία. Ήταν η βασίλισσα της διασκευής. Δεν έγραφε η ίδια τα τραγούδια της και βασιζόταν και στις διασκευές. Επειδή οι Γάλλοι ποτέ δεν τα πήγαιναν καλά με τα αγγλικά έπαιρνε τραγούδια από άλλες χώρες και τα έκανε στα γαλλικά. Είχε τεράστια επιτυχία και για αυτό. Έχει τραγουδήσει τα Παιδιά του Πειραιά και τον Ζορμπά.

Στην Ελλάδα την ξέρουν πολύ γιατί τραγούδησε Θεοδωράκη και Χατζιδάκι την περίοδο που αυτοί οι δύο θριαμβεύανε. Έχει έρθει και στην Ελλάδα και έχει τραγουδήσει. Είναι πάρα πολλά τα τραγούδια που λέει η Dalida αλλά δεν ξέρουμε ότι τα λέει εκείνη.

Στην προσωπική της ζωή ήταν ευτυχισμένη;

Είχε πάρα πολλές δυστυχίες στην ζωή της. Έχασε τον πατέρα της όταν ήταν 13 ετών, ο οποίος όταν γύρισε από τον πόλεμο είχε χάσει το μυαλό του και πέθανε από εγκεφαλικό πολύ νέος. Από εκεί και πέρα την ακολουθούσε αυτή η κατάρα. Όλοι οι μεγάλοι της έρωτες αυτοκτονούσαν. Τον πρώτο τον βρήκε εκείνη και μετά από δύο εβδομάδες προσπάθησε και αυτή να αυτοκτονήσει. Μέσα σε όλη αυτή την τεράστια επιτυχία ένιωθε πολύ μόνη της και σε ηλικία 54 ετών αυτοκτόνησε. Η ζωή της ήταν ένας χορός ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Το σκοτάδι που έφερε μέσα της και το απόλυτο φως της δόξας και της σκηνής.

Πέθανε την εποχή που μεσουρανούσε;

Πέθανε στη δόξα γιατί επέλεξε η Γιολάντα, που ήταν το πραγματικό της όνομα, να μην επισκιάσει τη Dalida. Αποφάσισε να φύγει από τη μέση το σκοτεινό της κομμάτι. Υπήρχε η αντίφαση μέσα της ανάμεσα σε ένα πολύ φωτεινό πλάσμα που έβγαινε στη σκηνή και σάρωνε και στο σκοτάδι της. Ήταν μια πολύ γοητευτική γυναίκα, σικάτη και στιλάτη, ήταν είδωλο στη μόδα, πρωτοποριακή σε πάρα πολλά πράγματα Υποστήριξε τους ομοφυλόφιλους πριν από όλους και τραγούδησε και για αυτούς, ήταν τεράστιο gay icon. Αυτό που δραματουργικά έχει ενδιαφέρον είναι αυτή η αντίφαση που έχουν όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες και ενώ είναι στο απόγειο, αυτοκτονούν. Το πώς, ενώ ένας άνθρωπος έχει ότι εγώ μπορεί να ονειρεύομαι, αυτοκτονεί. Και τι τον οδηγεί εκεί.

Στην παράσταση παρακολουθούμε την ζωή και την καλλιτεχνική της πορεία;

Λέω κάποια από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της αλλά είναι θεατρική παράσταση. Είναι ο δικός της απολογισμός. Βγαίνω και λεώ: «Είμαι η Dalida και ήρθα να σας μιλήσω». Βλέπουμε όλη τη διαδρομή της μέχρι το τέλος. Η Νεκταρία η Γιαννουδάκη έτσι όπως το σκηνοθετεί βλέπουμε όλη την ποικιλία της διαδρομής της. Τα τραγούδια τα έχω τοποθετήσει δραματουργικά μέσα στο κείμενο, όχι χρονολογικά. Όλα τα τραγούδια αφορούσαν τη ζωή της και το λέει και η ίδια σε ένα τραγούδι. Διάλεγε τα τραγούδια που ταυτιζόντουσαν με τη δική της φάση ζωής. Τα περισσότερα τραγούδια μιλούσαν για αυτή. Επειδή δεν έγραφε η ίδια τα τραγούδια διάλεγε αυτά που την αφορούσαν και μπορούσε να τα εκφράσει. Ήταν ο ορισμός της επιτυχίας. Μετά την Πιάφ αυτή την η πιο διάσημη στην Γαλλία και ίσως την ξεπέρασε. Ξεκίνησε από πολύ ρετρό ήχους και πήγε μέχρι την ντίσκο. Τραγούδησε 700 τίτλους τραγουδιών και είχε 55 χρυσούς δίσκους. Όλοι οι μεγάλοι σχεδιαστές ήθελαν να ράβουν για αυτή. Το χαρακτηριστικό της ήταν ότι σχεδόν πάντα επέλεγε να εμφανιστεί με λευκό φουστάνι. Ήθελε να φοράει λευκά και το λέει μέσα στο έργο ‘Πάνω στη σκηνή. Κάτω από τους προβολείς. Με ένα λευκό φουστάνι. Εγώ, το κοινό και τα τραγούδια. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος’. Από εκεί έχουμε πάρει και τον τίτλο της παράστασης.

Με ποιο τρόπο αυτοκτόνησε;

Πέθανε στο σπίτι της. Μια μέρα είχε πει στον αδερφό της, που ήταν και μάνατζερ της, ότι θα βγει με έναν κύριο, την τότε σχέση της. Δεν του είχε πει ότι δεν είχε νέα του και αυτό την είχε τσακίσει. Ήταν Σάββατο βράδυ και την επόμενη μέρα είχε δώσει ρεπό στην οικιακή της βοηθό. Αυτοκτόνησε το ίδιο βράδυ γράφοντας «συγχωρέστε με, η ζωή μου είναι αφόρητη».

Με ποιο τρόπο προσέγγισες το τεράστιο αυτό υλικό;

Προσπάθησα να το προσεγγίσω μέσα από την δική μου ματιά, προσπαθώντας να ακολουθήσω την δική της διαδρομή. Αυτού του διχασμού μέσα της που συνεχώς μεγάλωνε. Ήταν η Γιολάντα και η Dalida. Για να προχωρήσει η Dalida άφηνε πίσω την Γιολάντα. Το σχίσμα συνεχώς μεγάλωνε και κάποια στιγμή δεν μπορούσε η μία να υποστηρίξει την άλλη. Η Γιολάντα ήταν πολύ δυστυχισμένη η Νταλιντά στο απόγειο. Με απασχολούσε πάντα πώς οδηγείται κάποιος εκεί. Δεν ήταν η μόνη. Ξεκινώντας από την Τζόπλιν, την Μονρόε που εξίσου δυστυχισμένη ήταν. Εγώ νομίζω ότι οι τεράστιοι καλλιτέχνες έχουν και μια τεράστια ευαισθησία μέσα τους που δεν μπορούν να την διαχειριστούν. Όταν είσαι τόσο πετυχημένος και ανήκεις στο κοινό, θέλει μεγάλη ισορροπία για να μπορείς να το διαχειριστείς. Πάρα πολλοί καλλιτέχνες φλερτάρουν με την κατάθλιψη. Δεν μπορεί κανείς να το φανταστεί γιατί είναι άλλη η δημόσια της εικόνα και πρέπει να την υπηρετούν.

Έχει κοινά στοιχεία με την Dalida;

Ταυτίζομαι μαζί της 100% γιατί και εγώ τα κομμάτια που διαλέγω να τραγουδήσω τα επιλέγω με βάση τον στίχο. ‘Όπως ο ηθοποιός δε γράφει τους ρόλους του όμως βγαίνει και τους παίζει, έτσι κι εγώ μια ηθοποιός του τραγουδιού’ έλεγε η ίδια. Τη λατρεύω, θα ήθελα πάρα πολύ να την δω ένα βράδυ να τραγουδάει. Αλλά το πιο βασικό είναι ότι πιστεύω ότι τέτοιοι καλλιτέχνες δεν πρέπει να ξεχνιούνται. Ήθελα να υπενθυμίσω σε αυτούς που την ξέρουν την ύπαρξή της και για όσους δεν την ξέρουν ήθελα να την γνωρίσουν.

Headlines