Η έκπληξη και η προσδοκία

Αυτό και αν ήταν έκπληξη! Μία ημέρα προτού αναλάβει το κρίσιμο πόστο του υπουργού Οικονομικών στη νέα γερμανική κυβέρνηση ο επικεφαλής των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ, γνωστός για τις σκληρές θέσεις του και θεωρούμενος ως «διάδοχος» του γνωστού μας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δήλωσε ότι η Γερμανία θα έπρεπε να παραδειγματισθεί από την «εντυπωσιακή μεταρρυθμιστική πολιτική της Ελλάδας» και ότι προσβλέπει σε συνέχιση των εποικοδομητικών συνομιλιών που είχε με την Αθήνα στο παρελθόν. Καθησυχάζοντας έτσι, προς το παρόν τουλάχιστον, τις ανησυχίες που είχαν εκφρασθεί ότι το Βερολίνο θα σταθεί εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια γενικότερης ευελιξίας στον οικονομικό τομέα. Καθώς μάλιστα υπογράμμισε την ανάγκη ενός συνδυασμού σταθερότητας αλλά και ενίσχυσης της ανάπτυξης και των επενδύσεων, εν όψει της αναθεώρησης των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων. Και όλα αυτά τη στιγμή που η κυβέρνηση του Ολαφ Σολτς βρίσκεται αντιμέτωπη με την ανεξέλεγκτα επιδεινούμενη πανδημία, που επηρεάζει άμεσα την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Πέρα όμως από την προβληματική εσωτερική διάσταση, η νέα γερμανική κυβέρνηση βρίσκεται ταυτόχρονα αντιμέτωπη και με μια τεράστια εξωτερική κρίση (Ουκρανία, Λευκορωσία, Μεταναστευτικό, σχέσεις με Ρωσία και Κίνα) που οδηγεί σε ένα νέο ψυχροπολεμικό κλίμα, ενώ η Ουάσιγκτον επιδιώκει τώρα τη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου ΗΠΑ – Ευρώπης για την αντιμετώπιση της Ρωσίας, καθώς αποκλείει πλέον τις στρατιωτικές επιλογές του παρελθόντος. Αυτό σημαίνει ότι η συνεργασία Γερμανίας – Γαλλίας καθίσταται επιτακτικά αναγκαία, τη στιγμή που το Παρίσι αναλαμβάνει την ευρωπαϊκή προεδρία το ερχόμενο εξάμηνο και ο πρόεδρος Μακρόν έχει δηλώσει ότι η Ευρώπη «πρέπει να αποφασίζει μόνη της και να επιλέγει με ποιον θα συνεργασθεί και με ποιον θα έλθει σε ρήξη», μέσα στο πλαίσιο μιας αυτόνομης εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

Οι ιδέες αυτές του γάλλου προέδρου είχαν εκφρασθεί και στο παρελθόν, έτυχαν όμως επιφυλακτικής αντιμετώπισης από την Ανγκελα Μέρκελ, ενώ τώρα δημιουργείται η προσδοκία ότι ο νέος καγκελάριος, με την ενίσχυση των φιλοευρωπαίων Πρασίνων, θα θελήσει να συμβάλει προς την κατεύθυνση  αυτή. Γι’ αυτό και ο ίδιος βρέθηκε για συνομιλίες στο Παρίσι δύο ημέρες μετά την ορκωμοσία του, ενώ η «Πράσινη» υπουργός Εξωτερικών πήγε και εκείνη εκεί μία ημέρα νωρίτερα. Γεγονός που αποδεικνύει ότι ο περιώνυμος «γαλλογερμανικός άξονας», στον οποίο είχε βασισθεί η ευρωπαϊκή πορεία προς τα εμπρός όλα αυτά τα χρόνια, αποκτά τώρα νέα δυναμική, ενώ ενισχύεται από τον παράλληλο «γαλλοϊταλικό άξονα», μετά την πρόσφατη υπογραφή στη Ρώμη της «Συνθήκης του Κυρηναλίου». Βάζοντας έτσι στο «παιχνίδι» την ισχυρή προσωπικότητα του έμπειρου φιλοευρωπαίου ηγέτη Μάριο Ντράγκι