Η ψεύτικη και υποκριτική στάση του Αλέξη Τσίπρα

Αρχισαν οι σοβαρές… «παρενέργειες», από την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη  στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής. Και δεν εννοώ φυσικά, τον αρχικό διπλασιασμό των ποσοστών του Κινήματος που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών.

Ούτε ότι στο περί δημοφιλίας ερώτημα που τίθεται στους μετέχοντες των ερευνών, ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έχει διπλάσια ποσοστά από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα. Εννοώ, την πρώτη διαγραφή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που έθεσε εκτός κόμματος τον Παν. Κουρουμπλή, για όσα αδιανόητα υποστήριξε στη Βουλή, την Τετάρτη το βράδυ.

Ήταν κατά την άποψή μου, μια ακραία σπασμωδική απόφαση του κ. Τσίπρα η οποία υπαγορεύθηκε από την σοβαρή πίεση που αισθάνεσαι μετά την εκλογή Ανδρουλάκη. Πίσω από αυτή, κρύβεται η προσπάθειά του, να αποδείξει στην κοινωνία ότι έχει εγκαταλείψει  τις μέχρι πρότινος”υιοθεσίες” “δικαιωματιστών”, ότι έχει γυρίσει στην πλάτη σε περιπτώσεις τύπου Κουφοντίνα, ότι δεν καλύπτει αντιεμβολιαστές, και ότι παίρνει αποστάσεις από  τις θεωρίες συνωμοσίας, και οτιδήποτε τέλος πάντων τον απομακρύνει από το πολιτικό κέντρο.

Φυσικά δεν πρόκειται για τίποτε το αληθινό σε όλα  αυτά. Είναι απλώς μια αντανακλαστική κίνηση απέναντι στη γενική αντίληψη ότι η κεντροαριστερά επανέρχεται στο προσκήνιο, και μοιραία εκτοπίζει τον ίδιο και το κόμμα του προς τα αριστερά.

Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει, ότι χωρίς αυτό το κέντρο, θα φθίνει συνεχώς και ο κίνδυνος να επανέλθει το κόμμα στα “κυβικά” του, μπορεί να μην είναι σήμερα τόσο ορατός, αλλά εκεί στο βάθος του ορίζοντα κάτι αχνοφαίνεται, και δεν είναι ροζ συννεφάκι.

Η περίοδος που η κοινωνία τον αντιμετώπιζε ως πρίγκιπα και τον κανάκευε στην προοπτική ότι “αυτός δεν είναι σαν τους άλλους”, και “ας τον δοκιμάσουμε κι αυτόν”, ανήκει πια στο παρελθόν. Οριστικά.

Η σχεδόν πενταετής περίοδος της διακυβέρνησής του, εξαφάνισε οτιδήποτε  από όλα αυτά, και στη θέση τους υπάρχει πια κουρνιαχτός συναισθημάτων, διαψευσμένων προσδοκιών, και άπειρων ψεύτικων υποσχέσεων.

Σήμερα ο κ. Τσίπρας δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένας ακόμη πολιτικός  που κατάφερε να κοροϊδέψει αδιάντροπα πολλούς ανθρώπους για να γίνει πρωθυπουργός.

Και επειδή εκείνος το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, επιχειρεί να επανασυνδέσει τη σχέση του με τους πολίτες που κορόιδεψε. Διαγράφει τον κ. Κουρουμπλή, διότι χρέωσε ‘δολοφονίες” στη Νέα Δημοκρατία (άλλος αυτός…), αλλά αποφεύγει να πράξει το ίδιο, με τον Π.Πολάκη, (και μια σειρά άλλους  στο κόμμα),  που γράφει και δηλώνει, πολύ χειρότερα για τους πολιτικούς του αντιπάλους, από όσα είπε στην “έκρηξη” του, ο πρώην υπουργός.

Διαγράφεται ο κ. Κουρουμπλής, ως ζηλωτής της πόλωσης, ‘άρα κεντρώοι ψηφοφόροι παρακαλώ προσέξτε με, είμαι μετριοπαθής, αλλά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος και κυρίως  ο ίδιος κάθε τρεις προτάσεις στις δηλώσεις τους, χρεώνουν στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση εγκλήματα!

Για τα οποία θα κληθούν “τη δεύτερη φορά”, να πληρώσουν.

Είναι μια ψεύτικη στάση, αυτή του κ. Τσίπρα. Ψεύτικη και υποκριτική. Προσπαθεί να κρύψει την αδυναμία του να ορίσει εκείνος και το κόμμα του, τους όρους της  πολιτικής αντιπαράθεσης.

Κινδυνολογεί, επιδίδεται σε “θανατοπολιτική”, επιχειρεί να κερδοσκοπήσει πολιτικά με την πανδημία, αλλά ο Κουρουμπλής είναι αυτός που προκαλεί ζημιά στο κόμμα, και  διαγράφεται.

Αλήθεια, ποιον νομίζει ότι κοροϊδεύει;