Πάσχετε από σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης (burnout). Πρέπει, όμως, να το ξέρει ο διευθυντής σας;

Περισσότεροι από τους μισούς εργαζομένους που ρωτήθηκαν από το Conference Board, τον Σεπτέμβριο, δήλωσαν ότι η ψυχική τους υγεία έχει χειροτερεύσει σε σχέση με την αρχή της πανδημίας, με τον αυξανόμενο φόρτο εργασίας και τα ασαφή όρια να αποτελούν τους κύριους ενόχους για την κατάσταση αυτή.

Μετά τις απολύσεις, οι εταιρείες άρχισαν να χάνουν τη δυναμική τους, ενώ το πρόσφατο κύμα παραιτήσεων συνεπάγεται ότι όσοι εργαζόμενοι διατήρησαν τις θέσεις τους έχουν, πλέον, περισσότερες αρμοδιότητες.

Τα σχεδόν δύο χρόνια παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, μας έκαναν να νιώθουμε καταβεβλημένοι- κι αυτό αποτελεί κάτι που έχουμε ξεκινήσει να το παραδεχόμαστε πιο εύκολα.

«Συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μας που θα ήταν φυσιολογικό να πεις, “Ναι, δεν είμαι καλά”, γιατί κανένας δεν είναι καλά», αναφέρει η Τάισα Καλντγουέλ-Χάρβι, ιδρύτρια του Black Girl Doctor, κέντρο θεραπείας και εταιρικής ευεξίας. «Σήμερα, έχουν αυξηθεί αρκετά όσοι μπορούν να πουν πιο εύκολα “Χρειάζομαι βοήθεια”».

Ωστόσο, το να μιλάς για το σύνδρομο burnout με τον εργοδότη σου δεν είναι το ίδιο με το να μιλάς για το ζήτημα αυτό με κάποιον φίλο σου. Τα προβλήματα ψυχικής υγείας συνεχίζουν να αποτελούν ταμπού, προειδοποιούν οι ψυχολόγοι.

Πώς μπορείτε να «πάρετε μία ανάσα» και να ξανανιώσετε o εαυτό σας, χωρίς διακινδυνεύσετε την καριέρα σας;

Δεν χρειάζεται να ανοίγεστε μόνο και μόνο για χάρη «του μοιράζεσθαι», αναφέρει η Δρ. Καλντγουέλ-Χάρβι. «Ο στόχος είναι να ανοιχτείτε για να μπορέσετε να ζητήσετε αυτό που χρειάζεστε».

Σκεφτείτε τι θα χρειαζόταν να κάνετε, ώστε να μην νιώθετε πια καταβεβλημένοι, και σκεφτείτε αν έχετε πραγματικά ανάγκη από άδεια. Μπορείτε να συμμετέχετε σε διαδικτυακά σεμινάρια ψυχοθεραπείας, τα πρωινά της Πέμπτης, χωρίς να το πείτε στον εργοδότη σας; Χρειάζεται να ζητήσετε κάποια παράταση στις προθεσμίες που σας έχουν ορίσει, έχετε ανάγκη από διαφορετικές ώρες εργασίας ή από άδεια; Αν ναι, τότε απλά ζητήστε το και αναφερθείτε στο burnout με το όνομά του, εάν οι συνάδελφοί σας φαίνονται υποστηρικτικοί, προσθέτει η Δρ. Καλντγουέλ-Χάρβι.

Κάντε το, όμως, πιο απλό. Ο διευθυντής σας δεν είναι ο θεραπευτής σας, συνεχίζει η ίδια.

Παρά το όλο ρίσκο, μπορεί να προκύψουν πολλά θετικά στοιχεία, όταν ανοιχτείτε στους άλλους και τους πείτε το πώς νιώθετε.

Διαβάστε όλο το άρθρο στον ΟΤ

Headlines